พอมองดูจนแน่ชัดแล้วว่าทั้งสองเป็นใคร หญิงสาวรีบหันหน้าหนีทันที ใจสั่น หน้าชา ยิ่งกว่าถูกตบ ไม่สิถ้าถูกตบจริงคงจะดีกว่าที่เห็นภาพแบบนี้
"เพิ่งโทรมาสั่งยังไม่นานก็มาเอาแล้ว ป้ายังเตรียมของไม่เสร็จเลย นั่งรอก่อนแล้วกัน"
"พอดีแฟนของแพรวหิว..ไม่รู้ไปหิวมาจากไหน" แพรวพูดด้วยหน้าตาที่ยิ้มแย้ม
"ข้าวผัดรอก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวป้าทำให้แพรวก่อน เพราะดูท่าทางแล้วเขาคงจะหิวกันมาก" ป้าเจ้าของร้านยังพูดแซวอีก
แต่คนที่นั่งฟังอยู่ตรงนั้นถึงกับหัวใจห่อเหี่ยว เธอไม่กล้าเงยหน้าเลยด้วยซ้ำ
"พี่คนคะ..หรือว่าเราจะทานที่นี่ดี จะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปล้างถ้วยล้างชามเอง" แพรวเดินออกมาถามคนธรรพ์ที่นั่งรออยู่บนมอเตอร์ไซค์
"ไม่ดีกว่าใส่กล่องแหละดีแล้ว" เขาตอบโดยที่ไม่เงยหน้ามองด้วยซ้ำ เพราะตอนนี้กำลังวุ่นอยู่กับการเขี่ยโทรศัพท์ในมือ
"ตกลงจะทานนี่หรือใส่กล่อง ป้าจะได้ทำให้ถูก"
ตอนนี้หัวใจของกอหญ้าเต้นรัวยิ่งกว่ากองเพ
