“ฉันเอา 1 กิโล”
“ฉันด้วย ฉันเอาครึ่งกิโล แหม…ก็บ้านฉันนั้นไม่ค่อยมีเงิน แถมปีนี้ข้าวก็ได้น้อย”
“ฉันเอาด้วย 2 กิโล”
“ฉันเอาโลครึ่ง”
“ฉันเอา 3 โล”
“บ้านฉันเอา 1 กิโล”
“ฉันเอาเนื้อ 10 กิโล ซี่โครง ซี่โครงอ่อน อย่างละ 5 กิโล เครื่องในเอา 3 กิโล” เสียงที่ดังขึ้นทางด้านหลังทำให้ชาวบ้านทั้งหลายต่างหันไปมอง เวลานี้พวกชาวบ้านกำลังนั่งชมการชำแหละหมูที่ถูกเชือดแล้วอย่างใจจดจ่อ บางคนถึงกับลอบกลืนน้ำลาย นานมากแล้วที่พวกเขาไม่ได้กินเนื้อหมูเช่นนี้
“อะ…อะไรนะ ซื้อไปทำไมตั้งมากมาย” ซุ่ยหนิงอัน ป้าสะใภ้จอมงกถึงกับตะลึงงัน เธออดถามออกมาไม่ได้ ชาวบ้านส่วนมากจะซื้อเนื้อหมูเพียงแค่ 1-2 กิโล แม้แต่ครอบครัวของเธอที่เป็นครอบครัวใหญ่ก็ซื้อเพียงแค่ 2 กิโลเท่านั้น การซื้อเนื้อหมูถึง 10 กิโลเป็นเงินจำนวนไม่น้อยเลยนะ ไหนจะกระดูกอ่อน กระดูกซี่โครงและเครื่องในอีก
หยางฟางหรงแสร้งโปรยยิ้มหวานให้กับป้าสะใภ้จอมงกของ
