When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Kabanata 40 Harvey’s POV Wala ako sa sariling nagmamaneho ngayon ng aking sasakyan, habang nagmamaneho ako ay napapansin ko rin si Lee na wala rin sa kanyang sarili. Nakatanaw lang siya sa kawalan na parang ang lalim ng iniisip. Tungkol pa rin kaya sa napag-usapan ng aming pamilya kanina ang nagpapagulo sa kanyang isipan? “Ahh, Lee. Anong oras ba kita susunduin mamaya?” sinadya kong agawin ang kanyang atensyon sa pag-iisip. “Same time na lang, kuya. Wala na naman siguro kaming activity.” Aniya na wala pa rin sa akin ang kanyang paningin. “Okay,” hindi na lang ako nangulit pa. Baka kasi tungkol lang sa report nila ang iniisip niya. Baka makagulo lang ako. At baka iba lang ang naiisip ko kompara sa iniisip ngayon ni Lee.