“พี่อยากรับผิดชอบนะเดียร์ แต่...พี่มีคนที่พี่รัก”
“...ค่ะ เดียร์รู้ ฮึก! พี่ขุนระบายมันออกมาหมดแล้วเมื่อคืน ฮึก! พี่ระบายให้เดียร์ฟังหมดเลย ระบายแล้วก็ขอให้เดียร์ช่วยพี่ให้พี่ลืมเขาเดียร์ถึงยอม เดียร์ยอมเพราะอยากให้พี่ขุนลืมใครอีกคน แต่เดียร์ลืมไปว่ามันเป็นแค่คำพูดของคนเมา”
“...” ผมได้ฟังเดียร์เล่าก็ยิ่งพูดไม่ออก
ไอ้ห่าขุน มึงแม่งทำอะไรลงไปวะ!
ผมพูดไม่ออกได้แต่นั่งมองเดียร์ปล่อยโฮออกมา
“ฮึก! พี่ขุนรู้ไหมว่าในใจเดียร์ไม่ได้อยากให้พี่ขุนมารับผิดชอบ แต่ถ้าพี่ขุนสงสารเดียร์แค่อยากขอโอกาส ขอให้เดียร์ได้พยายามทำให้พี่ขุนลืมใครอีกคนได้ไหมคะ”
“เดียร์ พี่ไม่อยากทำร้ายเดียร์ไปมากกว่านี้” เรื่องมันกลายมาเป็นแบบนี้ได้ยังไงวะ แค่ปัญหาหัวใจที่ผ่านมาก็หนักหน่วงกับใจผมแล้ว ยังมีเรื่องเดียร์เข้ามาอีก โคตรลำบากใจเลย
“ไม่ค่ะ ไม่ได้ทำร้ายเลย เดียร์ขอทำได้ไหม ทำให้พี่ขุนลืมใครอีกคนอย่างที่พี่ขุนต้องการ”
