Chapter 3. Patay! Si Uncle ang sundo ko!
2063 Words
I was in a daze when I went to school the next day. I didn't sleep much because, in addition to the pain I'm feeling in my whole body, I also stayed up thinking about Uncle Vulcan's behaviour.
Confirmed!
He lusted after me!
I must avoid him from now on.
I won't let that bastard get near me!
Kung may lakas lang ako ng loob na magsumbong kina Papa at Mama tungkol sa pamboboso niya sa akin kagabi ay ginawa ko na sana. Ang iniisip ko lang kasi ay baka baliktarin niya ako. Ako pa ang mapasama imbes na ako ang kampihan nila. Dahil ako naman ang may kasalanan kung bakit ako nabosohan.
It's my fault for not checking on my window. Ang alam ko naisara ko talaga ang mga bintana ko. Hindi ko ito nakakaligtaan araw-araw kapag lumabas na ako ng kwarto ko. Hindi naman ako ulyanin kaya alam ko na naisara ko talaga iyon bago ako pumasok ng school kahapon.
Oh baka naman naglinis ang mga katulong at sila ang aksidente na hindi nagsara ng bintana? Magtatanong na lang ako kina Manang Regina at Manang Brenda mamaya pag-uwi ko to confirm it. Sila ang madalas maglinis ng kwarto ko. Kapag nalaman ko na sila ang may kasalanan ay makakatikim sila ng sermon sa akin. Nasilipan ako ng wala sa oras at wala na akong maitatago sa manyak na matandang iyon.
Hindi bale, hindi ko naman pagkukrusin ang mga landas namin dahil pangako ko sa aking sarili na iiwas ako. Iiwas ako hanggang kaya ko. Ayaw ko na makalapit sa akin ang lalaking iyon at magawa niyang hawakan ako. Iniisip ko pa lang ito ay kinikilabutan na ako.
Siya kaya?
Ano kaya ang nararamdaman niya kapag pinagnanasaan niya ako?
Na-e-excite ba siya? O, baka na-cha-challenge lang siya dahil kadugo niya ang pinagnanasaan niya?
Shit niya! Bakit hindi na lang sa ibang pinsan kong babae siya magkagusto. Huwag sa akin dahil sobra ko siyang iginagalang bilang panganay na kapatid ng aking ama. Pero dapat ko pa ba siyang igalang at itratong kadugo kung ganito naman ang ginagawa niya sa akin?
I think no…he doesn't deserve my respect.
"Miss Malzia Anne Hermosa, can you please solve the equation on the board?" Bahagya akong napapitlag sa gulat nang marinig ko ang boses ng terror naming teacher sa Math. Nakalimutan ko na nasa gitna ako ng klase at nagdi-discuss siya ng aralin sa harapan. Patay! Nahuli na naman niya akong tulala!
"Yes, Ma'am…" sagot ko. Hindi ako nag-atubiling tumayo sa kinauupuan ko at sinagutan ang equation na nakasulat sa pisara. Alam ko kung paano ito sagutan dahil nag-advance reading na ako sa mga aralin ko sa kanya. Favorite subject ko ang Math kaya sisiw na lang sa akin ang pagsagot sa equation na nasa pisara.
"Very good, Miss Hermosa. Kahit lumilipad ang isip mo at madalas mag-daydreaming sa klase ko, you always solve the equation correctly!" puri ng teacher ko sabay palakpak na hangang-hanga sa pagiging henyo ko sa klase niya. Nagpalakpakan din ang mga kaklse ko na humahanga sa akin. Samantalang ako ay hiyang-hiya dahil pakiramdam ko napahiya pa rin ako kahit nasagutan ko ng tama ang nakasulat sa pisara.
Daydreaming???
Duh! Hindi ako nagdi-daydreaming!
Iniisip ko lang kung ano ang nagustuhan sa akin ng uncle ko para pagnasaan niya ako. Bubot pa nga ang katawan ko dahil for God's sake, katorse anyos pa lang ako. Though I have proper curves on my body. Malaking bulas din ako dahil sa banyagang dugo na namana ng Papa ko sa lolo ko.
But that doesn't mean na pwede na niya akong pagnasaan! Katorse lang ako, treinta'y singko siya!
Nakakakilabot si Uncle!
Maghunus-dili naman siya!
Sa maling tao siya nagnanasa!
Pamangkin niya ako at menor de edad pa!
Gusto yata niyang ma-Tulfo at humimas ng rehas?
"Thank you, Ma'am." Kimi akong ngumiti.
Hiyang-hiya ako na bumalik sa upuan ko at nagkunwaring busy sa pagsusulat sa notes ko dahil hindi ako sanay na pinupuri.
