ผัวเด็กคนนี้เป็นของพี่นะครับ!

ให้มันรู้ว่าเธอไม่เอา

อนันติญา พรีเวดดิ้ง, นครศรีธรรมราช

กริ๊ง!

"ยินดีต้อนรับค่ะ" เสียงหวานจากเจ้าของร้านคนสวยเอ่ยทักลูกค้ารายแรกของวันด้วยน้ำเสียงสดใส

"มาทำไม" รอยยิ้มที่เคยปรากฎอยู่บนใบหน้าค่อยๆจางหายกลายมาเป็นงอง้ำเข้ามาแทนที่อย่างไม่สบอารมณ์เมื่อพบว่าลูกค้ารายแรกของวันนั้นดันเป็นไอ้เด็กบ้าที่ตามจีบเธอมาตั้งแต่อายุ18ปี

"โหเจนพูดงี้พี่ก็เสียน้ำใจแย่" 'ชยพงศ์ ศิวาพร หรือจ้าวฮาย' ว่าอย่างรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ และถึงแม้เขานั้นจะมีอายุน้อยกว่าหญิงสาวถึงสิบปีด้วยกันหากแต่ก็ไม่เคยมีสักครั้งที่เขาจะเรียกแทนตัวเจนซี่ว่า 'พี่'

"อย่ามาปีนเกลียวฉันนะไอ้เด็กบ้า จะมาพี่อะไรก่อนนายพึ่งยี่สิบแปดส่วนฉันสามสิบแปดแล้วนะคะ สติสำคัญมากนะไอ้ฮาย" เจนซี่ต่อว่าอย่างไม่ค่อยพอใจด้วยคิดว่าจ้าวฮายนั้นกำลังหลอกด่าว่าตัวเองแก่นั่นเอง

"ไอ้เลยเหรอวะ" คนที่ตั้งใจหอบดอกไม้ช่อสวยมาฝากนางในฝันของตัวเองถึงกับขว้างช่อดอกไฮเดรนเยียสีชมพูในมือลงพื้นอย่างแรงด้วยความโมโหจนลืมตัวไปชั่วขณะ

"แล้วนายจะทำไม" แม้หัวใจดวงน้อยจะหล่นวูบไปอยู่ตรงตาตุ่มไปแล้วเป็นที่เรียบร้อยก็ตาม แต่สกิลฝีปากกล้าของเจนซี่ก็ยังคงทำหน้าที่ของมันได้ดีอยู่อย่างน่าอัศจรรย์

"พี่ตามจีบเจนมากี่ปี"

"ไม่รู้ ไม่...ไม่ได้สนใจ ไม่ได้อยากจำเว้ย" เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นสู้ขณะที่สองเท้าเรียวก็ก้าวถอยหลังหนีชายหนุ่มรุ่นน้องที่เดินประชิดตัวเข้ามาเรื่อยๆจนกระทั่งแผ่นหลังสวยไปติดอยู่กับผนังวอลเปเปอร์สีหวานในร้านของเธอ

"สิบปี" คนเอ่ยคำถามเอ่ยคำตอบออกมาด้วยตัวเอง "ในเมื่อเป็นคนดีแล้วเจนไม่เอาพี่..."

"จะ...จะทำอะไร" เหงื่อตรงขมับบางแตกพลั่กด้วยหัวใจที่แตกตื่น เมื่อจู่ๆมือหนาของเด็กหนุ่มรุ่นน้องก็ช้อนเข้าตรงสองก้นงามก่อนจะดันตัวเธอไปแนบชิดติดเอาไว้กับผนังร้านอย่างน่าหวาดเสียว

"เอาไง"

"อื้อ!" ใบหน้าขาวผ่องเป็นยองใยปัดป่ายไปมาเพื่อหวังจะสลัดริมฝีปากบางให้หลุดพ้นจากการรุกรานของผู้ชายน่าไม่อายที่อยู่ตรงหน้าของตัวเอง

เพี๊ยะ!

"ตบอีกกูก็จูบอีก" มือแกร่งรวบสองข้อมือเล็กที่ยังคงพยายามที่จะประทุษร้ายเขาอีกครั้งเข้าหากัน ก่อนจะตะโบมริมฝีปากหยักหนาเข้าขยี้ริมฝีปากกล้าแดงระเรื่อนั้นอย่างดุเดือดตามแรงปรารถนาที่กำลังแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายกำยำอยู่ในขณะนี้

จ๊วบ!

