Taste of Love นายมาเฟียตัวร้าย

ฝันร้ายที่กลับมา

8 เดือนต่อมา..

'ยินดีด้วยนะน้ำแข็งในที่สุดก็เรียนจบพร้อมเพื่อนแล้ว'//ดีนี่

'ยัยเพื่อนรักขอให้กลับมาร่าเริงไวๆ นะ พวกเรารักแกนะ'//ยูนิต

น้ำแข็งนั่งมองข้อความจากเพื่อนรักทั้งสองที่ส่งข้อความหา ผ่านไปแล้วแปดเดือนกับเหตุการณ์สะเทือนขวัญในวันนั้น น้ำแข็งได้รับการช่วยเหลือจากรุ่นพี่ทั้งสามคนในการปลอบประโลมสภาพจิตใจที่ย่ำแย่ให้กลับมาสามารถใช้ชีวิตได้คนเดียวอีกครั้ง น้ำแข็งเลือกที่จะไม่กลับไปเรียนที่หมาวิทยาลัยอีกแต่ขออาจารย์เข้าเรียนแบบออนไลน์และส่งงานแทนโดยอ้างเหตุผลเรื่องสุขภาพจิตใจที่เธอเผชิญอยู่ในช่วงนั้น จนในที่สุดก็ถึงวันที่เธอสามารถเรียนจบได้พร้อมกับเพื่อนคนอื่นได้สำเร็จ

ตั้งแต่วันนั้นเธอยังคงไม่ลดละความพยายามในการตามหาเพื่อนของตัวเองแม้ว่าความหวังจะริบหรี่แค่ไหนก็ตาม แต่การออกไปข้างนอกของเธอทุกครั้งต้องมีฟาร์หรือปอเช่และแป้งออกไปด้วยเพราะรุ่นพี่ทั้งสามไม่ยอมให้เธอไปไหนมาไหนคนเดียวเลยนับจากวันนั้นจนตอนนี้เธอและรุ่นพี่ทั้งสามคนนั้นสนิทกันมากขึ้น น้ำแข็งนึกขอบคุณทั้งสามคนอยู่ทุกวันที่มอบความช่วยเหลือให้เธอมากมายขนาดนี้ ส่วนแดเนียลก็หายไปจากชีวิตเธอตั้งแต่แปดเดือนก่อนเช่นกัน เรื่องราวที่ผ่านมาน้ำแข็งเลือกที่จะไม่บอกครอบครัวเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่อย่างออกัสเพราะไม่อยากให้พี่ชายที่แต่งงานมีครอบครัวแล้วต้องมากังวลกับน้องสาวอย่างเธอ หญิงสาวตั้งใจว่าจะใช้ชีวิตคนเดียวโดยไม่พึ่งใครอีกแล้วนับจากนี้ไป

"ที่ผ่านมาขอบคุณพวกพี่มากๆ เลยนะคะน้ำไม่รู้จะตอบแทนยังไงเลยที่ช่วยเหลือกันขนาดนี้"น้ำแข็งกล่าวขอบคุณรุ่นพี่ทั้งสามด้วยรอยยิ้ม

"น้ำก็เหมือนน้องสาวพี่แหละ ทำไมเรื่องนี้แค่ต้องขอบคุณกันด้วยเล่า"แป้งยกมือขึ้นลูบหัวรุ่นน้องเบาๆ ตลอดช่วงแปดเดือนที่ผ่านมาเธอรู้สึกรักและสนิทกับน้ำแข็งมากจนเหมือนเป็นคนในครอบครัว เธอเคยวางแผนว่าจะให้น้ำแข็งไปอยู่บ้านด้วยกันแต่รุ่นน้องสาวก็ปฏิเสธไป

"ยังไงน้ำก็ต้องขอบคุณพวกพี่นะคะ แต่หลังจากนี้น้ำตั้งใจว่าจะหางานทำแล้วก็ตามหาไอด้าไปด้วย"

