โครม!
รถเข็นข้าวแกงกระเด็นไปร่วมเมตร แกงมากมายกระจัดกระจายร่วมถึงหม้อ รินณดานั่งพับเพียบอยู่บนพื้นดวงตาเบิกกว้าง หัวใจเธอยังเต้นตุบๆ ด้วยความกลัวไม่หาย ดีที่เธอเหลือบเห็นเสียก่อนแล้วรีบกระโจนออกมาไม่อย่างนั้นจะเกิดอะไรขึ้นบ้างก็ไม่รู้
ยศราชย์เบรกตัวโยนมองดูสภาพข้าวแกงเต็มหน้ารถ สีหน้าตื่นตระหนกเมื่อเปิดประตูออกมาเห็นข้าวของกระจัดกระจาย แย่แล้วถ้ายับเยินขนาดนี้มีหวังคนจะเหลืออะไร ร่างสูงสาวเท้าอย่างเชื่องช้าใจเต้นไม่เป็นส่ำ กวาดตามองความเสียหายรอบๆ ผู้คนเริ่มมุงดูด้วยความสนใจ
ไม่มี! เขาไม่เห็นใครนอนเลือดไหลนอง ยังคงมองหาคนเจ็บแล้วสายตาหยุดลงที่หญิงสาวหน้าตาสะสวยซึ่งนั่งพับเพียบอยู่ริมฟุตบาธมีพลเมืองดีคอยช่วยเหลืออยู่ ยศราชย์ก้าวยาวเข้าหาด้วยความรู้สึกผิด
“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า ผมไม่ได้ตั้งใจ”ชายหนุ่มบอกเสียงเครียด สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล
ริณณดาอยู่ในสภาพเหม่อลอยเพราะตกใจกับเหตุการณ์
