Kaçış

Hani hayal diye adlandırdığın anlar vardır. İşte ben tam da o anlardan birindeyim. Şarkı eşliğinde dans ettiğim Veli'ye doya doya baktım. Evet bu kararı almak kolay olmadı. Birlikte bir buçuk seneyi atlattık ve sonunda bir yuva kurmaya karar verdik. İş yoğunluğumdan dolayı aşka hiç zaman ayırmadım. İstemediğimden değil ,ama öncelikli hedefim çok iyi bir komiser olmaktı. Bu mesleği seçerken bir gün babam gibi olmak istiyorum dedim. Ben babamın kızıyım dedim ve yola öyle çıktım. Tabi ki ilk tepki annemden geldi. Zaten ömrüm yüreğim ağzımda geçti ,bari sen yapma dedi. Ona bu mesleği çok sevdiğimi anlatmak biraz zaman aldı. En büyük destekçim babam ve abim oldu. Babam komiser emeklisi ,hayatında sayamayacağı kadar başarısı var. O benim kahramanım ve örnek aldığım insan. Abim Yasin ,o farklı bir meslek seçti. Iyi bir muhasebesi olarak hayatına devam ediyor. Tek eksiği evlilik. Ben bile ondan önce yuva kuruyorum. Hala sevgilisine evlenme teklifi etmedi. Ben Jale, hayatını hep bir hedefe bağlamış biriyim. Polis olmak için yıllarca gayret ettim. Polis olmak yetmedi ,organizeye girmek için yine durmadım. Her zaman hayran olduğum göreve sonunda komiser yardımcısı olarak atandığımda benden mutlusu yoktu. Tabi ki de bundan sonra ki hedefim komiser olmaktı. Işte bu telaşın arasında aşk hep arka planda kaldı. Bu yoğunluğa ,bu tempoya ayak uyduracak insanı bulmak bazen gerçekten zor oluyor. Her an görev, her an nöbet ya da devriye. Gerçekten karşında ki kişinin fazla anlayışlı olması lazım. Bunlarla zor derken Veli hayatıma girdi. Her zaman sabırla bekledi. Her yorulduğumda dinlendiğim limanım oldu. Günlerce beni bekledi. Anladım ki aşk böyle bir şey ve bunu kaçırmamalıyım.Evlilik teklifi ettiğinde hiç düşünmeden kabul ettim. Görevime devam ederken, düğün telaşı da eklendi. Belki çok yoruldum, ama sonunda değmişti. -Canım!! Veli seslendiğinde dalıp gittiğimi anladım. Müzik bitmişti ve herkes masaya oturmamızı bekliyordu. Bir yanda ailem bir yanda görev arkadaşlarım. Sevdiklerimiz ve akrabalar herkes bu mutlu günümüzde bizle eşlik diyordu. Veli'nin ailesi yoktu. Bir tek kız kardeşi vardı. Tanıdıkları da azdı. Bu konuda üzgün olduğu için ona hissettirmemek için elimizden geleni yapıyoruz. -Efendim aşkın. -Oturalım mı? Nikah memuru bizi bekliyor. Veli'nin renkli gözlerine baktım. Ilk gördüğümde de dikkatimi gözleri çekmişti. Masmavi gözleri beni içine çekiyor. -Tabi canım, oturalım. Gelinliğimi tuttuğumda bana yardım etti. Birlikte masaya oturduğumuzda heyecanım daha da arttı. Biraz sonra uzun bir yolculuğa evet diyecektim. Zor bir işim var, ama birlikte baş edeceğimize eminim. Nikah memuru "Şahitlerimizi de buraya alalım."dediğinde Yüksel amirim bir de Serdar komiserime baktım. Babama onların olmasını istiyorum dedim. Bu kararıma benden çok babam sevindi. Rana,Levent,Hakan,Kerim ve Uğur onları alkışlayarak yanımıza gönderdiler. Veli şahit olarak kardeşini istedi. Başka kimsem yok zaten demişti. -Herkes tamamlandığına göre başlayabiliriz. Heyecanla Veli'ye bakacakken bize yaklaşan polisleri gördüm. Önce merkezden arkadaşlar sansam da diğer şubenin amirini görünce şaşkın şekilde baktım. Benim bakışlarım arasında masaya yaklaştılar. Yüksel abi hızla ayağa kalkıp "Hasan ,hayırdır. Tebrik etmeye filan mı geldiniz?"dedi. Yani onlara davetiye