"มันผ่านมาแล้วน้ำ ช่วงสองสามเดือนแรกไอ้แดนมันระดมคนค้นหาไอด้าแถบนั้นหมดแล้วแต่ก็ไม่เจอ น้ำอย่าทำร้ายตัวเองไปมากกว่านี้เลยนะครับ"ฟาร์เอ่ยขึ้น ตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมาเขาเป็นคนที่ให้ความช่วยเหลือน้ำแข็งมากที่สุด ฟาร์คอยอยู่เป็นเพื่อนน้ำแข็งเวลาที่แป้งและปอเช่ไม่ว่าง เขาคอยดูแลน้ำแข็งมาตลอดจนใครหลายคนคิดว่าฟาร์คงจะชอบน้ำแข็งจริงๆ ซึ่งเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธความคิดนั้นของเพื่อนเพราะเขารู้สึกชอบรุ่นน้องสาวคนนี้ขึ้นมาอย่างจริงจังในช่วงเวลาแปดเดือนมานี้ แต่น้ำแข็งกลับขีดเส้นให้เขาชัดเจนว่าสถานะที่ให้ได้คือพี่ชายเท่านั้น

"แต่น้ำก็ยังหวังค่ะว่าจะเจอไอด้าสักวัน.."น้ำแข็งยังคงยึดมั่นในความคิดของเธอ ช่วงเวลาที่ผ่านมาเธอเจ็บปวดกับการหายตัวไปของไอด้ามาก จากเด็กสาวที่ร่าเริงสดใสกลายเป็นคนที่ชอบเก็บตัวร้องไห้คนเดียว ไม่สุงสิงหรือพูดกับใครและชอบเหม่อลอย เธอถูกรุ่นพี่ทั้งสามคนพามาอยู่บ้านพักส่วนตัวของฟาร์โดยมีพวกเขาคอยผลัดเปลี่ยนหมุมเวียนกันเพื่อมาอยู่เป็นเพื่อนไม่ให้หญิงสาวต้องจิตตกอยู่คนเดียว

"ถ้าน้ำตั้งใจแบบนั้นพี่ก็จะไม่ห้ามครับ แต่ขอแค่อย่างเดียวน้ำอย่าให้ไอ้แดนเจอตัวก็พอ พวกพี่ไม่รู้ว่ามันยังคลั่งเรื่องไอด้าอยู่มั้ยเพราะหลังจากนั้นมันก็หายเงียบไป พี่กลัวว่ามันจะทำร้ายน้ำเพราะยังคิดว่าน้ำเป็นต้นเหตุทำให้ไอด้าหายไปอยู่"ฟาร์บอกกับเธอด้วยความเป็นห่วง น้ำแข็งพยักหน้ารับคำรุ่นพี่หนุ่มเพราะเธอเองก็ไม่อยากเจอหน้าแดเนียลเช่นกัน เพราะความรู้สึกผิดจากเหตุการณ์วันนั้นทำให้เธอหวาดกลัวสายตาของเขาไม่หาย

สี่เดือนต่อมา..

ครบรอบหนึ่งปีแล้วกับเหตุการณ์หายตัวไปของไอด้า ตอนนี้น้ำแข็งได้งานที่บริษัทแห่งหนึ่งในจังหวัดที่เธอเคยมาเมื่อปีที่แล้ว ในเวลาว่างเธอจะตระเวนติดป้ายประกาศตามหาไอด้าตามสถานที่ต่างๆ และขอความร่วมมือกับตำรวจท้องที่อยู่ตลอด เธอแอบรู้สึกผิดที่ไม่รักษาสัญญาที่เคยให้กับฟาร์ได้โดยการกลับมาปักหลักที่นี่ แต่อย่างน้อยเธอก็ป้องกันตัวเองโดยการเปลี่ยนชื่อและนามสกุลจริง เปลี่ยนการแต่งตัวและการแต่งหน้าใหม่จนหมดรวมทั้งบุคลิกภาพและใบหน้าของเธอที่เปลี่ยนไปในช่วงอยู่ที่บ้านฟาร์ทำให้เพียงแต่งหน้าเพิ่มเติมก็สามารถมองว่าเป็นคนละคนได้

"น้ำแข็งพรุ่งนี้เราจะเข้าพบลูกค้ารายใหญ่กัน เตรียมเอกสารให้พร้อมนะ"หัวหน้าแผนกที่รับผิดชอบงานโปรเจ็คเตือนเธออีกครั้งก่อนเลิกงานเพราะพรุ่งนี้ทั้งคู่ต้องเดินทางไปพบลูกค้าด้วยกัน

"เดี๋ยวน้ำเช็ครายละเอียดอีกรอบก่อนเลิกงานแล้วส่งให้พี่ดูทางไลน์นะคะ"น้ำแข็งรับทราบพร้อมกับหยิบแฟ้มเอกสารงานของพรุ่งนี้ขึ้นมาตรวจสอบอีกครั้ง

"พรุ่งนี้เราต้องไปพบลูกค้าด้วยกันพี่ขอน้ำแข็งเวอร์ชั่นสดใสนะ ไม่อยากให้ลูกค้าเจอสาวสวยแต่สายตาเศร้าทำหน้าอมทุกข์อย่างที่พี่เจอทุกวันแบบนี้"หัวหน้าของเธอเอ่ยแซว ในที่ทำงานน้ำแข็งไม่ได้สนิทกับใครเป็นพิเศษแต่ก็ไม่มีศัตรูเช่นกัน เธอเข้าได้กับทุกคนเพียงแต่สร้างกำแพงกั้นไว้เพื่อไม่ให้ใครรุกล้ำความเป็นส่วนตัวมากนัก

"รับทราบตามคำสั่งเลยค่ะ"น้ำแข็งส่งยิ้มให้หัวหน้าก่อนที่เขาจะเดินออกจากแผนกไป

หลังจากตรวจสอบความเรียบร้อยของเอกสารเสร็จน้ำแข็งส่งข้อมูลทุกอย่างให้หัวหน้าแผนกเธอตรวจเช็คอีกรอบเผื่อว่าเขาต้องการให้เธอเพิ่มเติมรายละเอียดส่วนไหนอีกจะได้รีบแก้ไข แต่ได้รับการยืนยันจากหัวหน้าว่าเอกสารครบถ้วนสมบูรณ์แล้วเธอจึงจัดเอกสารเข้าเก็บไว้ในแฟ้มที่จะใช้ในวันพรุ่งนี้ก่อนกลับที่พัก

รุ่งเช้า..

"ไหนดูซิ วันนี้น้ำแข็งเวอร์ชั่นไหนมา"หัวหน้าเอ่ยปากแซวน้ำแข็งทันทีเมื่อเห็นเธอเดินเข้าแผนกมา

"อย่าแซวสิคะ วันนี้น้ำแข็งจะเป็นคนสดใสตามที่พี่บอกเลยค่ะ"น้ำแข็งพยายามยิ้มแบบที่เป็นตัวเองในสมัยก่อนมากที่สุด

"อย่างนี้สิถึงจะน่ารักขึ้นมาหน่อย ไปกันเถอะเดี๋ยวลูกค้ารอนาน"หัวหน้าแผนกบอกกับเธอและเดินลงจากอาคารมายังลานจอดรถ

"ว่าแต่ทำไมน้ำต้องไปด้วยคะ ปกติเห็นพี่ฉายเดี่ยวตลอด น้ำแค่เตรียมเอกสารให้ก็พอ"น้ำแข็งเอ่ยถามอย่างสงสัยเมื่อเข้ามานั่งในรถแล้ว

"ลูกค้าบอกว่าให้ผู้ช้วยมาด้วยน่ะ พี่ก็ไม่รู้ว่าทำไมเพราะตอนแรกที่ดีลกันพี่ก็บอกว่าจะไปคนเดียว แต่ตอนหลังเขาเปลี่ยนบอกว่าพี่ต้องพาผู้ช่วยไปด้วย พี่ว่ารายละเอียดน่าจะเยอะเขาเลยอยากให้มีคนมาช่วยพี่เก็บรายละเอียดมั้ง"

แม้จะแอบรู้สึกว่าเรื่องนี้มันแปลกแต่น้ำแข็งก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เธอรู้ว่างานนี้สำคัญกับบริษัทมากหากปิดดีลได้ บริษัทที่กำลังประสบปัญหาเรื่องเงินทุนอยู่ก็จะมั่นคงมากยิ่งขึ้นเธอเลยตั้งใจจะช่วยงานนี้อย่างเต็มที่ที่สุด

"จากบีเอชดีไซน์ครับ ที่นัดไว้ตอนสิบโมง"

"เชิญที่ห้องรับรองชั้นห้าค่ะ เดี๋ยวจะมีเจ้าหน้าที่พาไปอีกสักพักบอสจะเข้ามารบกวนขึ้นไปนั่งรอก่อนนะคะ"เจ้าหน้าที่ด้านหน้าของโรงแรมหรูเอ่ยขึ้น ก่อนจะมีพนักงานอีกคนมาพาเธอและหัวหน้าขึ้นไปรอยังห้องรับรอง

"เชิญเข้าไปนั่งรอด้านในเลยครับ อีกสิบนาทีบอสจะเข้ามาครับ"พนักงานที่นำทางเรามาจนถึงหน้าห้องก่อนที่จะขอตัวเดินกลับไปทำงานของตนเองต่อ

"พี่ตื่นเต้นมากเลยน้ำแข็ง นี่เป็นดีลใหญ่ที่สุดที่พี่เคยทำมาในชีวิตเลย"หัวหน้าของน้ำแข็งเอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้นหลังจากเข้ามารอในห้อง

"น้ำก็ตื่นเต้นค่ะ เพิ่งเคยออกมาคุยงานกับลูกค้าครั้งแรกเลยหวังว่ามันจะผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ"น้ำแข็งเอ่ยตอบ เธอรู้สึกประหม่ามากเพราะนี่เป็นครั้งแรกของเธอและเป็นงานใหญ่ที่ไม่อยากให้เกิดความผิดพลาดขึ้น

"สวัสดีครับ"ประตูห้องเปิดออกอีกครั้งตามด้วยเสียงทักทายอันแสนคุ้นหูทำให้น้ำแข็งเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่ายทันที

ผู้เข้ามาใหม่ตรงหน้าทำเอาเธอแทบหายใจไม่ออกเพราะเขาคือคนที่เธอไม่อยากเจอที่สุด ชายตรงหน้าจ้องมองมาที่เธอพร้อมรอยยิ้มมุมปากที่ชวนให้รู้สึกขนลุก แดเนียลที่ไม่ได้พบหน้ากันหนึ่งปีเปลี่ยนไปไม่น้อย แม้ใบหน้าของเขาแทบไม่เปลี่ยนไปแต่การวางตัวและสายตาที่จ้องเธอมานั้นน่ากลัวกว่าแต่ก่อนมากจนน้ำแข็งแทบจะอยากลุกหนีออกจากตรงนี้

"อืม..สัญญาตรงตามรายละเอียดที่คุยกันไว้"แดเนียลเอ่ยขึ้นในขณะที่สายตากำลังจบจ้องไปยังสัญญาในมือ

"ถ้าอย่างนั้นเราเซ็นสัญญากันเลยมั้ยครับ"

"แต่ผมมีเงื่อนไขอย่างหนึ่ง ถ้าคุณทำได้ผมก็จะเซ็นสัญญาและหากบริษัทในเครือมีงานจ้างลักษณะนี้เราจะเลือกใช้บริการจากบริษัทของคุณ"แดเนียลเอ่ยขึ้นเสียงเรียบนิ่ง

"เงื่อนไขอะไรครับ"

"ไล่ผู้หญิงคนนี้ออกซะ"แดเนียลชี้มาที่น้ำแข็งที่กำลังนั่งตัวสั่นอยู่ เธอไม่กล้าแม้แต่จะสบตาชายตรงหน้าเลยสักนิด คำเตือนที่ฟาร์เคยบอกเธอไว้ลอยขึ้นมาทันทีและเธอเข้าใจแล้วว่าทำไมรุ่นพี่ทั้งสามคนถึงปกป้องเธอขนาดนั้นเพราะแค่สายตาที่เขามองเธอตอนนี้ยังทำเอาเธอแทบขาดอากาศหายใจแล้ว

