“รันช่วยอัญด้วยค่ะ น้องดาเอาเศษแก้วแทงอัญ” หญิงสาวบีบน้ำตานิ่วหน้าราวกับเจ็บปวด จนชรันที่ปรี่เข้าไปหา ต้องหาอะไรมาห้ามเลือด และไม่ลืมที่จะตวัดหางตาคาดโทษเธอที่ยืนอึ้งทำอะไรไม่ถูก
จำได้ว่าตั้งแต่เด็ก บิดาไม่เคยเปิดละครไทยให้เธอดูเลย ท่านให้เธอดูแต่สารคดี หรือไม่ก็ซีรี่ส์ตะวันตกเท่านั้น หากแต่เวลาไปโรงเรียนก็ได้ยินเพื่อนๆ เล่าละครหลังข่าวให้เธอฟังอยู่บ่อยๆ ว่าพระเอกโง่บ้าง นางร้ายเจ้าเล่ห์เพทุบายบ้าง จนเธอฟังแล้วน่าสนุกชักอยากดูบ้าง จึงต้องแอบบิดามาเปิดดู ซึ่งก็เห็นฉากในละครที่ตัวอิจฉาทำร้ายตัวเองและหาว่านางเอกเป็นคนทำ แล้วพระเอกก็เชื่อเข้าไปประคบประหงมนางร้าย ซึ่งเธอไม่คิดว่าวันหนึ่งมันจะเกิดเรื่องน้ำเน่ากับเธอดังเช่นในละครหลังข่าว
“น้องดาไม่ได้ทำนะคะพี่รัน พี่อัญใช้เศษแก้วแทงมือตัวเองค่ะ” เมื่อได้สติ วรดารีบแก้ตัวลนลานเหมือนกับนางเอกในจอทีวี ในละครพระเอกไม่เชื่อนางเอง ซึ่งชรันก็เหมือนก
