น้องสาวเพื่อน(มันส์ดี)

ตอนที่6 พวกพี่ก็เหมือนพี่ชาย

"ข้าวหอม วันนี้ข้าวหอมขับรถพี่กลับบ้านคนเดียวได้ไหม"เจ้าขุนตัดสินใจเอ่ยบอกน้องสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนขืนเขารอช้าไปกว่านี้มีหวังความรักของเขาได้พังทลายลงแน่ๆ

"ทำไมล่ะคะแล้วพี่จะไปไหนคะ"ข้าวหอมเอ่ยถามพี่ชายอย่างสงสัยเพราะปกติแล้วเจ้าขุนไม่เคยปล่อยให้เธอขับรถกลับเองเลยแถมวันนี้เขายังแสดงสีหน้าท่าทางกังวลออกมาให้เธอเห็นอยู่ตลอดเวลาเธอจึงอดที่จะเป็นห่วงพี่ชายไม่ได้เลย

"พอดีพี่มีธุระต้องไปจัดการนิดหน่อย ขับรถกลับบ้านดีๆนะ"เจ้าขุนเอ่ยบอกน้องสาวโดยไม่มองหน้าข้าวหอมเลยสักนิด สายตาคมของเขายังคงชะเง้อมองหาใครบางคนอยู่อย่างงั้น

"อ้าว แล้วพี่จะไปยังไงล่ะคะถ้าข้าวหอมขับรถพี่กลับบ้าน"ข้าวหอมเอียงคอถามเจ้าขุนอย่างสงสัยอีกครั้งถ้าเธอขับรถพี่ชายกลับบ้านแล้วเขาจะกลับคอนโดยังไงกัน

"ไม่เป็นไรพี่ไปแท็กซี่ได้ พรุ่งนี้ข้าวหอมค่อยขับรถมาให้พี่ที่มหาลัยก็ได้"เจ้าขุนเอ่ยบอกกับน้องสาวด้วนน้ำเสียงอ่อนราวกับว่าไม่มีเรื่องทุกข์ใจอะไรแต่ทว่าภายในใจของเขานั้นร้อนรนจนหาหนทางไปต่อไม่ได้ ถ้าวันนี้เขาไม่ไปหาน้ำหวานมีหวังน้ำหวานต้องบอกเลิกเขาแน่ๆ

"จะกลับบ้านแล้วเหรอครับ น้องข้าวหอม"ระหว่างที่สองพี่น้องกำลังยืนพูดคุยและตกลงกันอยู่นั้นจอมเดชกับพี่ชายที่กำลังจะกลับคอนโดก็สาวเท้าเดินมาทักทายด้วยรอยยิ้ม

"อ่อ ค่ะ ข้าวหอมกำลังจะกลับบ้านค่ะ แต่...."ข้าวหอมเอ่ยตอบพร้อมกับพยักหน้าเบาๆแต่ทว่าสีหน้ากลับแสดงออกถึงความกังวล

"พอดีกูมีปัญหาจะต้องเคลียร์กับน้ำหวานนิดหน่อยกูเลยว่าจะให้ข้าวหอมขับรถกูกลับบ้านเอง ส่วนกูจะนั่งแท็กซี่ตามน้ำหวานไปที่คอนโดก่อน"เจ้าขุนเอ่ยขึ้นโดยไม่ปิดบัง ซึ่งสามพี่น้องก็รู้ดีว่าเจ้าขุนเป็นแฟนกับน้ำหวานเจ้าของฉายาดาวคณะและดาวมหาวิทยาลัย

"งั้นมึงรีบตามน้ำหวานไปเถอะ เอารถมึงไปเลยส่วนน้องข้าวหอมเดี๋ยวพวกกูจะไปส่งให้ ใช่ไหมวะ ไอ้พล ไอ้เดช"จอมทัพเอ่ยบอกเพื่อนรักด้วยความหวังดีก่อนจะหันไปถามความเห็นของน้องชายทั้งสองคนด้วยรอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์