Sa Math lang naman ako magaling actually, because it's my favorite subject. Sa ibang subject ay average lang ang grade ko kaya hindi ako nasasama sa top ten honors ng klase namin. Ayos lang naman sa akin pero sa parents ko especially my father, this is not okay because he wants to see me achieve more. Hindi pwede sa kanya ang gradong eighty five to eighty six lang. Gusto niya line of nine lahat ng grado ko kagaya ng grado ng Kuya Maze ko at Kuya Zandi ko.
Ano'ng magagawa ko, sa Math lang talaga ako magaling.
"Alright class. Answer page twelve to eighteen in thirty minutes," ani ni Ma'am nang humupa na ang palakpakan. Dali-dali ko naman itong sinagutan at inalis ko muna sandali sa isip ko ang tungkol sa uncle ko. Hindi ito ang oras para isipin ko ang tungkol sa kanya. Uwian na rin at kailangan ko ng magmadali.
Naglalakad na ako patungo sa parking area ng school. Kasabayan ko iyong mga kaibigan ko na sa parehong lugar ang ruta namin. Si Kyla at Tanya na matalik ko ng kaibigan simula pa ng kindergarten kami.
May kanya-kanya rin silang sasakyan na susundo sa kanila. Galing din silang dalawa sa mayamang angkan at hindi na nakakapagtaka na may sasakyan sila na susundo kagaya ko.
May kaya naman halos lahat ng nag-aaral dito sa eskwelahan na pinapasukan namin kaya hindi na ako nagtaka na halos lahat ng nag-aaral dito ay may sasakyan. Private school kasi ito at para lang talaga sa mga pamilyang nakaka-afford gumastos ng malaking tuition fee.
"See you tomorrow, Zia. Huwag mong kalimutan na magdala ng pamalit mo. May practice daw tayo sabi ni coach," bilin ni Tanya nang makarating na kami sa parking lot.
Si Kyla na kasabay namin sa paglalakad kanina ay nauna ng umalis dahil nasa unang hilera ang sasakyan na susundo sa kanya. Samantalang kami ni Tanya ay maglalakad pa ng kaunti para lang makita kung saan naka-park ang susundo sa amin. Sa malas naman, wala pa iyonng akin at mukhang maiiwan yata akong mag-isa rito na nakatayo habang nakatunganga.
"See you. Yah. May extra ako sa locker natin just in case need nating magsuot ng ganoon."
"Oh, I see. Buti ka pa. Ako ire-remind ko pa na labhan ng Yaya ko iyong isusuot ko bukas."
"Bumili ka ng extra. May sobra pa naman si Coach sa jersey natin," suhestiyon ko para may extra siyang gagamitin.
"Oh, I see…bibili na lang ako bukas sa kanya. Sige, alis na ako. Bye!" Sumakay na sa sasakyan si Tanya at kumaway sa akin.
Kumaway naman ako pabalik at ngumiti. Ngunit napasimangot ako nang maiwan akong mag-isa. Dati sabay-sabay kaming umaalis, ngayon ay naiwan ako.
"Ma, kanina pa po ang uwian namin. Sino po ang susundo sa akin?" tanong ko kay Mama sa kabilang linya na natataranta. Tumawag agad ako nang lumipas na ilang minuto ay wala pa ring dumarating dito sa parking lot na susundo sa akin.
Kaagad kong itinawag ito sa kanya dahil bukod sa papadilim na ang paligid, mukhang nagbabadya pa ang sama ng panahon. Panay na ang ulan sa hapon dahil sa mga sunod-sunod na bagyong pumapasok sa bansa. Karaniwan naman na ito kapag nag- June, July, August na. Panay ang ulan sa mga ganitong buwan at walang tigil pa nga minsan.
Nakalimutan yata akong sunduin ni Mang Dante o baka na-traffic lang kaya wala pala.
"I forgot to call you, anak. Wala si Dante para sumundo sa iyo sa school. Kasama ko siyang pumunta ng Pangasinan para bumili ng stock para sa shop natin. Ang Papa mo naman ay overtime ngayon sa office dahil sa dami ng dokumento na kanyang pipirmahan. Sorry, I didn't inform you early," ani ni Mama sa apologetic na tono.
I heaved a deep sigh. Sana nagsabi na siya kanina. Hindi iyong ganito na wala akong muwang kung may susundo sa akin o wala. Ang hirap pa naman sumakay kapag rush hour.
"Magco-commute na lang po ba ako, Ma? Paulan na po kasi at baka wala na akong masakyan na bus pauwi," wika ko nang hindi naman niya sinagot ang tanong ko. Pinaliwanag lang niya sa akin na walang susunod sa akin dahil walang available.
"No, anak. You're not allowed to do that. Papatayin ako ng Papa mo kapag nalaman niyang hinayaan kitang mag-compute," she said panickly.
"Eh, kanino po ako sasabay? Hindi naman po kami kasya nina Kuya Maze at Kuya Zandi sa motor na gamit nila pauwi. Tsaka malamang po nauna na silang umuwi dahil alas-tres ang uwian nila," ani ko nang maisip ko ang kambal kong kapatid.
