กริ๊ก!
แอด~
“...กรี๊ด!!!”
“อือ~ ใครวะ~”
ในขณะที่ฉันหยุดกรี๊ดจนลั่นบ้านแล้วเปลี่ยนเป็นการยืนช็อกแทน แต่คนที่นอนบนเตียงกลับแค่สั่งเสียงพึมพำและขยับตัวด้วยท่าทางงัวเงียแถมยังเอามือไปจับอะไรบางอย่างที่มันตั้งโด่แล้วสาวข้อมือช้า ๆ
ฉันบอกได้แค่ว่าตอนนี้ฉันเห็นภาพนั้นแล้วห้ามปากตัวเองไม่ได้ ไม่มีสติ ฉันในเวลานี้ไร้ซึ่งสติใด ๆ สุดท้ายก็เลย...
“กรี๊ด!!!”
“...เฮ้ย! ช้องนาง! เธอกรี๊ดทำไม” เขาลืมตาตื่นแล้วก็มองฉันด้วยความตกใจพร้อมกับถามออกมา ส่วนฉันพอได้ยินเสียงเขาก็หุบปากลงจนสนิท แล้วก็ยกมือขึ้นชี้ไปที่เขาแทน
ชี้เขาที่มองฉันด้วยความตกใจปนงงแต่มือเขา มือของเขายังกำงูของตัวเองเอาไว้ไม่ยอมปล่อยย
“อะไร?...เฮ้ย!” เขามองด้วยความสงสัยก่อนจะก้มลงมองตัวเองแล้วก็อุทานเสียงดัง
เขาอุทานเสร็จก็รีบปล่อยมือ เขายกมือขึ้นมาค้างไว้เหมือนเวลาที่โจรชูมือให้ตำรวจ แต่จะชูทำไม ทำไมไม่ปิดงูเอาไว้มันกำลังชูคอแผ่แม่