"ใช่ ผมว่าพี่เจ้าขุนรีบขับรถตามพี่น้ำหวานไปเถอะ ช่วงนี้เรียกแท็กซี่ยากจะตายขืนปล่อยให้พี่น้ำหวานโกรธนานๆจะส่งผลเสียเอานะทั้งสวย ทั้งเก่ง ขนาดนั้นอย่าปล่อยให้หลุดมือไปเด็ดขาดนะพี่เจ้าขุน รีบๆตามไปเถอะ"จอมพลที่ได้สบตากับพี่ชายคนโต เขาก็รีบเอ่ยสนับสนุนทันทีอย่างน้อยพวกเขาก็จะใช้เวลาอันแสนสั้นให้เป็นประโยชน์

"ใช่ๆ พี่เจ้าขุนรีบตามไปเถอะ อย่าให้น้องข้าวหอมเป็นต้นเหตุที่ทำให้พี่เลิกกับแฟนเลย"จอมเดชรีบพูดขึ้นอีกเสียงโดยยกเหตุผลนั้นมากดดันทั้งพี่และน้อง ซึ่งมันก็ได้ผล

ซึ่งข้าวหอมเองที่ได้ยินจอมเดชพูดออกมาแบบนั้นก็ลังเลขึ้นมาทันที นี่เธอกำลังเป็นต้นเหตุที่ทำให้พี่ชายเลิกกับแฟนหรอเนี่ย

"พี่เจ้าขุนรีบตามพี่หวานไปเถอะค่ะ เดี๋ยวข้าวหอมกลับกับพวกพี่ๆก็ได้ค่ะ"หลังจากที่ลังเลอยู่สักพักข้าวหอมก็เอ่ยบอกพี่ชายด้วยน้ำเสียงหนักแน่นเธอจะไม่ยอมเป็นคนพังความรักของพี่ชายตัวเองเด็ดขาด และทันทีที่ข้าวหอมพูดจบสามพี่น้องก็สบตากันแล้วคลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ให้กันอย่างชอบใจทันทีที่พวกเขาต้อนกระต่ายน้อยได้สำเร็จ

"อื้ม งั้นกูฝากข้าวหอมด้วยนะไอ้จอมทัพ"เจ้าขุนพยักหน้าเชิงเข้าใจเพราะเรื่องน้ำหวานสำคัญกับเขาจริงๆ อีกอย่างที่เขากล้าฝากน้องสาวไว้กับจอมทัพก็เพราะพวกเขาเป็นเพื่อนกันมานานจึงมีความไว้เชื่อใจกันอยู่ไม่น้อย

"ไม่เป็นไร มึงไว้ใจพวกกูได้"จอมทัพไม่พูดเปล่าเขาสาวเท้าเดินเข้าไปตบลงที่ไหล่กว้างของเพื่อนรักเบาๆเหมือนให้คำมั่นสัญญา

"ข้าวหอม ถึงบ้านแล้วโทรบอกพี่ด้วยนะพี่จะได้ไม่เป็นห่วง"ก่อนจะตามไปง้อแฟนสาวเจ้าขุนก็ไม่ลืมที่จะหันไปบอกน้องสาวด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด ก่อนจะรีบสาวเท้าเดินไปขึ้นรถของตัวเองแล้วรีบขับออกไปง้อแฟนสาวทันที

เมื่อสปอร์ตคันหรูของเจ้าขุนแล่นออกไป ข้าวหอมกับสามพี่น้องก็ได้แต่ยืนมอง ก่อนที่พวกเขาทั้งสี่คนจะพากันเดินไปขึ้นรถหรูอีกคันแล้วออกเดินทางไปยังบ้านของตระกูลอัศวะโยธินเพื่อไปส่งข้าวหอมทันที

'บนรถ'

ตอนนี้ข้าวหอมอยู่บนรถคันหรูของสามพี่น้อง โดยจอมเดชเป็นคนขับและจอมพลนั่งอยู่เบาะข้างคนขับส่วนจอมทัพนั่งอยู่เบาะหลังข้างๆเธอ

