“เห้อ!! แกก็เพลามือลงหน่อยแล้วกันเรื่องซื้อนั่น ซื้อนี่ แกก็น่าจะรู้นี่ แม่กับแกมาตัวเปล่า แม่ไม่อยากเห็นแกลำบาก แม่เลยทำแบบนี้”
แข่แขสารภาพ นางคิดว่าพราวฟ้าแค่ขู่ เด็กคนนั้นไม่ใช่คนใจดำ หากทำจริงๆ หล่อนคงไม่ทำแค่ขู่
เพลาพิลาศแทบทรุด หากไม่มีสันติพันธ์คุ้มหัว เธอคงเป็นแค่คนธรรมดาที่ไม่มีผู้ชายคนไหนสนใจ ลูกสาวแม่ค้าขายข้าวแกง หรือจะมีคนมอง ยิ่งข่าวแย่ๆ ของเธอด้วย นับจากนี้ไป ครอบครัวที่อบอุ่นที่เคยฝันหวานไว้ คงเป็นได้แค่ควัน...
สิงหราชอมยิ้มชอบใจ มองหนังสือพิมพ์ในมือก่อนจะแหงนหน้าหัวเราะลั่น
“อารมณ์ดีจริงนะลูกชาย สารภาพกับแม่มาเลยนะ ผู้หญิงคนนี้คือใคร?” นายแม่สีลาเดินหน้าบึ้งเข้ามาในห้องทำงานบุตรชายในมือของนางคือหนังสือพิมพ์บับเดียวกันกับที่สิงหราชกำลังอ่าน
“อะไรกันครับนายแม่” ชายหนุ่มแสร้งทำไขสือ
“เดี๋ยวบิดให้เนื้อขาดเลย...แม่รู้นะ เราไม่ได้คิดถึงแม่หรอก แต่กำลังมาตามคน”
นายแม่คนสวย