"ครับ? จะให้ผมไล่ผู้ช่วยออกเหรอครับ เธอทำงานดีมากผมขอเหตุผลได้มั้ยครับ"หัวหน้าของน้ำแข็งเอ่ยถามด้วยความงุนงงกับสถานการณ์ตรงหน้าที่เกิดขึ้น

"คุณไม่จำเป็นต้องรู้เหตุผล แค่ไล่ยัยนี่ออกก็พอ แต่ถ้าไม่ทำนอกจากจะไม่เซ็นสัญญาแล้วผมจะขึ้นแบล็คลิสท์บริษัทของคุณไว้"

"มันจะมากเกินไปแล้วนะคะ! คุณทำแบบนี้ไปทำไมกัน"น้ำแข็งข่มความสั่นกลัวและยืนขึ้นตะคอกใส่แดเนียลทันที

"เธอน่าจะรู้ว่าเพราะอะไร ถ้าไม่อยากเป็นตัวถ่วงให้บริษัทเดือดร้อนก็ลาออกซะสิ"คำตอบของแดเนียลทำเอาน้ำแข็งกำหมัดแน่น

"ได้ค่ะ ฉันจะลาออกหากคุณพอใจแล้วช่วยเซ็นสัญญาด้วยค่ะ"น้ำแข็งรับปากเขาพร้อมกับนั่งลงที่เดิม แน่นอนว่าถ้าเธอดึงดันไปมากกว่านี้ผลเสียทั้งหมดก็จะตกไปที่บริษัท น้ำแข็งจึงทำได้แค่ยอมรับชะตากรรมที่เขาหยิบยื่นให้

"เธอต้องเขียนใบลาออกตอนนี้ฉันถึงจะยอมเซ็น"แดเนียลเอ่ยขึ้นอีกครั้งก่อนจะให้คนนำแบบฟอร์มใบลาออกมาให้เธอเขียน น้ำแข็งกัดฟันแน่นและเขียนใบลาออกอย่างไม่โต้แย้งก่อนจะยื่นมันไปให้กับหัวหน้าที่นั่งอยู่ด้านข้าง

"พี่ขอโทษนะน้ำแข็ง เดี๋ยวพี่จะแนะนำงานให้นะ พี่ขอโทษจริงๆ"หัวหน้าแผนกมองเธอด้วยความรู้สึกผิดแต่เขาจำเป็นต้องเลือกผลประโยชน์ของบริษัทมาก่อนพนักงานเพียงคนเดียวอย่างเธอ

"ไม่ต้องขอโทษค่ะพี่ อย่างน้อยน้ำก็แค่เริ่มต้นใหม่ความมั่นคงของบริษัทสำคัญกว่าอยู่แล้วค่ะ ที่ผ่านมาขอบคุณพี่มากเลยนะคะที่คอยสอนงานน้ำอย่างใจเย็นมาตลอด"น้ำแข็งยกมือไหว้ขอบคุณหัวหน้าของเธอ

แดเนียลมองสถานการณ์ตรงหน้าและยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจก่อนจะจรดปากกาเซ็นสัญญาจ้างงานตามที่เขารับปากไว้ เมื่อการทำสัญญาเสร็จสิ้นในขณะที่หัวหน้าแผนกและน้ำแข็งกำลังจะขอตัวกลับเขาสั่งให้น้ำแข็งอยู่ก่อน แม้หัวหน้าแผนกอยากจะคัดค้านแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเหตุผลที่แดเนียลยกมาคือน้ำแข็งไม่ใช่พนักงานของเขาอีกต่อไปแล้ว ทำให้ต้องจำใจกลับออกไปคนเดียวแม้จะรู้สึกห่วงอดีตผู้ช่วยของตัวเองแค่ไหนก็ตาม

"ต้องการอะไรอีกคะ?"น้ำแข็งถามขึ้นอย่างหมดความอดทนต่อคนตรงหน้า

"ทุกคนออกไปก่อน"แดเนียลสั่งให้ลูกน้องของตัวเองออกไปเหลือไว้เพียงเขาและเธอตามลำพัง