บทที่ 11

677 Words
"กูเจ็บนะโว้ย!!" คนธรรพ์พยายามแย่งถาดจากมือของกอหญ้าออก "ปล่อยนะไอ้คน! ไอ้นิสัยเสีย มึงทำแบบนี้ได้ยังไงมึงก็รู้ว่าพี่พลนั่งอยู่ตรงนี้" กอหญ้าพยายามแย่งถาดนั้นคืนมาเพื่อที่จะฟาดคนธรรพ์อีก "อยากได้ก็เอาไปสิ" คนธรรพ์ปล่อยมือจากถาดนั่น จนกอหญ้าเสียหลักล้มลงไป แต่พลก็กระโดดไปรับร่างบางของเธอไว้ได้ทัน ทั้งสองล้มกลิ้งลงไปด้วยกัน แต่โชคดีที่พลเอาร่างตัวเองลงก่อนเพื่อที่จะรับหญิงสาวไว้ "มันเกินไปแล้วนะคน" แม่ของเขารีบเดินไปช่วยกอหญ้าให้ลุกขึ้น "หนูเป็นอะไรไหมกอหญ้า" รสสุคนธ์เป็นห่วงเพราะว่าเธอกำลังท้องอยู่ "ไม่เป็นอะไรค่ะแม่ครู" "ก็มันอยากจะเอาถาดมาตีผมทำไมล่ะแม่" "พี่พลเป็นอะไรไหมคะ" กอหญ้าลุกขึ้นได้เธอก็เป็นห่วงพลมาก หญิงสาวรีบช่วยดึงเขาให้ลุกขึ้น "พี่ไม่เป็นอะไร..กอหญ้าไม่เป็นอะไรแน่นะ" "เป็นห่วงกันจังเลยนะ! ว่าแต่.." คนธรรพ์มองดูทั้งคู่แบบสงสัย "ว่าแต่อะไร" กอหญ้ารอฟังอยู่ว่าเขาจะพูดอะไรต่อ เห็นเขาเงียบเธอก็เลยถามดู "มึงบอกเรื่องของเรากับพี่พลเหรอ" กอหญ้ามองดูหน้าพลทันทีเพราะเธอก็ลืมไปว่าพลยังไม่รู้เรื่องนี้ แต่ทำไมเขาถึงมาส่งเธอที่บ้านของคนธรรพ์ล่ะ "พี่รู้เรื่องหมดแล้ว ทำไมถึงต้องปิดบังด้วย" คนธรรพ์ถึงกับมองดูหน้ากอหญ้า แต่ชายหนุ่มไม่พูดอะไร เขาเดินเข้าไปในห้องนอนแล้วปิดประตูไว้ "ขอโทษพี่พลด้วยนะคะ พี่ก็รู้ว่าไอ้คนมันนิสัยเสีย" กอหญ้าเดินออกมาส่งพลที่รถ "ถ้ามีอะไรให้พี่ช่วยบอกพี่มานะ" "พี่ช่วยกอหญ้าไม่ได้หรอก" เรื่องนี้เขาจะช่วยเธอได้ยังไงในเมื่อคนที่ทำให้เธอท้องไม่ใช่เขา "พี่ช่วยกอหญ้าได้ทุกเรื่องขอเพียงแค่ให้กอหญ้าเอ่ยปากมาเท่านั้นพอ" เขาพูดเป็นนัย ถ้าจะพูดตรงไปกว่านี้มันก็ไม่เหมาะและไม่สมควร ทั้งสองคุยกันอยู่หน้าบ้านไม่นานเท่าไรพลก็ขอตัวกลับเพราะมันดึกแล้ว "ไหนมึงสัญญากับกูไว้แล้วไงว่าจะไม่พูดเรื่องนี้ให้ใครฟัง" คนธรรพ์เปิดฉากถามทันทีเมื่อเห็นกอหญ้าเดินเข้ามาในห้องนอน "กูไม่ได้บอกพี่เขาสักหน่อย" "ถ้ามึงไม่ได้บอกแล้วพี่เขาจะรู้ได้ไง" "กูจะไปรู้เหรอ" "ถ้ามึงไม่รู้ใครจะรู้..คนรักเก่าไม่ใช่เหรอ" "มึงเข้าใจผิดแล้วไอ้คน ใครบอกว่าพี่พลเป็นคนรักเก่า เดี๋ยวนี้กูก็ยังรัก" หญิงสาวพูดไปด้วยความโมโห "ถ้ามึงอยากจะไปเริงรักกับมันมากนักก็รอให้คลอดลูกกูออกมาก่อนแล้วกัน" "มึงคิดว่าถ้ากูคลอดลูกแล้ว กูจะเอาลูกให้มึงงั้นเหรอ!! ลูกกูต้องอยู่กับกูสิ!!" คนธรรพ์โมโหมาก เขาตวัดมือขึ้นและกำลังจะฟาดมันลงที่หน้าของหญิงสาว "เอาเลย!! ตบกูเลย!!" กอหญ้าพูดพร้อมกับหลับตาท้าทายฝ่ามือของเขาแบบไม่เกรงกลัว แต่ที่หลับตาไว้นั้นคือเธอกลัวมาก เพราะยังไงเขาก็เป็นผู้ชายด้วยแรงของเขามันทำให้ฟันเธอหลุดได้เลย จากที่แบมือชายหนุ่มเปลี่ยนมาเป็นกำหมัดแน่นพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเอง แต่เขาก็ควบคุมมันไม่อยู่ ทันใดนั้นคนธรรพ์เปลี่ยนจากกำหมัดเป็นตวัดมือทั้งสองข้างแนบที่แก้มของเธอ แล้วใช้แรงดึงร่างบางของเธอเข้ามาประชิดตัวพร้อมกับก้มลงบดขยี้ริมฝีปากบางด้วยริมฝีปากหนาของเขาเอง อื้มมมม~
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD