“คุณหนู ข้ากลับมาแล้ว” เสียงตะโกนโหวกเหวกของฉิงชิงดังขึ้น พร้อมกับประตูเล็กของสำนักที่ถูกเปิดออก ก่อนที่ขบวนคนจะเดินเข้ามาในพื้นที่
ตอนแรกชาวบ้านผู้ประสบภัย ไม่ส่งเสียงแม้แต่น้อยราวกับขบวนวิญญาณก็ไม่ปาน แต่เมื่อได้เห็นทิวทัศน์ด้านในสำนักแล้ว...เสียงเซ็งแซ่ก็ดังขึ้น
ในจำนวนคนเหล่านั้น มีทั้งเด็กคนแก่และหญิงม่าย ที่เด็กที่สุดก็เพิ่งจะอายุได้สองขวบปีเท่านั้น ส่วนเด็กโตที่สุดเห็นจะเป็นช่วงอายุราวๆ20ปี
เมื่อเฟิงลี่ใช้คอนแทคเลนส์ตรวจสอบ นางก็ต้องหันไปปาดน้ำตาที่ไหลออกมาเพราะความรู้สึกผิด ก่อนจะหันกลับไปปั้นหน้ายิ้มแย้มตามเดิม
“เอาละทุกคน ตรงหน้านี้คือตระกูลซ่งที่จะรับพวกท่านทำงานในสำนักแห่งนี้ ซึ่งในสำนักแห่งนี้มีผู้อาวุโสแดนบรรพชนแห่งหอโอสถเป็นผู้อาวุโสใหญ่ ดังนั้นพวกท่านวางใจได้ข้าไม่ได้หลอกพวกท่านมาค้าเนื้อจริงๆ”
ฉิงชิงพูดพร้อมปาดเหงื่อ ก่อนจะค่อยๆแนะนำไปทีละคน
“นายท่านฉิงชิง ถ้าเช่นนั้