göndermediğim için biraz acayip gelmişti. Etraf polis dolu olduğu için herkes arkadaşlarımız geldi sanıyordu. Hasan amir üzgün şekilde "Yüksel bunu söylemek hoş olmayacak, ama gelin ve damadı merkeze götürmek zorundayım. Haklarında tutuklama emri var."dedi. Yüksel abi bana baktığında onun kadar bende şaşkındım. Bu neydi şimdi? -Hasan bu ne demek? Jale benim ekibimden ,biliyorsun. -Biliyorum Yüksel ,ama bunu burada konuşamam. Şimdi merkeze gidelim. İfadelerini alalım, ondan sonra kesin bir şey söyleye bilirim. Hasan amir bize bakıp "Zorluk çıkarmazsanız sevinirim."dedi. Veli'ye baktığımda sadece izliyordu. Bir an olanları anlamaya çalıştım. Bir hatam oldu da ben mi farkında değilim? Hiç bir şey demeden ayağa kalktığımda annem, babam ve abim hızla yanımıza geldi. Annem "Kızım ne oluyor?"dedi. Ne desem onları üzeceğimi biliyorum. Zorla gülümsemeye çalışıp "Siz sakin olun, şimdi bizim merkeze gitmemiz lazım."dedim. En çok onları bu hale düşürdüğüm için üzgünüm. Babama yaklaşıp "Baba yanlış bir anlaşılma olduğu kesin."dedim. Babam "Bizde geliyoruz. Bu saçmalık ne bizde öğrenelim. Tabi ki de yanlış anlaşılma var kızım."dedi. Bütün davetlilerin meraklı bakışları arasında polis eşliğinde alanı terk ettik. Veli'ye baktığımda yaşanılanlar yüzünden sessizliğe gömülmüştü. Olanlar onu da mi etkiledi? Polisler onu diğer arabaya götürünce yanımda ki memura"Onu nereye götürüyorsunuz?"dedim. Ciddi şekilde "O da merkeze geliyor. Ayrı gideceksiniz."dedi. Ailemin bakışları arasında arabaya bindirildim. Merkeze vardığımda polis eşliğinde arabadan indim. Veli de diğer arabadan aynı şekilde indirilmişti. Duran arabalara baktığımda bütün ekip ve ailem de gelmişti. İçeri girdiğimizde kimse ile konuşmama izin vermeden sorgu odasına alındım. Yıllarda kendi yaptığım işi bir başkası bana yapacaktı. Hem de üzerimde gelinlik ile. Masaya oturduğumda beni getiren polis "Birazdan sorgu için gelecekler"dedi. -Bir şey sorabilir miyim? Biliyorum bu durumda bilgi verilmez, ama şansımı denemek istedim. Arkadaş bana dönünce "Nişanlım nasıl? Onu da sorguya alacak mısınız?"dedim. Veli şok yaşamıştı ve hiç konuşamadan buraya gelmiştik. Aklından ne geçiyor çok merak ediyordum. Bir an önce yanlış anlaşılmaya son verip onunla konuşmak istiyordum. -Bu konu hakkında bilgi veremem. Haklı olarak bilgi alamadım. Arkadaş öylece gidince odada yalnız kaldım. Hayır tek kelime bile etmiyorlar. Nasıl bir şeyin içindeyim bilmiyorum. En mutlu günümde buraya getirilecek kadar ellerinde ne gibi bir gerekçe var? Kapı açıldığında anında baktım. Hasan amir içeri girdi. Kapıyı kapatıp karşıma geldiğinde artık bir açıklama bekliyordum. Yüzüne bakılırsa pekte iyi şeyler söylemeyecek gibiydi. -Jale Akın ,şimdi sana soracağım her soruya doğru ve net cevap vermeni istiyorum. Şaşkın şekilde Hasan amire bakıp "Tabi amirim, o nasıl söz? Neden burada olduğumu söylerseniz elimden geleni yaparım."dedim. İçeri girdiğinden beri elinde tuttuğu bir sürü dosyayı önüme koydu. -Bunun için. Önüme koyulan dosyalara şöyle bir göz gezdirdiğimde öylece kaldım. Burada yazılanlar doğru olabilir mi? Ben böyle bir hata yapmış olabilir miyim? Rüya gibi günümden artık uyanmak istiyordum. Bu rüya artık benim için kabustan başka bir şey değildi. Eğer rüya değilse şu an tek istediğim şey her şeyi bırakıp kaçmaktı.......