"อื้อ"

"อย่าดิ้น!" เสียงคมเข้มคำรามขึ้นด้วยโทนเสียงที่ไม่เคยใช้กับคนใต้อาณัติมาก่อนนั้นทำเอาความแก่นกล้าที่หญิงสาวนั้นเคยมีหดหายเข้ากลีบเมฆไปในทันที

"หวานจัง" จ้าวฮานครางอิ๋งด้วยความมัวเมาไปกับรสหวานจากช่องปากสวยของหญิงยอดดวงใจของตัวเอง

จ๊วบ!

ลิ้นร้ายดันดุนพัวพันกับเรียวลิ้นเล็กของคนตรงหน้าอย่างหยอกเอิน ก่อนจะกวาดเอาน้ำหวานทุกหยาดหยดกลืนกินลงคอไปอย่างยากจะห้ามใจให้ตัวเองกลับไปเป็นเด็กชายแสนดีที่คอยทะนุถนอมเธอมาตลอดสิบปีที่ผ่านมา

"อย่า.." เสียงเล็กนั้นครางหวิวและพยายามอย่างหนักที่จะปกป้องร่องอกงามของตัวเองให้หลุดพ้นจากการรุกรานของชายจอมฉวยโอกาส

แคว่ก!

"สวย" มือใหญ่กระชากเข้ากับเสื้อยืดสีหวานของหญิงสาวจนมันฉีกขาดและเผยให้เห็นทรวงอกอิ่มที่แทบจะทะลวงออกมาจากบราเซียร์ตัวจิ๋วสีร้อนแรงที่เธอกำลังสวมใส่อยู่

"สวยเหลือเกิน" ปากหนาคมพร่ำรำพันอย่างเลื่อนลอยก่อนจะออกแรงดันเรียวขานั้นให้กระชับเข้าหาผนังอีกครั้งและเลื่อนมือข้างหนึ่งขึ้นมาสะกิดเม็ดบัวสีสวยออกมาจากพันธนาการบราเซียร์ตัวจิ๋ว

"อ๊า" คนมากอายุแต่น้อยประสบการณ์ถึงกับร้องออกมาไม่เป็นภาษาเมื่อร่างกายที่ไม่เคยผ่านมือชายใดได้ถูกสัมผัสอย่างที่ไม่เคยมีใครได้ทำมันมาก่อน

"สะกิดขนาดนี้ ดูดขนาดไหน" มือใหญ่ลูบวนไปยังแผ่นหลังขาวนวลและใช้สองนิ้วสะกิดพันธนาการชิ้นเล็กนั้นให้หลุดพ้นไป

จ๊วบ!

"อ๊า สะ..เสียว"

จ๊วบ จ๊วบ!

เด็กเดนเหลือร้ายลอบยิ้มอยู่ภายในใจเมื่อได้ยินเสียงหวานครวญครางอย่างไม่เป็นภาษาออกมาจากปากของสาวรุ่นพี่ ก่อนจะสลับไปดูดเลียเต้ากลมใหญ่ด้านขวาและใช้มือหนาขยี้เม็ดทับทิมอีกข้างด้วยจังหวะเนิบนาบชวนให้หญิงสาวร้องกระเส่าออกมาด้วยความเสียวกระสัน

"อ๊า สะ...เสียว... ไม่ไหว" เพียงแค่ปลายลิ้นที่สัมผัสเท่านั้นสะโพกคอดสวยก็กระตุกเข้าหาเอวหนานั้นอย่างรุนแรงด้วยความสุขสม น้ำหวานแห่งความต้องการจำนวนมหาศาลไหลหลั่งออกมาจนเปียกชุ่มไปทั้งกางเกงขาสั้นตัวบางนั้นที่เจนซี่กำลังสวมใส่อยู่...

"เสร็จเร็วจังครับ" จ้าวฮานกระซิบข้างใบหูสวยด้วยน้ำเสียงแหบพร่าก่อนยกร่างสูงโปร่งนั้นขึ้นมาไว้ในท่าเจ้าสาว

"ปละ..ปล่อย" มือเล็กออกแรงดันอกแกร่งนั้นให้ออกห่างหลังจากใช้เวลาร่วมนาทีกว่าสติที่กระเจิดกระเจิงจะกลับมา

"ปล่อยนะ!"

"อะไรกัน คิดจะเสร็จอยู่คนเดียวแบบนี้มันไม่ดูเห็นแก่ตัวไปหน่อยหรือไงครับ" จมูกคมสันต์บดบี้ลงกับปลายจมูกนิ่มเล็กนั้นอย่างอ่อนโยน เขารู้สึกภูมิใจไม่น้อยที่หญิงคนที่เขาแอบรักมาหลายปีนั้นพึ่งเสร็จสมไปเพียงเพราะหนึ่งลิ้นและสองมือของเขา

"นอนตรงนี้นะครับ" เขารู้จักหญิงสาวมานานพอที่จะรู้ว่าทุกซอกหลืบของร้านนั้นถูกจัดเอาไว้ในรูปแบบไหน และนับได้ว่าไม่ใช่เรื่องยากอะไรที่เขาจะพาตัวเจ้าของร้านมาเปิดศึกรักในห้องลับที่น้อยคนนักจะได้รู้

"ได้โปรด" แม้ความรู้สึกที่ไม่เคยพานพบเมื่อก่อนหน้านั้นจะทำให้เธอแทบจะกระอักเลือดตายด้วยความสุขสมก็ตามที หากแต่ถ้าเธอไม่หยุดทุกอย่างไปเสียตั้งแต่ตอนนี้ กำแพงที่เธอพยายามก่อสร้างขึ้นมานานหลายปีเพื่อขวางกั้นเด็กหนุ่มก็คงมีอันต้องพังทลายลงมาอย่างสูญเปล่า

"ฉันมีแฟนแล้ว"

"พี่ไม่เชื่อ" จ้าวฮายที่กำลังซุกไซ้ต้นคอขาวผ่องนั้นอย่างเสน่หาผละตัวออกมาอย่างเริ่มหมดอารมณ์หลังได้ยินประโยคชวนให้แสลงหูออกมาจากปากของเจนซี่

"เจนซี่ไม่เคยมีใครแล้วทำไมถึงไม่ยอมรับรักพี่สักที ทำไมวะ!"

"ก็นายยังเด็กเกินไป!" หญิงสาวเริ่มที่จะส่งเสียงดังออกมาอย่างคนหมดความอดทน "นายยังเด็กเกินไปที่จะมาสานสัมพันธ์กับคนที่มีอายุมากกว่านายถึงสิบปีอย่างฉัน ออกไป"

"กูไปแน่!" และเพราะหลายครั้งหลายคราวที่เขาพยายามจะสานความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอแต่หญิงสาวก็ปฏิเสธเสมอมาจนมันทำให้ความรู้สึกดีๆที่เขาเคยมีนั้นกำลังจะกลายเป็นความอาฆาตในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้

"อย่ามาหยาบคายกับฉัน! ฉันคือเจนซี่และฉันไม่ใช่บรรดาลูกกระจ๊อกของนายที่นายจะมาทำอะไรกับฉันก็ได้! แล้วก็เชิญออกไปได้แล้วก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน!"

แกร๊ก!

"เอาสิยิงฉันเลย" อย่างน้อยการตายมันก็คงจะเจ็บปวดน้อยกว่าการที่เธอจะต้องทนทุกข์ทรมานใจอยู่อย่างนี้

"ฉันเองก็ไม่อยากจะอยู่แล้วเหมือนกัน"

กึด

ปากกระบอกปืนดำเมื่อมกดลงตรงขมับบางนั้นเต็มแรงจนมีเลือดสีแดงไหลซิกลงมาเต็มปรางค์แดงปลั่งของหญิงสาวผู้น่าสงสาร

"มึงเล่นผิดคนแล้ว เจนซี่!" จ้าวฮานกล่าวด้วยโทนเสียงเย็นชาอย่างที่ไม่เคยกระทำต่อเจนซี่มาก่อนซึ่งมันทำให้เธอตื่นกลัวจนน้ำตาไหลออกมา

"ถ้าชาตินี้กูไม่ได้มึงเป็นเมีย มึงก็อย่าหวังว่าจะไปคว้าไอ้หน้าหมาที่ไหนมาหยามหน้ากูได้อีเจน!"

ตัดจบแบบละครไทย คึคึ

อย่าด่ากันเลยนะแต่มันครบจำนวนคำพอดีจริงๆน้าไม่ได้แกล้งจริงจิ๊ง ฮ่าๆ