จ๊วบ~
“คุณขุน ฮื่อ ๆๆ ทำแบบนี้ได้ยังไง ปล่อยช้องนะ! คุณขุนอย่ามาทำแบบนี้เป็นบ้าไปแล้วรึไงไอ้คนเลว!”
“เป็นบ้าเหรอ? ไอ้คนเลวเหรอ? หึ! ฟังให้ดีนะช้องนาง...ฉันอดทนไม่ทำอะไรเธอมานานแล้ว ฉันทนรอตามที่สัญญากับผู้ใหญ่เอาไว้แล้วแต่ทุกอย่างมันเป็นเพราะเธอเอง! เพราะช้องเองที่ดูถูกความรู้สึกของพี่!”
“คุณขุน...อย่าทำช้องเลยนะคะ” ฉันหยุดแหกปากแล้วพยายามขอร้องเขาดี ๆ เผื่อว่าเขาจะยอมปล่อยถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะดูโกรธจนไม่น่าจะลดอารมณ์ลงได้เลยก็ตาม
“ทำไมล่ะ กลัวเหรอ กลัวทำไมวะ ตอบแทนบ้างสิช้องนาง เลี้ยงมาตั้งนานไม่ได้อะไรเลย ขอกินหน่อยถือว่าตอบกันไง” เขาพูดจาเหมือนประชดยิ่งทำให้ฉันกลัว
“คุณขุนเราค่อย ๆ คุยกันนะคะ อื้อ!” ฉันเสียงสั่นมากแล้วแต่เขากลัวเอาจมูกมาไล้ที่แก้มของฉันแถมยังกดตัวลงมาทับฉันไว้ทั้งตัว
“ค่อย ๆ คุย? หึ ๆๆ ตลกว่ะ...แล้วช้องเคยอยากคุยกับพี่ดี ๆ ไหมตอนที่รู้ว่าพี่รู้สึกยังไง” เสียงกระซิบ
