เฮียเฟยแสนดี

ตอนที่ 7

หลังจากกินอาหารเช้าเรียบร้อยแล้วก็นั่งรถแท็กซี่ไปคอนโดของแฟนด้วยใจเต้นแทบไม่เป็นจังหวะเพราะเดาไม้ถูกว่าตอนนั้นจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ผ่านไปกว่าชั่วโมงครึ่งในที่สุดก็ถึงที่หมายแล้ว เธอหยิบคีย์การ์ดขึ้นมากำแน่นแล้วก้าวเดินไปขึ้นลิฟท์ด้วยความคุ้นเคยดีเพราะช่วงหนึ่งก็เคยอยู่ที่นี่

ตอนนี้ยืนหน้าห้องที่เคยมีความสุขมาก

ทำไมต้องกลัวด้วย!!

มือเต็มไปด้วยเหงื่อซึมออกมาในขณะที่หัวใจคลายว่ากำลังหยุดเต้น ประตูห้องเปิดออกแล้วปิดไป ดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบๆก่อนจะสะดุดเข้ากับกระเป๋าสะพายของผู้หญิงวางเด่นหรา แก้วไวน์สองแก้วอยู่บนโต๊ะอาหารและประตูห้องนอนปิดไม่สนิทด้วยซ้ำ เรียวขาเล็กเดินไปช้าๆยกมือผลักประตูเปิดออกน้ำตาก็ไหลออกมาอาบแก้มนวลรู้สึกว่าทำอะไรไม่ถูกเลย

พี่อาร์ตกับเบญนอนกอดกัน

ตอนแทนความไว้ใจดีเหลือเกิน

"กรี๊ด…"

"มารี!!!"

"เพื่อนชั่วผัวเลว!!!"

สติที่พยายามยึดมั่นเอาไว้ขาดสะบั้นไปจนไม่อาจจะควบคุมได้ เรียวขาเล็กก้าวเท้าวิ่งไปที่เตียงตบหน้าแฟนไปหลายครั้ง ก่อนจะยกเท้าถีบเพื่อนที่พยายามเข้ามาห้าม สภาพทั้งสองคนนั้นเปลือยเปล่าเต็มไปด้วยรอยจูบและเสื้อผ้ารอบเตียง

เธอถูกผลักออกตัวกระเด็นลงพื้นแล้วเพื่อนก็เข้ามานั่งคร่อมทับตบกลับให้ได้สติแต่ไม่มีใครมีสติหรอกหากมาเจอสถานการณ์เดียวกัน แน่นอนว่าเราสองคนต่างแลกมือด่าทอสารพัดรู้สึกตัวอีกทีพี่อาร์ตก็ดึงตัวเธอกระชากออกแล้วเบญก็คว้าผ้าห่มมาคลุมตัวเอาไว้กันโป๊

"อย่ามายุ่งกับกู!!"

"ฟังพี่ก่อนนะมารี…พี่…"

"มึงมันชั่วไง!! อีเบญมันเป็นเพื่อนกูทำไมทำงี้ว่ะ!?"

"ก็แค่สนุกๆเฉยๆ"

"สนุกกะผีดิ! เราเลิกกันส่วนมึงอยากได้มันนักก็เชิญเลยอีเบญ แค่ผู้ชายคนเดียวกูบริจาคให้!!"

"กูนึกว่ามึงรู้มาตั้งนานแล้วซะอีก!"

"ใช่กูรู้! แต่เพราะกูไว้ใจพวกมึงสองคนไงเลยแดกหญ้าแบบนี้ ต่อไปนี้มึงเชิญเอามันไปเลยก็แค่ผู้ชายห่วยๆเอาได้แม้กระทั่งเพื่อนเมีย!"

"อีมารี!!"

"สักวันมันก็จะนอกใจมึงไปหาคนอื่นเหมือนที่ทำกับกู กอดให้แน่นๆละกูบริจาคให้แล้ว"

"มารีเดี๋ยว…"

"เราเลิกกัน! เชิญมึงอยู่กับชู้ไปนู้น!"

