เมื่อทุกคนหันหน้าไปยังหน้าบนเวทีแล้วก็พบกับชายหนุ่มคนหนึ่งยืนถือไมค์อยู่ซึ่งใบหน้าอันหล่อเหลาก็ประดับไปด้วยรอยยิ้มอย่างใจดี เขาดูมีเสน่ห์มาก มากจนสาวๆในหอประชุมต่างพากันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างลืมตัวจนกระทั่ง...
"สวัสดีครับน้องๆพี่ชื่อต้าร์นะครับ พี่อยู่ปี 4 ของคณะนิเทศของเรานี่เอง พี่ขอเป็นตัวแทนพี่ๆทุกคนกล่าวคำว่า พวกพี่ยินดีต้อนรับน้องๆทุกคนเข้ามาเป็นครอบครัวเดียวกันนะครับและวันนี้พวกพี่จะมาแนะนำและข้อควรรู้ ผูกมิตรกับน้องๆด้วยนะครับ ก่อนอื่นพวกพี่อยากรู้จักน้องๆก่อน พวกน้องๆพร้อมหรือยังครับที่จะมาทำความรู้จักกัน"เสียงทุ้มของต้าร์เอ่ยถามรุ่นน้องผ่านไมค์เสียงดังสายตาคมพลางช้อนมองดูยังรุ่นน้องปี 1 ที่พากันนั่งฟังกันหน้าสลอน
"พร้อมค่า/ พร้อมครับ"เสียงนักษาปี1ขานรับพร้อมกันเสียงดัง
"ดีครับ งั้นเรามาเริ่มเลยครับ เริ่มจากแถวหน้าเรียงกันไปเรื่อยๆก็แล้วกันนะครับ แนะนำตัวด้วยชื่อจริง ชื่อเล่น ข้อดีและข้อเสียของตัวเอง เช่นพี่ชื่อกีระติ ชื่อเล่น ต้าร์ นิสัยดีใจถึงพึ่งได้ ข้อเสียคือหล่อเกินไปจนทำสาวๆละลายโดยไม่ได้ตั้งใจ"
"โหว่ๆๆๆๆ!!!!"สิ้นสุดคำพูดของต้าร์ ทุกคนในหอประชุมก็ต่างพากันส่งเสียงโห่ขึ้นมาทันที แต่เจ้าตัวก็เลือกที่จะไม่ถือสาอะไรและเอาแต่หัวเราะออกมาอย่างขบขัน
"ที่โห่เพราะอิจจาพี่ใช่ไหมครับ หึ เอาล่ะครับ คนแรกเชิญครับ"เมื่อพูดหยอกล้อกับรุ่นน้องเสร็จต้าร์ก็ส่งซิกให้เพื่อนๆเตรียมไมค์ไว้ให้น้องๆเพื่อกล่าวแนะนำตัวทันที
"สวัสดีครับ ผมชื่อชัยยศ ชื่อเล่นชัย ข้อดีหล่อ ข้อเสียจน ขอบคุณครับ"
"สวัสดีค่ะ ชื่อกรแก้ว ชื่อเล่นเกรช ข้อดีสวยสดใสตามวัย ข้อเสียเรื่องมาก ไม่หล่อไม่รวย ไม่อยากคบค่ะ อิอิอิ"
ตอนนี้รุ่นน้องทุกคนต่างก็พากันแนะนำตัวเองไปเรื่อยๆโดยในระหว่างที่ทุกคนกำลังแนะนำตัวกันอยู่นั้นก็มีการกระเซ้าเย้าแหย่กันไปมาสลับกับเสียงเป่าปากโห่ร้องเมื่อหนุ่มๆเจอสาวสวยๆ จนกระทั่งมาถึงคิวของข้าวหอม สาวน้อยที่นั่งฟังอยู่นานแต่ก็ยังไม่หายตื่นเต้นสักทีจนชะเอมที่เป็นคนถัดไปต้องค่อยพูดให้กำลังใจตลอดจนกระทั่งข้าวหอมยอมลุกขึ้นแล้วเดินออกไปหน้าเวทีอย่างช้าๆ
"สะ...สวัสดีค่ะ ข้าวหอม อัศวะโยธิน ชื่อเล่น ข้าวหอมนะคะ เป็นทั้งชื่อจริงและชื่อเล่น ข้อดีคือ...ข้ามหอมชอบทำอาหารค่ะ ส่วนข้อเสียคืออาจจะทำอาหารไม่อร่อยค่ะ"เมื่อถึงรอบของตัวเองข้าวหอมก็เอ่ยแนะนำตัวเองสั้นๆโดยจดจำคำพูดของเพื่อนๆที่แนะนำกันไปก่อนแล้วหน้านี้เช่นกัน
"ว้าว!!!!พี่ยอมกินทุกอย่างที่ข้าวหอมทำเลยครับ ทำหมาไม่แดกแต่พี่จะแดกเเทนหมาเองครับ"เสียงชายหนุ่มรุ่นพี่ที่ยืนอยู่ข้างๆตะโกนขึ้นเสียงดังทำเอาผู้คนที่อยู่ในหอประชุมที่ต่างพากันส่งเสียงเฮดังลั่นอย่างชอบใจ
"อาหารไม่ต้องครับแค่ข้าว หอมๆก็พอแล้วครับ"
"พี่ขอแค่ข้าวหอมกับพริกน้ำปลาก็พอครับแค่นี้ก็เหมือนได้ขึ้นสวรรค์แล้วครับ"
เสียงเอ่ยแซวและเสียงเป่าปากวี๊ดวิ้วดังขึ้นลั่นหอประชุมเมื่อข้าวหอมออกมาแนะนำตัว แต่ในความครึกครื้นของเหล่าบรรดาหนุ่มๆนั้นก็จะมีกลุ่มสาวๆขี้อิจฉาคอยเบะปากให้เห็นบ้าง
เมื่อยืนอยู่บนเวทีนานๆมันก็ทำให้ข้าวหอมเขินอายจนไม่มีคำจะพูด เธอจึงทำได้เพียงคลี่ยิ้มอ่อนก่อนจะทำท่าจะสาวเท้าเดินลงไปนั่งที่เดิมแต่ทว่า....
"เดี๋ยวครับน้องข้าวหอม"เสียงทุ้มของต้าร์หนุ่มหล่อรุ่นพี่ก็รีบเอ่ยเรียกร่างบางเอาไว้พร้อมกับยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ซึ่งข้าวหอมก็หยุดชะงักทันทีที่รุ่นพี่เรียกก่อนจะค่อยๆหันกลับไปอย่างช้าๆ
"พอดีมีคนกระซิบมาให้พี่ถามข้าวหอมน่ะครับว่าข้าวหอมมีแฟนหรือยังครับ"
"คำถามนี้โดนใจ"สิ้นสุดคำถามของรุ่นพี่เสียงชมเชยจากเหล่าบรรดาหนุ่มๆดังขึ้นทันที ซึ่งแต่ละคนก็ต่างพากันตอบคำถามได้อย่างง่ายดาย แต่สำหรับข้าวหอมแล้วเธอได้แต่ยืนหน้าแดงก่ำแล้วช้อนสายตามองไปยัง 4 หนุ่มเพื่อสบตากับเจ้าขุนพี่ชายของเธอ
"แม่ง คำถามส้นตีนอะไรวะ ไร้สาระฉิบหาย ทำไมคนอื่นไม่คำถามวะ ไอ้นี่วอนโดนตื๊บชะมัด!!!"จอมเดชที่นั่งมองเหตุการณ์อยู่ก็เอ่ยขึ้นอย่างหัวเสียตามประสาน้องคนเล็กที่เก็บอารมณ์โกรธและโมโหไม่ค่อยอยู่
"มะ....ไม่มีค่ะ ข้าวหอมยังไม่มีแฟนค่ะ"เมื่อได้สบสายตากับพี่ชายแล้วข้าวหอมก็รีบเอ่ยปากตอบคำถามทันทีขืนรอช้าไปกว่านี้มีหวังเจ้าขุนได้อาละวาดบ้านแตกแน่ๆ
"วี๊ด นางฟ้ายังไม่มีแฟน"
"แสดงว่ากูยังมีหวังโว้ย!!"
