“โทษที ตอนแรกว่าจะพาออกไปกินข้าว เลยให้ฐิสาต้องรอนานเลย” เขาบอก คิดอย่างนั้นจริงๆ แต่จะไม่บอกก็ได้ แต่ที่บอกเพราะอยากเอาใจเธอบ้าง
“ไม่เป็นไรค่ะ ก่อนมาหาคุณคี ฐิสาก็เพิ่งทานมา ที่งานเขาเตรียมไว้ให้ น่ากินทั้งนั้นเลยค่ะ ทั้งแป้ง ทั้งเค้ก แบบที่ฐิสาชอบทั้งนั้นเลย แต่กินมากไม่ได้”
“ทำไมล่ะ” ตาคมลืมขึ้นมามอง ทันเห็นคนช่างเอาใจย่นจมูกให้อย่างน่ารัก
“กลัวอ้วนค่ะ” คีรพัทธ์กลั้วหัวเราะ
“อ้วนตรงไหนกัน ผมไม่เห็นว่าจะอ้วนตรงไหนเลย เอาอะไรมาอ้วน” ชายหนุ่มว่า เธอเปลี่ยนจากเช็ดหน้า เอาผ้าเย็นผืนใหม่มาเช็ดตามคอ ตามแขนให้แทน
ถึงเขาจะไม่ใช่ ‘ผัว’ เธอไม่น่าจะใช่กุลสตรีเข้าครัว เราสองคนออกแนว ‘เด็ก’ หัดทำอาหารสุขภาพเอาใจ ‘เสี่ยกินยาก’ มากกว่า แต่เด็กของเขาคนนี้ก็ถือว่าน่ารักมาก น่ารักที่สุดเท่าที่เคยเจอมาในบรรดาเด็กเลี้ยง ทั้งเรื่องหน้าตานี่ไม่ต้องพูดถึง กับนิสัยใจคอกิริยามารยาทการวางตัว ตั้งแต่ได้เจอวร