"มารี!!"

"ที่ผ่านมาพยายามยัดเยียดให้กูมีคนอื่นแทบตายสุดท้ายก็เป็นมึงที่มีเองไอ้ชั่ว! ไปกันให้รอดนะผีเน่ากับโลงผุ!!"

เผียะ!!

ฝ่ามือเล็กตวัดตบหน้าอดีตคนรักเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะก้าวเท้าเดินออกไปจากห้องที่เคยเต็มไปด้วยความทรงจำแสนหวาน น้ำตาไหลอาบแก้มแม้ว่าจะพยายามกลั้นเอาไว้ก็ไม่สามารถทำได้เลย ความรู้สึกที่เกิดขึ้นมันเจ็บแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนแม้ว่าจะเตรียมใจมาแล้วก็ตาม

ไม่มีแล้วคนรักที่แสนดี

ไม่มีแล้วเพื่อนสนิทที่สุด

ต่อจากนี้มีแค่เธอคนเดียว

มารีเดินออกไปช้าๆพยายามไม่ให้ใครเห็นน้ำตาที่ไหลรินออกมาโดยที่ไม่รู้เลยว่าบริเวณล๊อบบี้ของคอนโดมีชายหนุ่มนั่งนิ่งเงียบสวมหมวกและใส่แว่นตากันแดดสีดำเพื่ออำพรางตัว ริมฝีปากหยักเหยียดยิ้มออกมาด้วยความพอใจก่อนจะเดินตามออกช้าๆแล้วขับรถตามไปเงียบๆเหมือนไร้ตัวตน

ความจริงก็แอบตามออกมาตั้งแต่เธอนั่งแท็กซี่จนมาถึงที่นี่ถึงได้นั่งรออยู่เกือบยี่สิบนาทีกว่ามารีจะเดินออกมาจากลิฟท์

เลิกกันแล้วสินะ!

โอกาสจะผูกมัดมาถึงแล้ว

ระหว่างทางก็แวะไปหากาแฟดื่มอย่างอารมณ์ดีมากแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์ข้อความถามว่าอยากจะไปกินข้าวเย็นด้วยกันที่ไหนแล้วเอาเป็นเมนูอะไรดี เธอตอบว่าตามใจเลยเพราะคิดอะไรไม่ออกนั่นเลยทำให้เขารู้ว่าสถานที่ที่ดีที่สุดในตอนนี้คงหนีไม่พ้นคอนโดตัวเองแน่นอน เขาพิมพ์ข้อความบอกว่าจะไปรับในตอนห้าโมงเย็นเธอก็ตกลงง่ายๆ

กินข้าวเสร็จแล้วกินอย่างอื่นต่อ

ยินดีต้อนรับสู่อ้อมกอดผัวใหม่นะที่รัก

เขาโทรสั่งอาหารจากร้านของเพื่อนที่ต้องการเพิ่มความพิเศษลงไปค่อนข้างมากก่อนจะขับรถไปหาญาติอีกคนที่มีกิจการขายน้ำเมาเป็นหลักเพื่อเลือกไวน์รสชาติดีมาดื่มสักขวด คืนนี้ทุกอย่างต้องออกมาดีที่สุดและมารีจะไม่มีทางหันกลับไปเลือกคนเก่าๆที่มันต้องตามมาง้ออย่างแน่นอน

เขาคือทางเลือกที่ดีกว่าหลายเท่า

เธอไม่โง่เลือกคนอื่นหรอก!

"ไม่เจอแป๊ปเดียวมีเมียแล้วเหรอ?"

"อื้ม แล้วมึงละ?"

"ก็…กำลังจะมี"

"ชอบแบบไหนก็เลือกเอาเลยกูมีเวลาให้ถึงแค่บ่ายสองนะ"

"วันนี้กูอุตส่าห์ว่างมาหาจะไม่ดื่มกับกูก่อนรึไง?"