"Ang Uncle Vulcan mo ang susundo sa iyo. Natawagan ko na siya kanina at on the way na raw siya."
"W-what!?" halos mabulol na tanong ko.
Si Uncle Vulcan ang susundo sa akin?
Oh no!
Not him!
"Yes, anak. Just wait for your Uncle Vulcan to arrive. Sumilong ka muna riyan para hindi ka mabasa ng ulan if ever bumuhos na ang ulan."
Nanlumo ako sa sinabi ni Mama. Sa dami ng pakikisuyuan niya ay ang manyakis na lalaking iyon pa!
"Why him, Ma? Wala bang ibang pwedeng sumundo sa akin?"
"He is available. Isa pa madadaanan niya ang school mo pauwi sa lugar natin. Why? Is there something wrong with your Uncle? May iringan ba kayong dalawa kaya ayaw mong siya ang sumundo sa iyo?"
"H-hindi naman po sa ganoon, Ma. Nakakahiya lang po kasi," palusot ko kahit hindi naman ito ang dahilan.
"Hindi naman siguro. In fact, siya pa ang nagbigay ng suhestiyon na siya na ang susundo sa iyo. Sabi ko kasi hiramin ko si Franco para sumundo sa iyo, sabi naman niya siya na raw dahil nga pauwi na rin naman siya."
Hindi ako nakaimik sa sinabi ni Mama. Patay! Pumapabor sa kanya ang pagkakataon! Sabi ko iiwas ako, bakit naman pinaglalaruan ako ng tadhana? Inilalapit niya ako sa kapahamakan!
Yes, kapahamakan ang hatid sa akin ng uncle ko. Baka mamaya ay maisipan niyang ituloy ang halik na sabi niya ay hindi pa pwede ngayon.
Jusko!
What to do?
Ayaw mong mahalikan ng lalaking iyon!
"Malzia, nariyan ka pa ba? Kung wala ng problema ay ibaba ko na ang tawag," tinig ni Mama na pumukaw sa saglit kong pagkakatulala.
"Mag-iingat po kayo, Mama."
"Kayo rin, anak."
Gusto kong pumadyak nang matapos ang tawag. Kung alam lang ni Mama na nasa kapahamakan ang kanyang unica hija.
Naglakad ako palabas ng school para pumara ng bus. Bahala na kung mag-away man sila Papa at Mama mamaya kapag nalaman nila na nag-commute ako. Sadyang ayaw ko lang talagang makasama si Uncle V kaya uunahan ko na siya. Papara na ako ng sasakyan habang wala pa siya.
Subalit hindi talaga nakikisama sa akin ang pagkakataon. Paglabas ko ng gate ay naroon na sa labas ang sasakyan ni Uncle Vulcan na McLaren at nakasandal siya rito.
Hindi pa niya ako nakita kaya naman nagkaroon ako ng pagkakataon na pagmasdan siya.
Ang gwapo lang talaga ng lelong na 'to! Kamukhang-kamukha siya ni Lolo Valerio.
Ang laki pa naman ng paghanga ko sa kanya dahil bukod sa gwapo ay perpektong lalaki pa. Nasa kanya na ang lahat ngunit bakit naman nagnanasa siya sa pamangkin niya?
Pinaglalaruan niya lang ba ako?
Lumihis ako ng daan patungo sa ibang direksyon. Bahalang mamuti ang mga mata niya sa kakahintay sa akin! Bayad niya iyon sa pamboboso niya sa akin kagabi!
Humalo ako sa mga estudyante para makatakas sa kanya subalit talagang minamalas nga naman talaga ako at pinapaboran siya ng pagkakataon.
"Malzia, baby. Where are you going?" naulinigan ko ang boses niya sa aking likuran ngunit hindi ko siya nilingon. Ayaw kong sumabay sa kanya. Bahala siya!
"f**k! Iniiwasan mo ba ako?" Kasabay ng salita niyang ito ay ang paghawak niya ng mahigpit sa aking braso dahilan para mahinto ako sa paghakbang.
"H-hindi po, Uncle. Ayaw ko lang pong sumabay sa iyo," wika ko ng diretsahan kahit na kinakabog sa kaba ang puso ko.
"Why? Dahil alam mo ng may gusto ako sa iyo?" He whispered while looking intently on me.
Shocked na napaawang ang aking bibig.
Shocks!
Umamin siya!
"Don't worry, papatayin ko ang ano mang nararamdaman ko sa iyo, Zia. Alam kong natatakot ka na sa akin. Sorry, baby. Hindi ko alam na magiging ganito ang epekto ko sa iyo. Hindi kita gustong takutin. Pangako, kakalimutan ko na ang nadarama ko para sa iyo. It's wrong I know. Sorry."
Mas lalong napaawang ang mga labi ko.
- Writer
