ตอนที่ 8
1410 Words
ความสัมพันธ์แรกเริ่มระหว่างเราก็เป็นการพูดคุยสนุกๆไม่ในเรื่องทั่วๆไม่เจาะเข้าถึงเรื่องส่วนตัวแต่บางครั้งก็เป็นเธอที่พูดเอง จนในที่สุดผ่านไปสามอาทิตย์เราแลกช่องทางการติดต่อในตอนเมามาก เธอยิ้มกว้างให้เสมอแล้วพูดจาด้วยท่าทีสบายต่อหน้าเกือบทุกครั้งแต่มีเหรอที่คนแอบมองตลอดเวลาจะอ่านแววตาเศร้าไม่ออก ต่อให้จะใช้รอยยิ้มหวานมากลบเกลือนหรือเสียงหัวเราะเสแสร้งมันก็ไม่สามารถหลอกเขาได้หรอก
เขาสามารถทำให้เธอยิ้มได้ทุกครั้งแล้วยังหัวเราะอย่างมีความสุขแต่ไม่เคยข้ามเส้นไปได้เพราะเธอไม่เปิดโอกาส
เขาอยากจะทำให้ทั้งคู่เลิกกัน!
ทุกครั้งที่มารีอยู่กับเขามักจะสดใสร่าเริงและยิ้มเก่งจนทำให้คนแอบรักเก็บเอาไปเฝ้าฝันถึงวันที่เราจะรักกันได้อย่างเปิดเผยไม่ต้องคอยเจอกันในความฝันอยู่แบบนั้น
ตอนนี้โอกาสมาถึงแล้วต่อให้จะได้แค่ตัวมาก่อนก็ไม่สนเพราะเขาจะไม่ยอมให้มันตามง้อเธอได้อย่างแน่นอน เขาจะต้องทำให้เราทั้งคู่มีความสัมพันธ์ทางกายเพื่อให้คนดีแบบมารีลังเลแล้วจากนั้นก็ใช้ความใส่ใจที่เธอไม่ค่อยได้รับจากคนรักเก่าปลอบประโลมหัวใจที่บอบช้ำจนกลายเป็นความรักที่ก่อเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วที่สุดและสุดท้ายมารีจะรักเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น
เขาเกลียดมันที่ทำให้เธอเสียใจ
เขาหงุดหงิดที่เธอไม่เลิกกับมันสักที
ต่อจากนี้เข้ามาสู่อ้อมกอดผัวใหม่เถอะมารี
รถคันสวยจอดอยู่ที่คอนโดแล้วนั่งรอไม่นานคนที่รอคอยก็เดินลงมาหาพร้อมกับยิ้มกว้างให้แต่กลับดูฝืนมาก แว่วตาสีดำสนิทช่วยอำพรางขอบตาที่น่าจะบวมแดงจากการร้องไห้มาอย่างหนัก การแต่งตัวในชุดเดรสสั้นตามแบบที่เจ้าตัวชอบและเลือกจะปล่อยผมยาวสีบลอนด์ไม่รวบตึงเหมือนหลายๆครั้งที่เจอแต่กลับน่ารักมากอย่างบอกไม่ถูก
“เราจะไปกินข้าวที่ไหนดีคะ?”
“คอนโดเฮีย”
“เอ่อ…มันจะดีเหรอคะ?”
“เราไม่ได้ทำอะไรผิดนี่จะต้องคิดอะไรมากมาย แล้วอีกอย่างเผื่อว่าดื่มจะได้เต็มที่ไปเลยไง เฮียรู้แล้วนะว่าเกิดอะไรขึ้น”
“หนูโพสต์ลงไปนี่เนอะ!”
“จบกับมันจริงๆแล้วใช่ไหม?”
“ค่ะ จบแล้ว…ทุกอย่างมันจบไปหมดแล้วทั้งความรักทั้งมิตรภาพ หนูนี่มันโง่จังที่ทนอยู่แบบนี้มาตั้งนานทั้งที่รู้ว่าถูกสวมเขามาตลอด”
“ก็อย่ากลับไปโง่อีกครั้งเชียวละ”
“ความจริงคืนนี้เพื่อนจะเลี้ยงเหล้าแต่ว่าหนูบอกว่าเป็นคืนพรุ่งนี้แทน”
“ที่ไหน?”