"อนาคตแม่ของลูกผมเองคร๊าบ"สิ้นสุดคำตอบของข้าวหอม เสียงเป่าปาก เสียงเอายแซวก็ดังขึ้นอีกครั้งซึ่งคำตอบของข้าวหอมก็เป็นที่พึงพอใจและเป็นที่ตื่นเต้นสำหรับหนุ่มๆมากกันเลยทีเดียว
"เอาล่ะครับ เมื่อได้คำตอบที่ทุกคนพอใจแล้ว น้องข้าวหอมกลับไปนั่งที่ได้ครับ คนต่อไปเชิญครับ"เมื่อเห็นว่าพอหอมปากคอหอแล้วต้าร์จึงเอ่ยตัดบทแล้วเอ่ยเชิญคนต่อไปทันที
ข้าวหอมเดินกลับมานั่งลงที่เดิมด้วยสีหน้าท่าทางเกรงๆก่อนจะหันไปหาพี่ชายที่กำลังยกนิ้วโป้งให้เชิงชื่นชมซึ่งสีหน้าท่าทางของเจ้าขุนในตอนนี้ก็ทำให้ข้าวหอมรู้สึกสบายใจขึ้นเยอะเลย
"ไอ้เจ้าขุนกูถามมึงจริงๆเหอะมึงไม่หวงน้องสาวมึงเลยหรอวะ"จอมทัพเอ่ยถามเพื่อนรักที่กำลังยืนกอดอกดูน้องสาวโดนแซวอยู่อย่างใจเย็น
"ไม่ ก็แค่รุ่นพี่แซวรุ่นน้องทำไมกูต้องหวง"เจ้าขุนเอ่ยตอบเพื่อนพร้อมกับยักไหล่เชิงไม่รู้สึกรู้ร้อนอะไร แต่ภายในใจของเขาจริงๆก็มีห่วง มีหวงอยู่ไม่น้อยแต่คนเรามันไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลาเขาจึงอยากให้น้องสาวของเขาเติบโตขึ้นด้วยตัวเองโดยมีเขาคอยอยู่เคียงข้าง
"ไม่ได้นะพี่ เดี๋ยวพวกเราจะเป็นหูเป็นตาแทนพี่เจ้าขุนเอง"จอมพลเอ่ยขึ้นเหมือนหวังดี แต่ทว่าคำพูดของจอมพลก็ทำให้เจ้าขุนหรี่ตามองอย่างไม่ไว้ใจจนเขาต้องเอ่ยขึ้นอีกครั้ง....
"เอ่อ พอดีบ้านพวกเราไม่มีน้องสาว พวกเราเลยอยากมีน้องสาวบ้าง ให้พวกเราช่วยดูแลน้องข้าวหอมเถอะนะพี่เจ้าขุน"
“ใช่ครับ ผมอยากมีน้องสาวมาก อีกอย่างผมกะจะลงเรียนวิชาเดียวกันกับน้องข้าวหอมด้วยเพราะยังมีวิชาเลือกเสรีที่ยังต้องเก็บอีก 2-3 ตัวเลย"จอมเดชเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงออดอ้อนโดยยกการเรียกวิชาเลือกเสรีขึ้นมาอ้างเพราะตอนนี้เขาอยู่แค่ปี 2 จึงมีข้ออ้างมากมายสารพัด
"เอ่อๆ งั้นกูฝากดูด้วยก็แล้วกัน"เจ้าขุนเอ่ยบอกรุ่นน้องเพื่อตัดปัญหาและเข้าใจว่าสามพี่น้องคงไม่ได้คิดจะกินน้องสาวของเขาหรอกเพราะข้าวหอมไม่ใช่แนวที่สามพี่น้องชอบ ซึ่งเขาก็คิดผิด
"ได้เลยพี่เจ้าขุน พวกผมจะดูแลอย่างดี มดไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมเลยทีเดียว"จอมพลเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้มตามประสาคนอารมณ์ดีก่อนจะยื่นมือหนาไปตบที่ไหล่ของเจ้าขุนเบาๆ
"เอ่อ ขอบใจพวกมึงมากนะ กูจะได้สบายใจหน่อยช่วงปี 4 แม่งทั้งเรียนหนัก กิจกรรมก็หนัก กูอยากเรียนให้จบๆจะได้ไปช่วยพ่อทำงานเต็มเวลาสักที"เจ้าขุนสบถด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่ายเพราะตอนนี้เขาทั้งเรียนหนักแถมเขายังต้องไปเรียนเกี่ยวกับการทำงานที่บริษัทอีกนั่นจึงทำให้เขาแทบจะไม่มีเวลาเลย
ในขณะเดียวกันที่เจ้าขุนกำลังท้อแท้กับเรื่องเรียนอยู่นั้นสายตาคมของสามพี่น้องก็จ้องมองกันอย่างมีเลศนัย
หลังจากยืนดูรุ่นน้องแนะนำตัวอยู่สักพัก 4 หนุ่มหล่อก็พากันแยกย้ายกันไป โดยเจ้าขุนกับจอมทัพไปเรียนด้วยกัน ส่วนจอมพลก็แยกไปเรียนวิชาของตัวเองส่วนจอมเดชน้องเล็กก็รีบวิ่งไปลงทะเบียนเรียนในวิชาเดียวกันกับข้าวหอมอย่างแนบเนียน
