สามรอบ… วรฐิสาก็พล็อยหลับไปในอ้อมกอดของเขาเหมือนอย่างทุกครั้งที่ผ่านมา สลบเป็นตาย ตื่นมาอีกทีตอนบ่ายแก่ สั่งอะไรง่ายๆ ขึ้นมากินกัน กินเสร็จวรฐิสาก็หยิบหนังสือมาอ่านเพราะพรุ่งนี้มีสอบ ส่วนคุณหมอคีรพัทธ์ไม่ทำอะไร นั่งดูทีวีไปเรื่อยเปื่อย สักพักก็เปลี่ยนมาดูเธอเเทน
“อาจารย์ต้องคิดยังไงถึงให้เด็กสอบวันอาทิตย์” เขาถาม ท้าวคางมองอย่างสงสัยจริงๆ
“อาจารย์ไม่ว่างค่ะ” หญิงสาวตอบ เงยหน้าจากหนังสือขึ้นมายิ้มให้ แล้วก้มลงไปอ่านหนังสือต่อ ท่าทางตั้งอกตั้งใจของเธอทำให้เขาไม่อยากกวน ชายหนุ่มหาอะไรทำไปเรื่อย ต่างคนต่างอยู่ในโลกส่วนตัวของตัวเองแต่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน สักพักเขาก็ลุกไป ตอนแรกวรฐิสาไม่ได้สนใจเพราะคิดว่าเขาน่าจะไปรินไวน์หรือไม่ก็เหล้าแต่เสียงก๊อกแก๊กกับเสียงห้าวบ่นพึมพำอะไรสักอย่างทำให้หญิงสาวต้องหันกลับไปมอง เห็นเขาก้มๆ เงยๆ อยู่เธอจึงถาม
“คุณคีหาอะไรเหรอคะ”
“ยาแก้ปวดหลังน่ะ”
ตอนแรกแค่ค
