เช้าวันนี้ทุกคนมาพร้อมหน้ากันที่ห้องอาหาร อังวราพยายามเอาอกเอาใจอธิปอย่างใกล้ชิดและแสร้งทำดีกับลูกสาวของเขาด้วย
“ข้าวสวยทานไข่เจียวไหมคะเดี๋ยวน้าอังตักให้ค่ะ” เธอเอ่ยถามสาวน้อยเสียงหวาน ถ้าคนอื่นมาเห็นคงคิดว่าผู้หญิงคนนี้ชั่งแสนดีอะไรแบบนี้
“ไม่ค่ะ” สาวน้อยส่ายหน้าไปมาเบาๆ ตั้งแต่มีน้านิลสาวน้อยก็ไม่ใช่เด็กขี้กลัวจนหัวหดเหมือนเมื่อก่อนแล้ว น้านิลบอกว่าต้องเข้มแข็งไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรเราได้ง่ายๆ
“งั้นเป็นเกี๊ยวกุ้งนิ่มๆดีไหมจ๊ะ”
“ไม่ค่ะ” สาวน้อยปฏิเสธทันที
“คุณทานของคุณเถอะค่ะคุณอังเดี๋ยวน้องข้าวสวยฉันดูแลเอง” เธอเข้าใจสาวน้อยดีที่ไม่อยากให้อังวรามายุ่งวุ่นวาย การป้อนอาหารหรือตักนู้นนี่นั่นให้สาวน้อยจึงตกเป็นของเธอ
“งั้นก็ตามใจ มาค่ะพี่อธิปทานเกี๊ยวกุ้งร้อนๆหน่อยนะคะเมื่อกี้อังชิมแล้วอร่อยมาก” อังเลิกสนใจสาวน้อยหันไปเอาอกเอาใจชายหนุ่มข้างกายแทน
“ขอบคุณครับ” เขากล่าวขอบคุณเมื่ออีกฝ่าย
