จู่ๆ เขาก็ก้าวเข้ามาใกล้จนแทบประชิด พราวมุกถอยหลังอย่างไม่รู้ตัว กลิ่นกายของเขาทำเอาเธอแข้งขาอ่อนแรงยังไงไม่รู้ สะดุดเท้าตัวเองจะหกล้มแต่มือใหญ่ของคิมหันต์ประคองไหล่ไว้ได้ทัน ปลายนิ้วสัมผัสผิวเนียนนุ่ม วันนี้เธอสวมชุดเดรสแขนกุดสีดำขับเน้นผิวกายขาวเนียน แต่มันทำให้คิมหันต์ขมวดคิ้วหงุดหงิดในใจ ผู้หญิงคนนี้ใส่ชุดอะไรก็สวย แค่เสื้อยืดธรรมดาก็ดูดี แต่เขากลับรู้สึกหวงเธอทั้งที่สถานะของเขากับเธอไม่ได้เป็นอะไรกัน เจอกันทีไรก็ไม่เคยคุยดีๆ สักที เขาเองก็จนใจไม่เข้าใจว่าทำอะไรให้เธอไม่พอใจ
“เป็นอะไรหรือเปล่ามุก”
เสียงของแฟรงค์เรียกสติพราวมุก เธอทรงตัวยืนได้แล้วก็ปัดมือของคิมหันต์ออกโดยไม่ขอบคุณสักคำ หรือจะพูดให้ตรงกับใจก็คือไม่คิดจะขอบคุณ เพราะเขาทำให้เธอเป็นแบบนี้นะสิ!
“ไม่มีอะไร เรากลับเข้าไปข้างในเถอะ” พราวมุกฉีกยิ้มหวานแล้วเดินไปทางแฟรงค์ไม่หันกลับมามองคิมหันต์เลยสักนิด แต่เธอกลับรู้สึกร้อนร
