หญิงสาวหอบกระเป๋าค่อย ๆ เดินตามถนนไปเรื่อย ๆ เธอเดินผ่านหมู่บ้านออกมายังไม่ไกลเท่าไร และตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าจะไปไหนไม่อยากจะกลับไปที่บ้าน เพราะกลัวว่าแม่จะมีคำถาม และไม่อยากจะไปอยู่ใกล้พ่อเลี้ยงจอมหื่นนั่นด้วย
จากหมู่บ้านของเธอเดินมาสองกิโลเมตรก็เจออีกหมู่บ้านหนึ่ง หญิงสาวหยุดแวะพักที่ร้านค้าเพื่อจะหาอะไรทาน
พอเธอทานข้าวเสร็จแล้วกอหญ้าก็เดินออกจากร้านนั้นมา ไม่ใช่ว่าจะไม่มีใครมอง เพราะเธอต้องเป็นเป้าสายตาแน่ที่หอบกระเป๋าเดินออกมาแบบนั้น
“เราจะไปไหนกันดี” กอหญ้าพูดกับลูกของเธอที่อยู่ในท้อง หญิงสาวพยายามจะไม่คิดมาก เพราะกลัวว่ามันจะมีผลต่อลูก
ทันใดนั้นเธอก็คิดถึงพ่อขึ้นมา ถึงแม้ว่าแม่เลี้ยงจะไม่ดีกับเธอเท่าไร แต่อยู่ที่นั่นเธอก็คงจะปลอดภัยกว่าอยู่กับพ่อเลี้ยง และหนทางที่กำลังเดินไปนั้นอีกไม่ไกลก็จะถึงหมู่บ้านที่พ่ออาศัยอยู่
ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่มีเพื่อน เพื่อนของเธอมีเยอะ แต่เรื่องแบบนี้กอห