“ที่ผับเฮียเฟยได้ไหมละคะ?”
“ดีสิ! งั้นเฮียเลี้ยงเองพอเมาแล้วจะไปส่ง”
“มันจะดีเหรอคะ?”
“เราทั้งคู่โสดนะแล้วถ้าหนูจะมูฟออนเร็วก็ไม่ใช่เรื่องที่ผิดเลยนี่นา ที่ผ่านมาหนูทนมาเยอะแล้วหัดเลือกคนดีๆให้ตัวเองบ้างเถอะอย่าจมกับอดีตมากเกินไป”
มารีปรายตามองที่ขับรถออกไปช้าๆด้วยความรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกว่าเพราะอะไรความเจ็บปวดทั้งวันนั้นถูกเยียวยาได้ง่ายดายมากขนาดนี้ เฮียเฟยไม่ได้พูดชัดเจนว่าต้องการอะไรจากเธอแต่คำพูดเมื่อคืนนั้นย้อนกลับมาในต้องสงสัยว่าเขาพูดจริงหรือเพราะอารมณ์ในตอนนั้นพลุกพล่าน
เลิกกับมันแล้วมาเป็นของเฮียเถอะ!
พูดจริงๆใช่ไหม?
รถเลี้ยวเข้าไปจอดที่ร้านอาหารหรูแล้วพนักงานก็เดินเอาของที่สั่งมาให้ก่อนจะเลี้ยวรถออกไป ครั้งหนึ่งเธอก็เคยมากินข้าวเช้าที่นี่เพราะเขาพามาแบบงงๆแล้วตอนนั้นก็มาแบบไม่คิดอะไรเลยเพราะทะเลาะกับคนรักเก่า ครั้งนี้เราก็กินอาหารจากร้านนี้ด้วยกันที่คอนโดหรูของเขาด้วยความรู้สึกแปลกๆเมื่อภาพแสนร้อนแรงเมื่อคืนแล่นเข้ามาในหัวซ้ำๆ
ภาพใบหน้าหล่อซบหน้าอกนั้นชัดมาก
แต่สัมผัสลิ้นอุ่นชื้นกวาดเลียกลับยิ่งกว่า!!
ไวน์ชั้นรสชาติดีช่วยทำให้ค่ำนี้ผ่านไปง่ายดายยิ่งขึ้น ทั้งที่เธอควรจะเสียใจกว่านี้แต่กลับแทบไม่หลงเหลือความรู้สึกนั้นแล้วเมื่ออยู่กับผู้ชายแสนดีอย่างเฮียเฟย เขาสุภาพใจดีขี้เล่นและรู้ว่าเธอต้องการกำลังใจอย่างมากให้ก้าวผ่านช่วงเลวร้ายนี้ไปให้ได้โดยเร็ว เรานั่งกินข้าวที่ระเบียงห้องริมสระว่ายน้ำส่วนตัวแล้วดื่มจนรู้สึกว่าสมองกำลังเบลอถึงได้เดินไปนั่งแช่ขาลงในสระว่ายน้ำเพียงไม่นานก็มีคนมานั่งข้างๆ
เขาคือคนที่อบอุ่นมาก!
“คิดถึงมันเหรอ?”
“ไม่ค่ะ หนูแค่เกลียดตัวเองที่โง่มากขนาดนี้ เกลียดทั้งเพื่อนเกลียดทั้งเขาที่ทำกับหนูแบบนี้ รู้ไหมว่าหนูไว้ใจทั้งสองคนมากเลยนะคะแต่ดูสิ่งที่เขาตอบแทนกลับมาสิ มันน่าเจ็บใจนะ! ตอนนี้หนูไม่เหลือใครแล้วจริงๆอย่างที่เฮียเฟยบอก”
“แล้วหนูเอาเฮียไปไว้ที่ไหนละ?”
