"เมื่อกี้คุณพยาบาลพูดว่าอะไรนะคะ" รสสุคนธ์นึกว่าตัวเองหูเพี้ยนไปแล้ว
"เราอยากจะพบญาติคนไข้ที่เป็นผู้หญิงค่ะ"
"ต่อจากประโยคนี้?"
"น้องผู้หญิงคนข้างในแกท้องค่ะ"
"กับใคร?"
"ทางเราก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าเธอท้องกับใคร"
"ไม่ ๆ ฉันไม่ได้ถามคุณพยาบาล ฉันคุยตัวเอง เดี๋ยวฉันจะติดต่อญาติเธอให้นะคะ"
รสสุคนธ์พยายามจะโทรไปที่บ้านของกอหญ้าแต่ก็ไม่มีใครรับสาย นางก็เลยโทรไปหาผึ้งเพื่อนสนิทของเธอ ให้มาดูที่บ้านกอหญ้าว่ามีคนอยู่ไหม แต่ผึ้งมาดูแล้วก็ไม่มีใคร เธอก็เลยรีบมาที่โรงพยาบาล
"อะไรนะคะครู!?" พอผึ้งรู้ข่าวว่ากอหญ้าท้องก็ตกใจไม่แพ้กัน เพราะทุกคนรู้ดีว่ากอหญ้ายังไม่มีแฟนเลยด้วยซ้ำ
"ฉันขอเป็นผู้ปกครองเธอเองค่ะ ฉันเป็นครูผู้สอน และเป็นคนข้างบ้าน" ตอนนี้รสสุคนธ์จำเป็นต้องได้เซ็นต์เอกสารนั้น เพื่อยินยอมการผ่าตัด ถึงแม้ผ่าตัดนี่จะไม่ใหญ่ แต่ก็อันตรายสำหรับเด็กในท้อง
สองชั่วโมงผ่านไป
"ปลอดภัยทั้งแม่และเด็กค่ะ แต่เราต้องให้คนไข้นอนพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลสักระยะก่อน"
"ได้ค่ะ..แล้วลูกชายของฉันเป็นยังไงบ้างคะ"
"มานั่นแล้วค่ะ"
รสสุคนธ์และผึ้งที่ยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็หันไปมองตามสายตาที่พยาบาลมองไป
"เป็นไงบ้างไอ้ตัวดี หาเรื่องใส่ตัวจนได้"
"แม่อย่าเพิ่งพูดให้ผมนักเลย ผมเจ็บแม่ไม่เห็นเหรอ"
"ดีนะที่ไม่มีใครเป็นอะไรมาก"
"แล้วลูกศิษย์สุดที่รักของแม่เป็นยังไงบ้างล่ะ" ชายหนุ่มพูดเสียงกร่อย ๆ เพราะกลัวจะโดนดุซ้ำ
"ยังจะถามแบบนั้นอีก ดีนะที่ไม่เป็นอะไรทั้งแม่และลูก"
"แม่และลูก? แม่หมายความว่ายังไง ผมก็ชนแค่กอหญ้า ผมไม่ได้ชนน้าดาวด้วยสักหน่อย"
"ยังจะมาปากดีอีก แกรู้ไหมว่ากอหญ้ากำลังท้อง"
เพล้ง!
โทรศัพท์ที่อยู่ในมือของคนธรรพ์ถึงกับร่วงลงไปหน้าจอแตกยับ
"มึงเป็นอะไรไอ้คน..อย่าบอกนะว่าเป็นมึง?" ที่จริงผึ้งก็สงสัยคนธรรพ์ก่อนเป็นอันดับแรก เพราะวันนั้นเธอเป็นคนมาส่งทั้งสองเอง และผึ้งอีกนั่นแหละที่เป็นคนพาทั้งสองเข้าไปในห้องนอน โดยแอบเข้าไปไม่ให้พ่อกับแม่คนธรรพ์เห็น
"มะ..มึงคิดอะไร!" คนธรรพ์ค่อย ๆ ก้มลงไปหยิบโทรศัพท์ที่ตก
"เล่ามาให้หมด" ตอนนี้รสสุคนธ์แม่ของคนธรรพ์เริ่มจะจับใจความได้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น
"มันไม่มีอะไรเลยนะแม่"
"ผึ้งสงสัยไอ้คนมันนี่แหละค่ะครู เพราะวันนั้นมันเมามาก ผึ้งก็ลืมไปว่ามันเป็นผู้ชาย" เพราะทั้งสามสนิทกันมาก ตอนเป็นเด็กถึงกับแก้ผ้าวิ่งเล่นน้ำฝนด้วยกัน
"คน!! พูดมา!!" รสสุคนธ์ถึงกับตะคอกใส่ลูกชายอย่างแรง
"มะ..แม่ ค่อยไปพูดที่บ้านได้ไหมอายคนอื่นเขา" ชายหนุ่มมองซ้ายมองขวาตอนนี้ผู้คนที่มารอรับการรักษาต่างก็ให้ความสนใจพวกเขา
"โอ้ยยย" ชายหนุ่มถึงกับเจ็บจี๊ด เพราะตอนนี้นิ้วมือของแม่จิกลงที่ต้นแขนเขาอย่างแรง
"แค่ครั้งเดียวเองนะครับแม่ คนอะไรจะท้องง่ายขนาดนั้น คงไม่ได้ท้องกับผมหรอก"
เพรี้ยะ!!
จากที่หยิกเบา ๆ ตอนนี้กลายเป็นฝ่ามือพิฆาตของแม่ ฟาดลงอย่างแรงที่กลางหลังลูกชาย