แล้วริมฝีปากอิ่มที่เริ่มเป็นรอยแตกแห้งก็เผยอออกจากกันเพื่อรับอาหารที่เขาป้อนให้ โธมัสตักซุปขึ้นมาช้อนแล้วช้อนเล่าป้อนเข้าปากหญิงสาวโดยที่เขาไม่ยอมปริปากพูดอะไรสักคำ หลังจากนั้นเขาก็หยิบแก้วน้ำแล้วป้อนมันเหมือนเธอเป็นเด็กตัวน้อยก่อนจะหยิบเม็ดยาสีแดงเข้มขึ้นมาสองเม็ด
“นี่ยาอะไร”
ดาราวดีถามอย่างไม่ไว้วางใจ รอยยิ้มเหยียดเลิกขึ้นบนมุมปากของชายหนุ่มก่อนที่เขาจะพูดขึ้น
“ผมไม่ฆ่าคุณตอนนี้หรอกน่า”
“ฉันไม่กิน”
“พอมีแรงเข้าหน่อยก็ดื้อเลยอย่างนั้นรึ จะกินเองหรือจะให้ผมป้อนให้”
“ฉันไม่...อื๊อ!”
คำพูดนั้นหลุดหายไปในลำคอของหญิงสาวเมื่อเขาเอายาใส่ในปากตัวเองก่อนจะประกบปิดปากของเธอด้วยปากของเขาโดยไม่ให้เธอได้ทันตั้งตัว ดาราวดีตัวแข็งไปในวินาทีนั้น วินาทีที่เม็ดยาจากปากของโธมัสไหลลงไปในลำคอของเธอ เม็ดยาลื่น ๆ สีแดงนั้นปราศจากรสขมแต่มีรสชาติบางอย่างถูกถ่ายเทมาจากริมฝีปากหยักหนาได้รูปของเขา มือเรียวบาง