'ช่วงพักเที่ยง'
หลังจากแนะนำตัวและร่วมกิจกรรมละลายพฤติกรรมกับเพื่อนๆเสร็จ ข้าวหอมกับชะเอมที่ตอนนี้กลายเป็นเพื่อนสนิทกันไปแล้วก็เดินออกมาจากหอประชุมด้วยสภาพโรยแรง
"น้องข้าวหอมครับไปทานข้าวกับพี่ได้ไหมครับ"ในขณะที่ข้าวหอมกับชะเอมกำลังมุ่งหน้าไปยังร้านอาหารในมหาลัยต้าร์หนุ่มหล่อรุ่นพี่ที่เป็นตัวแทนถือไมค์ในวันนี้ก็วิ่งออกมาขวางหน้าพงกเธอเอาไว้แล้วเอ่ยแากชวนข้าวหอมไปทานข้าวด้วยหน้าตาเฉย
"เอ่อ พอดีวันนี้ข้าวหอมมีนัดแล้วน่ะค่ะ ข้าวหอมขอโทษจริงๆนะคะ"ข้าวหอมเอ่ยปฏิเสธออกไปอย่างนุ่มนวลก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อดูเวลาก่อนจะเห็นข้อความของพี่ชายที่ส่งมาไว้ก่อนหน้านี้
'ข้อความเมื่อ 5 นาทีที่แล้ว'
เจ้าขุน : ข้าวหอมตอนนี้พี่ยังเรียนอยู่ อาจจะไม่ได้ไปรับไปกินข้าวนะ
ข้าวหอม : ไม่เป็นไรค่า ข้าวหอมมีเพื่อนไปกินข้าวแล้วค่ะ
เจ้าขุน : โอเค ถ้าพี่เรียนเสร็จเเล้วพี่จะรีบตามไปนะ ส่งโลเคชั่นไว้ก็แล้วกัน บาย
ข้าวหอม : ได้เลยค่า จุ๊บๆ
"เสียดายจังครับ งั้นวันหลังข้าวหอมไปกินข้าวกับพวกพี่นะครับ"ต้าร์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงดูผิดหวังเล็กน้อยและยอมรับในคำตอบของข้าวหอมก่อนจะเอ่ยชวนไว้เผื่อในวันถัดไป
"นี่น้อง อย่าคิดว่าตัวเองสวยแล้วจะปฏิเสธรุ่นพี่ง่ายๆแบบนี้สิ พี่ต้าร์อุตส่าห์ลดตัวลงมาชวนไปกินข้าวด้วยยังทำเป็นหยิ่ง ชิ"เสียงแหลมของมินนี่สาวสวยที่แอบชอบต้าร์เอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจเมื่อได้ยินต้าร์เอ่ยชวนข้าวหอมไปทานข้าวแต่กลับถูกข้าวหอมปฏิเสธ
"เอ๊ะ!!! พี่คนสวยพี่ไม่ได้ยินที่ข้าวหอมบอกหรอคะ ก็ข้าวหอมบอกว่ามีนัดแล้ว นั่นก็แสดงว่าไม่ว่าง แถมตัวพี่ต้าร์เองก็ไม่ได้ว่าอะไร แล้วพี่มาว่าข้าวหอมแบบนี้มันไม่ถูกนะคะ คุณพี่.."เป็นเสียงของชะเอมที่ออกโรงปกป้งข้าวหอมอย่างรู้สึกโกรธเคืองแทน เธอเห็นรุ่นพี่คนนี้จ้องมองมาที่ข้าวหอมอย่างไม่พอใจหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่คิดว่าจะเปิดประเด็นเร็วขนาดนี้
"แล้วเธอมาเกี่ยวอะไรด้วย ห๊ะ!!! เป็นรุ่นน้องปี 1 มาพูดกับพี่ปี 4 แบบนี้ได้ยังไง ไม่มีมารยาท!!"มินนี่สาวสวยปี 4 ตะหวาดขึ้นเสียงดังดวงตากลมโตของเธอพลางจ้องหน้าชะเอมอย่างไม่พอใจทันที
"ถ้ารุ่นพี่มาแบบไม่มีมารยาท รุ่นน้องก็ไม่จำเป็นต้องมีมารยาทกลับนะคะ อยากให้คนมีมารยาทกับตัวเอง พี่ก็ต้องรู้จักมีมารยาทกับคนอื่นก่อนนะคะรุ่นพี่ปี 4"ชะเอมที่เป็นคนปากไวเธอก็สวนกลับอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน
"พอๆ พอได้แล้ว"ต้าร์รีบยกมือหนาขึ้นมาห้ามศึกระหว่างรุ่นพี่รุ่นน้อง ก่อนจะหันไปจ้องมองใบหน้าสวยของข้าวหอมที่ยืนยิ้มแห้งอยู่ข้างๆชะเอม
"แล้วน้องข้าวหอมมีนัดที่ไหนกับใครหรอครับ ให้พี่ไปส่งไหม"ต้าร์เอ่ยถามอย่างหวังดี แต่ทว่าข้าวหอมยังไม่ทันที่จะได้อ้าปากตอบเขาเลยด้วยซ้ำก็ดันมีคนมาตอบแทนซะแล้ว.......
ฝากเม้นให้กำลังใจไรท์หน่อยนะคะ❤️❤️❤️