MARY LYNELLE
Napagpasyahan namin na umuwi ni Nanet ng mga alas-tres ng hapon. Sakay pa din kami
ng kotse niya na umuwi ng bahay wala naman daw dapat ipag-alala, siya na ang bahalang magpaliwanag pag mayroong nakapansin na kasama namin siya.
Hindi sa natatakot ako sa sasabihin ng Mama
niya kaya lang hindi ko maiwasan ang
mag-isip ng negative kahit pakiramdam ko naman mababait sila.
Tahimik ako sa biyahe at inabala ko na lang
ang sarili sa panonood ng mga nadadaanan
na gusali. Minsan sinusulyapan niya ako na parang may sasabihin na hindi matuloy tuloy.
"Tired?" hindi nakatiis niyang tanong.
"A-ayos lang ako." matipid kong sagot.
Hinawakan lang niya ako sa kamay at hinalikan ang likod nito at tumango. Ano ba kasi bakit naman ako nag-aalala bahala na saka na ako mamomroblema at