“หนู…”
“ลืมมันยังไม่ได้ก็ไม่เป็นอะไรแต่อย่าปิดกั้นตัวเองเลยนะ”
“เฮียเฟยชอบหนู…”
“ที่ผ่านมายังบอกไม่ได้เหรอว่าเฮียแคร์หนูมากขนาดไหน งั้น…แบบนี้ละพอจะทำให้หนูรู้ได้ไหมว่าความรู้สึกเฮียที่มีให้หนูมันพิเศษขนาดไหน” เธอเงยหน้ามองด้วยแววตาที่มีน้ำตาเอ่อคลอเบ้าแล้วยิ้มบางๆเพียงแค่ฝ่ามือประคองใบหน้าน้ำตาก็ไหลอาบแก้มให้ได้เกลี่ยออก เธอเริ่มสะอึกสะอื้อก่อนปล่อยโฮออกมาเพราะไม่อาจจะปกปิดความเจ็บปวดได้อีกต่อไป เขาถึงเธอเข้ามากอดให้ใบหน้าสวยได้ซบที่หน้าอกจนพอใจเกือบสิบนาทีถึงได้ผละออกมามองหน้ากันเงียบๆ
มารีควรค่ากับรอยยิ้มมากกว่าน้ำตา
เขาจะทำให้เธอยิ้มได้อีกครั้งแน่นอน
เราสบตากันอยู่เพียงเสี้ยววินาทีก็ค่อยๆก้มลงไปจูบอย่างใจเย็น ลิ้นอุ่นละเลียดกวาดเลียกลีบปากอวบอิ่มเลาะเล็มเอารสชาติหวานที่ยังมีรสชาติของน้ำตาเคลือบทับอยู่ จูบปลอบประโลมปนเรียกร้องเอาแต่ใจไม่หยุดพักเพียงครั้งเดียวเพราะเมื่อผละออกมาสบแววตาอ่อนไหวแล้วก็จูบไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า
มือใหญ่ลูบแผนหลังบางก่อนจะรูดซิบที่ออกแล้วสัมผัสผิวเนียนนุ่มอย่างถือสิทธ์ทั้งที่ไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งนั้นนอกจากสถานะคนแอบรักที่กำลังจะได้ครอบครอง นิ้วเรียวปลดตะขอชุดชั้นในไร้สายแล้วออกแรงเล็กน้อยหน้าอกอุ่นก็เด้งออกมาอย่างเป็นอิสระ
“เป็นของเฮียนะมารี”
“วันไนท์เหรอ?”
“เฮียหมายถึงคบกัน”
“หนู…”
“ครั้งนี้เฮียจะไม่หยุดหรอกนะคนดีต่อให้จะเป็นวันไนท์หรือตลอดไปหนูก็จะเป็นของเฮียคนเดียว”
คำพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าเต็มไปด้วยความต้องการที่ชัดเจนและก่อนจะพูดอะไรออกไปริมฝีปากก็ถูกครอบครองด้วยจูบร้อนแรงผิดกับที่ผ่านมา จูบซ้ำๆไม่ปล่อยให้มีโอกาสพักหายใจหรือแม้แต่โอกาสจะคิดอะไรด้วยซ้ำ จูบเต็มไปด้วยความเรียกร้องเอาแต่ใจให้โต้ตอบกลับจนไม่อาจจะทนต่อไป
จูบทำเอาเคลิ้มหลงสูญสิ้นสติพอจะยั้งคิดยั้งทำปล่อยทุกอย่างเลยตามเลยโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ลำแขนเล็กโอบกอดลำคอตัวถูกช้อนอุ้มลอยขึ้นจากพื้นทั้งที่ยังจูบไม่หยุดจนกระทั่งตัวถูกวางลงที่โซฟาอย่างทะนุถนอมแล้วยังไม่ทันได้พูดอะไรริมฝีปากหยักก็บดจูบซ้ำๆกว่าจะได้สติกลับคืนมาอีกครั้งก็ตอนที่ตัวเปล่าเสียแล้ว
เราสบตากันเพียงไม่กี่วินาที
เขาไม่มีใคร เธอไม่เหลือใคร
เราไม่ได้ทำอะไรผิดทั้งนั้น
- Writer