"น้องข้าวหอมบอกทางพี่มาได้เลยนะครับ"จอมเดชที่กำลังขับออกจากรั้วมหาลัยเอ่ยปากบอกข้าวหอมด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน นี่เป็นอีกหนึ่งความใฝ่ฝันที่เขานับวันรอ ก็คือการได้ไปส่งเธอถึงแม้ว่าจะรู้จักกันไม่ถึงเดือนก็ตาม

"งั้นข้าวหอมขอมือถือพี่หน่อยได้ไหมคะ เดี๋ยวข้าวหอมจะปักโลเคชั่นให้ค่ะ แล้วพี่จอมเดชก็ขับตาม GPS ไปได้เลยค่ะ"พูดจบเธอก็ค่อยๆขยับตัวมานั่งตรงกลางระหว่างเบาะหน้าแล้วโน้มตัวไปข้างหน้าเพื่อพูดคุยกับจอมเดชอย่างไม่ทันระวัง ซึ่งจอมเดชที่ได้โอกาสเขาก็พลันหันกลับมาแล้วยื่นโทรศัพท์มือถือให้เธอก่อนจะโน้มใบหน้าหล่อเข้าไปใกล้ๆเพื่อสูดดมกลิ่นกายหอมๆของเธอ

ส่วนข้าวหอมที่ได้โทรศัพท์มือถือมาแล้วเธอก็รีบกดปักโลเคชั่นทันที ซึ่งในระหว่างนั้นจอมทัพก็แกล้งยื่นใบหน้าหล่อเข้ามาใกล้ๆเชิงมองดูหน้าจอโทรศัพท์แต่ทว่าจุดประสงค์จริงๆของเขาก็คือการได้ใกล้ชิดกับแก้มนวลๆของเธอ

"นี่ค่ะ"เมื่อจัดการปักโลเคชั่นเสร็จเรียบร้อยแล้วข้าวหอมก็ส่งโทรศัพท์มือถือคืนให้จอมเดชทันที

"โอเคครับ"

สุดสิ้นคำพูดของจอมเดชข้าวหอมก็พักผ่อนอย่างสบายใจ เพราะวันนี้เธอทั้งเรียนหนักแถมยังได้เข้ากิจกรรมอีกด้วย ซึ่งความเมื่อยล้าที่สะสมในวันนี้ก็ทำให้เธอเผลอไปซบเข้าที่ไหล่แกร่งของจอมทัพแล้วพลอยหลับไป ยิ่งเธอใกล้ชิดเขามากเท่าไหร่มันก็ยิ่งทำให้เขาได้กลิ่นกายหอมจากร่างกายของเธอมากขึ้นเท่านั้น

"แม่ง!! หอมฉิบกูแข็งหมดแล้ว มึงขับรถเร็วๆหน่อยดิไอ้เดช"จอมทัพสบถออกมาเบาๆเพราะกลัวว่าข้าวหอมจะตื่น ตอนนี้ความพุ่งพล่านและความต้องการของเขากำลังเริ่มขึ้น เพียงเเค่เขาได้กลิ่นกายของเธอ

"ใจเย็นๆดิวะ!!แม่งอิจฉาชิบหาย"เป็นเสียงของจอมพลที่เอ่ยขึ้นแทนน้องชาย ตอนนี้เขารู้สึกอิจฉาพี่ชายคนโตมากที่ได้ใกล้ชิดสาวน้อยมากกว่าเขาจนเขาเองก็อดใจที่จะเข้าไปขย้ำเธอแทบไม่ไหวอยู่แล้ว

"คนบ้าอะไรน่าเอาขนาดนี้วะ"จอมเดชเอ่ยขึ้นอย่างอดกลั้นเพราะปกติแล้วพวกผู้หญิงจะไม่มีอิทธิพลต่อความรู้สึกอยากของพวกเขาได้มากมายขนาดนี้เลยด้วยซ้ำ

'30นาทีต่อมา'

'บ้านอัศวะโยธิน'

หลังจากที่สามพี่น้องนั่งอดใจมานานนับครึ่งชั่วโมงตอนนี้จอมเดชก็ขับรถหรูแล่นเข้ามาจอดเทียบที่หน้าบ้านหลังใหญ่โตของข้าวหอมเป็นที่เรียบร้อย

"น้องข้าวหอมครับถึงบ้านแล้วครับ"เมื่อรถสปอร์ตคันหรูหยุดอยู่กับที่จอมทัพที่เป็นหมอนให้สาวน้อยนอนหนุนก็ค่อยๆใช้ปลายนิ้วสะกิดลงที่แก้มนวลของเธออย่างเบามือเพื่อปลุกให้เธอตื่น

"อื้ออออ ถึงแล้วหรอคะ"

"อุ๊ย!!!ข้าวหอมขอโทษนะคะ วันนี้ข้าวหอมเรียนหนักไปหน่อย แถมมีเข้ากิจกรรมด้วย พอเจอแอร์เย็นๆหน่อยเลยเผลอหลับเพลินเลยค่ะ แฮ่ๆๆ"ข้าวหอมที่พึ่งรู้สึกตัวตื่นมาเธอก็รีบเอ่ยปากขอโทษจอมทัพด้วยน้ำเสียงอ่อนทันที เมื่อเธอเผลอหลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้แถมยังนอนซบไหล่ของเขาอีกด้วย

"ไม่เป็นไรครับ"ปากบอกว่าไม่เป็นไร ทั้งๆที่ตอนนั่งรถมาตลอดทางนั้นเขาปวดหนึบแก่นกายจนแทบจะระเบิด

"ขอบคุณพวกพี่ๆมากนะคะที่มาส่งงั้นข้าวหอมขอตัวเข้าบ้านก่อนนะคะ"พูดจบข้าวหอมก็รีบสะพายกระเป๋าใบโปรดเพื่อเตรียมตัวจะลงจากรถคันหรูของสามพี่น้องแต่ทว่า....

"เดี๋ยวครับน้องข้าวหอม"เมื่อเห็นสาวน้อยกำลังจะเปิดประตูรถลงไปจอมเดชก็รีบเรียกเธอเอาไว้ทันที

"คะ?"

เมื่อร่างบางหยุดชะงักสายตาคมของจอมเดชไล่มองสำรวจโรงจอดรถเพื่อดูราดราว เมื่อมองดูอย่างถีถ้วนแล้วก็ไม่เห็นมีรถจอดอยู่ซึ่งมันก็บ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่าพ่อกับแม่ของเธอยังไม่กลับบ้าน คนเจ้าเล่ห์อย่างจอมเดชจึงเริ่มแผนการที่สองทันที

"มีอะไรหรือเปล่าคะ"ข้าวหอมถามกลับอย่างงงๆเมื่อทุกคนเอาแต่เงียบ

"ก่อนจะลงจากรถ ข้าวหอมต้องหอมแก้มพวกพี่คนละทีก่อนครับ ถึงจะลงจากรถได้"จอมเดชเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์นิ้วเรียวยาวพลางชี้เข้าที่แก้มของตัวเอง

"เอ๊ะ...."ข้าวหอมที่ได้ยินแบบนั้นก็สตั้นจนดวงตาคู่สวยเบิกกว้าง

"พวกพี่เห็นน้องข้าวหอมหอมแก้มไอ้เจ้าขุนทุกครั้งก่อนที่จะลงรถ และวันนี้พวกพี่ก็เป็นเหมือนพี่ชายของน้องข้าวหอมเหมือนกัน เพราะฉะนั้นน้องข้าวหอมก็ต้องหอมแก้มพวกพี่ด้วยสิครับถึงจะถูก ใช่ไหมวะ จอมพล จอมเดช"จอมทัพที่เป็นพี่ใหญ่สุดก็พูดลอยหน้าลอยตาขึ้นมาพร้อมกับเอ่ยถามความเห็นของน้องชายทั้งสองคนเช่นเคย

