ทั้งที่ก็เห็นว่ามีคนยืนโทนโท่อยู่ทั้งคน เหตุใดจึงไม่ระมัดระวังเอาเสียเลย
แต่ไม่ทันได้พูดอะไรออกไป
เร็วเท่าความคิด… บางสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
“ว้าย..!”
ประตูสไลด์ของรถตู้ ถูกกระชากออกด้วยความรวดเร็ว ตามด้วยมือใหญ่ของใครบางคน กระชากเธอเข้าไปในรถอย่างแรง
ร่างบอบบางของรัตติกรกระแทกเข้ากับเบาะรถอย่างทุลักทุเล ริมฝีปากที่กำลังจะขยับ เพื่อร้องขอความช่วยเหลือ กลับถูกปิดด้วยผืนผ้าและฝ่ามือ ทาบลงมาตรงครึ่งปากครึ่งจมูกของเธอ
“อื๊อ…” หญิงสาวดิ้นรน
สติสัมปชัญญะแรกและสุดท้ายทำให้เธอพอจะระลึกได้ว่ากลิ่นที่มาพร้อมกับผ้าผืนนั้นฉุนแรง
และเสี้ยวนาทีต่อจากนั้น…
ก็มีความรู้สึกคล้ายคนที่อยู่ระหว่างรอยต่อของ ‘ความจริง’ และ ‘ความฝัน’ แยกแยะไม่ออกว่า ‘หลับ’ หรือ ‘ตื่น’ จำต้องปล่อยชีวิตให้ล่องไหลไปในกระแสกรรม ปล่อยให้โชคชะตาเป็นผู้ถัก
