“อ๊ะ!” ดอนหลุดอุทาน
ภาพที่เขาเห็น ความรู้สึกที่ได้รับ แทบจะทำให้เสร็จสม
เขาควรจะรู้ วิรามรคนสวยของเขาไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาทั่วไปที่มีอยู่ดาษดื่น
ปากอิ่มของหล่อนสามารถรับเขาได้ทั้งหมด
จากนั้นปากนุ่มเริ่มรูดดูดลำลึงค์ของเขาช้าๆ
ขยอก-รูดออก- ขยอกกลับ-รูดออก
“พะ...พอก่อน ทูนหัว” เขาวอนเสียงกระเส่า
แต่ก็น่าจะรู้ ผู้หญิงคนนี้ดื้อรั้น เป็นตัวของตัวเองมากแค่ไหน
ปากนุ่มๆ มือที่ช่วยประคอง ไม่ยอมละจากท่อนลำของเขา ราวกับว่าเจ้าท่อนเอ็นยักษ์คืออาหารอันโอชะ
หล่อนลิ้มเลียหยาดหยดน้ำใสลื่นเหนียวที่ถูกขับออกทางปลายลำ ปลายลิ้นแยะแยงรูเล็กก่อนขยอกกลืนเต็มคำ อีกครั้ง
เขาครางดังลั่นเมื่อปากนุ่มเร่งเร้าเขาหนักหน่วงขึ้น
มือขาวผ่องขยับเล่นสองตุ้มครัดเครียด ดอนได้แต่แอ่นสะโพกเข้าหา สองมือเกาะกุมศีรษะปกคลุมด้วยผมนิ่มสลวย
เขาไม่ได้ยินยอมพร้อมใจเสียทีเดียวที่จะให้หล่อนส่งเขาขึ้นสวรรค์ แต่เขาใจไม่แข็