"ใช่"จอมพลรีบเอ่ยสนับสนุนกับคำพูดของพี่ชายทันที

"ใช่ครับ ยกเว้นเสียแต่ว่าน้องข้าวหอมจะไม่เห็นว่าพวกพี่เป็นพี่ชายแล้วเห็นพวกพี่เป็นคนอื่นก็ไม่เป็นไรนะครับ"จอมเดชพูดขึ้นพร้อมกับทำสีหน้าท่าทางเหมือนกับคนผิดหวังซึ่งมันก็ทำให้ข้าวหอมที่นั่งฟังอยู่คลี่ยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู

"ก็ได้ค่ะ ข้าวหอมจะหอมแก้มพวกพี่คนละหนึ่งทีก็แล้วกัน นะคะ"เด็กสาวที่ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของสามพี่น้องก็ตกลงง่ายๆทันที เพราะพวกเขาเป็นเพื่อนกับพี่เจ้าขุนคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง

เมื่อได้ยินข้าวหอมตอบตกลงสามพี่น้องก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างดีใจ ก่อนที่ข้าวหอมจะยื่นใบหน้าสวยเข้าไปหอมแก้มของพวกเขาอย่างรีบร้อนและรวดเร็วจนพวกเขาทั้งสามคนตั้งรับแทบไม่ทัน

"เห้อ แบบนี้เขาไม่เรียกว่าหอมนะครับน้องข้าวหอม เขาเรียกว่าเฉี่ยวๆ ครับ"จอมทัพพูดขึ้นเป็นคนแรกพร้อมกับมองหน้าสวยอย่างไม่ยินยอม

"ใช่ครับ ไม่เห็นเหมือนตอนที่น้องข้าวหอม หอมแก้มพี่เจ้าขุนเลย น่าน้อยใจจัง"จอมพลเองก็เอ่ยขึ้นอยากไม่ยอมแพ้เช่นกัน

"ถ้ารังเกียจหรือฝืนใจทำมากเกินไปน้องข้าวหอมไม่ต้องทำก็ได้นะครับ พวกพี่ขอโทษนะครับที่บังคับ"จอมเดชพูดพร้อมกับทำหน้าเศร้าราวกับว่าพวกเขาเป็นฝ่ายผิดที่บังคับให้เธอหอมแก้มพวกเขาเองซึ่งความจริงมันก็เป็นแบบนั้น

"ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ งั้นเอาใหม่ค่ะ ข้าวหอมจะหอมให้เหมือนตอนที่หอมพี่เจ้าขุนเลยนะคะ"พูดจบข้าวหอมก็ยื่นมือเรียวไปรั้งคอจอมทัพลงมาหอมแก้มเป็นคนแรก ตามด้วยจอมพลและจอมเดชอย่างเป็นลำดับ

"พอใจรึยังค่ะ"ข้าวหอมเอ่ยถามสามพี่น้องอย่างเขินอายตามใบหน้าสวยเริ่มแดงแผ่ว

"พอใจแล้วครับ"สามพี่น้องเอ่ยตอบประสานเสียงกันพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างอย่างพอใจ

"งั้นข้าวหอมขอตัวเข้าบ้านก่อนนะคะ"พูดจบข้าวหอมก็เปิดประตูรถคันหรูแล้วสาวเท้าเดินลงไปจากรถทันที

"ไว้เจอกันนะครับ"จอมพลเอ่ยบอกสาวน้อยด้วยรอยยิ้ม วันนี้ช่างเป็นวันที่คุ้มค่าเสียจริงๆ

"ค่ะ ไว้เจอกันนะคะ"ทันทีที่พูดจบข้าวหอมก็รีบสาวเท้าเดินเข้าไปภายในบ้านทันที