“ช้องไม่ได้รังเกียจคุณขุนค่ะ ช้องไม่เคยรังเกียจ แต่ช้องมองคุณขุนเป็นพี่ชายมาตลอด ถึงคุณขุนจะบอกว่าไม่รับช้องเป็นน้องก็ตามแต่ในสายตาช้องคุณขุนคือพี่ เป็นพี่แล้วมาทำแบบนี้ช้องรับไม่ได้ ถ้าจะรังเกียจก็คง...มีแค่การกระทำนี้ของคุณขุนที่ทำให้ช้องรังเกียจ”
“...” ผมฟังคำพูดของเธอ ฟังทุกคำ ใส่ใจทุกคำพูดของผู้หญิงตรงหน้าเสมอมันก็เลยทำให้ฟังแค่ครั้งเดียวก็จำได้ขึ้นใจ
“ขุน อาว่า... / พาไปส่งด้วยก็แล้วกันครับอา” อาณีเบาเสียงลงไปเยอะ แต่ผมไม่รอให้ท่านพูดจบผมก็พูดแทรกขึ้น พูดจบก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกมา
ผมเดินออกมาเพราะให้ทนนั่งตรงนั้นอีกแค่นาทีเดียวผมก็ทำไม่ได้
“ไอ้ขุนมึงจะไปไหนวะ ไอ้ขุน!” ไอ้ภูผาเดินตามมาทันทีที่ผมเดินออกมา ผมไม่ได้ไปไหนหรอก ผมเดินกลับไปที่สระน้ำข้างบ้านมันนั่นแหละ
อยากไปแม่งให้ไกลกว่านี้แต่หดมแรงว่ะ ไปไหนไม่ไหว
“มึงใจเย็น ๆ ก่อนนะเว้ย” ไอ้ภูผาเดินตามมานั่งลงใกล้ผม มันตบไหล่ผมเพื่อปล