"บ่ายสามต้องไปรับเมีย"

"พูดอย่างกับได้เมียเป็นเด็กนักเรียนงั้นแหละ"

"ก็นั่นแหละเมียกู!"

"ห่ะ!! มึงสามสิบแล้วไม่ใช่เหรอว่ะทำไม…คบเด็กจัง! นี่มึงไม่ถูกจับข้อหาพรากผู้เยาว์ใช่ไหมหรือว่าพ่อแม่เด็กยังไม่รู้กูจะได้ไปแจ้งความแทน"

"มึงใจเย็นๆก่อนได้สัตว์!"

"แต่อายุน่าจะห่างรอบหนึ่งได้เลยมั้ง…มึงไหวเหรอ?"

"สนใจเรื่องตัวเองเถอะอย่ามาเสือกเรื่องกู"

"แค่เป็นห่วง!"

"ตอนนี้มึงควรห่วงตัวเองก่อนไหม เลือกไวน์ตั้งนานยังไม่ได้สักขวดแต่แดกหมดไปหลายแก้วแล้ว!"

"นานๆทีกูจะแวะมาหานี่หว่า"

"ว่างๆก็ไปแดกเหล้ากับกูที่ผับดิ"

"ผับกูได้ไหมละ?"

"แดกที่ผับกูเถอะ กูต้องไปส่งเมียตอนเช้าเดี๋ยวจะไม่ทัน"

"เออ! เดี๋ยวถ้ามีเมียแล้วจะพาไป"

"สาธุ! ขอให้ได้สักทีเถอะ"

"ไอ้เวร!" เขาหันไปด่าไม่จริงจังมากนักแล้วเลือกไวน์ต่อไปเงียบๆไม่อยากจะรบกวนมันมากเพราะแม่งกวนตีนจัด เราเป็นญาติกันแถมยังอายุเท่าไรเลยหยอกล้อกันค่อนข้างแรงพอสมควรในสายตาคนอื่น เมื่อก่อนตอนเรียนแม้ว่าจะอยู่คนล่ะมหาลัยแต่ก็ไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆจนเมื่อไม่กี่ปีก่อนมันอกหักแล้วหายไปอีกเมืองนอกกว่าจะกลับมาเราเลยไม่ค่อยสนิทกันเหมือนเมื่อก่อนแต่ก็พูดคุยกันได้ปรกติอยู่ดี

เราเป็นญาติกัน

เราเป็นเพื่อนกัน

เราเปิดผับเหมือนกันด้วย!!

หลังจากได้ไวน์แล้วก็ขับรถไปที่คอนโดเพื่อนอนพักต่ออีกสองชั่วโมงก่อน เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูรูปถ่ายของเธอแล้วก็ยิ้มตาม เรื่องของเราแม้ว่าจะเริ่มต้นไม่ค่อยถูกแต่ถึงอย่างนั้นเวลาได้รักใครแล้วก็รักจริงเสมอ ที่ผ่านมาก็แอบเพ้อถึงโดยที่เจ้าตัวไม่เคยรู้ แอบมองเนียนๆแล้วหาโอกาสไปพูดจาทักทายเพื่อตีสนิทและทุกครั้งที่เจอกันมาจากความตั้งใจของเขาทั้งนั้นแหละ

เธอเสพติดโซเชียลและนั่นเหมือนป้ายบอกทางให้คนอย่างเขาไปตามหาถูก ไม่ว่าจะร้านอาหาร ห้างสรรพสินค้า สถานที่ท่องเที่ยว หรือที่ทำงาน เขาตามสอดส่องชีวิตเธอเงียบๆอยู่หนึ่งเดือนเต็มและหลงใหลไปกับทุกอย่างที่เป็นเธอจนถอนตัวไม่ขึ้น

ไอ้เวรนั่นไม่เจอกับเธอมาหนึ่งเดือน

ไอ้โง่!