บทที่29 เป็นรูปเป็นร่าง
เช้าของวันถัดมา เสียงม้าวิ่งกุบกับมาหยุดอยู่หน้าบ้านตระกูลซ่ง เสียงเคาะประตูดังขึ้น
เฟิงลี่ ซ่งเฟิงและซ่งจิ้น กำลังฝึกวรยุทธ์ที่ลานหน้าบ้าน ขณะที่นายท่านหม่าอวิ๋นกำลังนั่งบดยาอยู่บนแคร่ อาเซียวที่โผล่มาจากไหนไม่รู้ก็เปิดประตูรับแขก
“อรุณสวัสดิ์ขอรับพี่เซียว วันนี้ข้ามาถามคุณหนูเรื่องผู้ประสบภัยขอรับ” ฉิงชิงรวบมืออยู่ด้านหน้าอย่างสุภาพ เขามอบของฝากให้อาเซียว ก่อนจะเดินตามเข้าไปในบ้าน
เพียงเห็นคุณหนู และคุณชายซ่งกำลังฝึกวรยุทธ์ ฉิงชิงก็เบิกตากว้างด้วยความสนใจ ก่อนจะยิ้มหวานประจบขึ้นมาบนใบหน้า
“ข้าสับสนจริงๆนะพี่อวิ๋น คุณหนูมีวิชาถึงขนาดสามารถเปิดสำนักได้เลยหรือ หากข้าอยากสมัครเรียนด้วยจะได้หรือไม่”ฉิงชิงพูดประจบ
“ถ้าเช่นนั้นต้องถามผู้อาวุโสหม่าแล้วล่ะ น้องฉิงชิง ผู้อาวุโสผู้นี้คือ ผู้อาวุโสแดนบรรพชนแห่งสำนักโอสถ นายท่านหม่าอวิ๋น และเป็นที่ปรึกษาสำนักของคุณหนู”
