เกิดใหม่เป็นเถ้าแก่เหลาสุรา
เกิดใหม่ครั้งที่ 23
เจียงเฉิงมองซุยหลินที่นั่งเหม่อลอยอยู่โต๊ะเก็บเงินอย่างเป็นห่วง เมื่อเช้าตื่นขึ้นมาซุยหลินก็ไม่ได้อธิบายให้ทุกคนฟังว่าเกิดอะไรขึ้น ร่างบางทำตัวปกติยิ้มแย้มและพูดคุยกับทุกคนอย่างเช่นทุกวันมีเพียงบางครั้งที่ได้นั่งเงียบๆ คนเดียวแบบที่เป็นอยู่ตอนนี้ซุยหลินก็จะมีอาการเหม่อลอยทุกครั้ง
“นายน้อยขอรับ..”
ซุยหลินสะดุ้งเล็กน้อย “อ่า.. ว่าอย่างไรอาเฉิง”
“ท่านออกไปเดินเล่นข้างนอกกับข้าดีไหมขอรับ”
“ร้านยังเปิดอยู่ เราจะออกไปเดินเล่นข้างนอกได้อย่างไรกัน” ซุยหลินส่ายหน้าเบาๆ
“แต่ว่าลูกค้าก็บางตาลงแล้วนะขอรับ”
ซุยหลินมองไปรอบๆ ร้านก่อนจะส่ายหน้า “ข้าไปช่วยอาเหนียงย่างไส้กรอกดีกว่า” พูดจบซุยหลินก็ลุกออกไปทันที
เจียงเฉิงทำท่าจะเรียกเอาไว้แต่จินเยว่ก็ห้ามไว้เสียก่อน เลยได้แต่มองซุยหลินที่ค่อยๆ เดินไปในครัวจนลับสายตา เจียงเฉิงถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะกลับไ
