ตอนที่ 11 พวกคนสิ้นไร้ไม้ตอกไหงมีแต่ของดีๆ กิน

2158 Words

แปลงนารวมตอนเที่ยงของวันนี้บรรยากาศดูแปลกประหลาดไปจากวันก่อนๆ “เฉินเฉิน ข้าวกลางวันมาแล้ว มากินเร็วเข้าค่ะ” เสียงหวานใสนั้นทำให้ชาวบ้านหลายๆ คนที่กำลังนั่งพักใต้ร่มไม้ใหญ่เป็นต้องหันไปมอง ภาพหญิงสาวใบหน้างดงามท่าทางอรชรอ้อนแอ้นถือตะกร้าอาหารเดินตรงเข้ามาหากลุ่มคนที่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ถือว่าเป็นภาพที่แปลกตาเป็นอย่างยิ่ง “วันนี้มีอะไรกินครับ?” สืออู๋เฉินถามออกไปด้วยน้ำเสียงแจ่มใส ชายหนุ่มยิ้มหน้าบาน นับว่าเป็นอีกภาพที่หาดูได้ยากยิ่งอีกนั่นแหละ เพราะชาวบ้านต่างพากันคุ้นเคยกับภาพที่ชายหนุ่มมักจะทำหน้าเรียบนิ่ง ไร้ความร่าเริงมีชีวิตชีวา หยางฟางหรงวางตะกร้าไม้ไผ่สานลง ก่อนจะยกกล่องเก็บอาหารที่ดูคล้ายปิ่นโตสแตนเลสออกมาวางตรงหน้าชายหนุ่ม ใบหน้ายิ้มแย้มชวนมองพลอยทำให้หัวใจของใครบางคนสั่นไหว “วันนี้ฉันทำขาหมูพะโล้ มีคากิด้วย อร่อยมากเลยค่ะ” หญิงสาวพูดไปก็จัดเรียงข้าวสวย ขาหมูและคากิพะโล้เต็มกล่อง

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD