ไม่กี่อึดใจต่อมา...รถยนต์ก็จอดสนิท...
มีการเคลื่อนไหว เธอเพิ่งรู้ว่าในรถยนต์คันนี้เป็นผู้ชายทุกคน
หญิงสาวชะเง้อคอมองเมื่อมีแสงรำไรๆ อยู่ด้านนอก ‘พระอาทิตย์สีส้ม’ จับขอบฟ้าเหนือทิวเขาสูงตระหง่าน
‘ที่ไหนกันล่ะ?’
จากระยะทางก็ยังไม่สามารถกำหนดได้ ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่แห่งหน ตำบลใด เหนือ หรือใต้ ที่ทำได้ก็แค่การภาวนา...ให้ตัวเองไม่ถูกฆ่าตาย เมื่อคนที่จับตัวเธอมา...แม้จะไม่รู้จัก แต่เธอก็คิดว่า สิงหราช ไม่น่าจะใช่คนเถื่อน เธอกับเขาไม่เคยมีเรื่องกัน เขาจับเธอมาเพื่ออะไรสักอย่าง อาจจะใช้ต่อรองกับพี่สาว
ช่างเป็นการคิดในแง่ดีที่สุดของพราวฟ้า...เธอคิดเช่นนั้นเพื่อปลอบใจตัวเอง
“ขอต้อนรับ...สู่เหมืองปิยวาทิน!!”
เสียงดังกังวานของสิงหราชปลุกความคิดกระจัดกระจายของพราวฟ้ากลับคืนมา
เธอคลานลงจารถยนต์ช้า เหลือบมองเขาสลับกับมองกลุ่มคนทั้งหมด
“จับพราวมาทำไมคะ? พราวทำอะไรให้คุณเหรอ?”
เป็นความกังขาเรื่องเ
