ตอนที่ 3 จะทนได้นานแค่ไหนกัน
2024 Words
พีระเดินประคองร่างเล็กของอิงฟ้าเข้าไปในรถ ก่อนที่เขาจะเดินมาขึ้นประจำที่คนขับ
“ทำไมชอบทำให้ตัวเองเมาขนาดนี้กัน อิง “พีระบ่นให้กับเธอขณะที่สาร์ทรถออกไป จากโรงแรมหรูเพื่อตรงไปส่งเธอที่บ้าน
“ฉันอยากเมานี่นา นาน ๆ จะได้ออกมาดื่มกับเพื่อน ๆ แบบนี้ก็ต้องสนุกหน่อยสิ “อิงฟ้าเอ่ยตอบ ขณะที่พิงเบาะหลับตาตอบ เขา
“ฮึ ไม่ใช่ว่าอยากเมาเพราะ คิดถึงใครบางคนหรือไง “พีระอดไม่ได้ที่จะเอ่ยประชดเธอ
“นี่ พี แกจะพูดประชดฉันทำไม แกไม่พอใจอะไรฉันหรือเปล่า เนี๊ยะหืม” อิงฟ้าหันมาถามตรง ๆ เพราะเธอสัมผัสได้ว่าเขาอารมณ์ไม่ดี
“ฉันเปล่า”พีระเอ่ยปฏิเสธ อันที่จริง เขาไม่ได้คิดจะว่าเธอหรือห้ามเธอ แต่แค่เขาคิดว่าที่เธอเมาเพราะคิดถึงทามมันทำให้เขารู้สึกว้าวุ่นในหัวใจก็เท่านั้นเอง
“พี แกมีพิรุธ บอกมาว่าแกไม่พอใจอะไรฉัน “อิงฟ้าถามอีกครั้ง
“พิรุธอะไร ไม่มีหรอก แกนอนไปก่อนก็แล้วกัน ถึงแล้วเดี๋ยวปลุก “พีระเอ่ยเสียงเรียบ ก่อนเหยียบคันเร่งตรงไปส่งเธอ
“ตามใจไม่บอกก็ไม่ต้องบอก” อิงฟ้าตัดพ้อก่อนจะหลับตานิ่ง ไม่สนใจชายหนุ่ม
พีระชำเรืองมองนิดหนึ่ง ก่อนที่คำพูดของพงษ์พัฒน์จะแว้บเข้ามาในหัว
“เมื่อไหร่แกจะเลิก หลอกตัวเองว่าแกคิดกับไอ้อิงแค่เพื่อนซะที ไอ้พี เลิกโกหกตัวเอง ได้แล้ว และถึงเวลาที่แกจะต้อง ทำตามความรู้สึกของแกจริง ๆ ซะไอ้พี” และนี่คือประโยคที่พงษ์พัฒน์พูดกับเขาก่อนจะออกมาขึ้นรถ
“ถึงฉันบอกไป ถ้าอิงปฏิเสธ แม้แต่คำว่าเพื่อนก็จะไม่หลงเหลือ นะสิ “ พีระเอ่ยพึมพำด้วยน้ำเสียงเศร้า
เมื่อมาถึง คฤหาสน์หรูของ อิงฟ้า พีระก็จอดรถหน้าบ้าน และลงจากรถ เดินมาเปิดประตู ฝั่งที่เธอนั่ง
“ถึงแล้วอิง อิง ถึงแล้ว มาเถอะเข้าบ้าน “พีระจับไหล่ของคนตัวเล็ก เขย่าเบา ๆ เพื่อปลุกเธอ
“อือ ถึงแล้วเหรอ หืม “
“อือ ถึงแล้วเข้าบ้านเถอะ อิง มาฉันช่วยพยุงเข้าบ้าน “พีระเอ่ยบอกและพยุ่งร่างเล็กให้ลงจากรถ
“หือไม่เป็นไร ฉันเดินได้ ไม่ต้องห่วง “อิงฟ้าเอ่ยบอกและเบี่ยงตัวเดินหลบไปอีกทาง แต่ถึงอย่างนั้นร่างเล็กก็เซนิด ๆ พีระก็รีบเข้ามาประคองร่างเล็กเอาไว้ ด้วยความเป็นห่วง
“เดินระวังหน่อยสิ อิงเดี๋ยวก็ล้ม หรอกนะ “ พีระเอ่ยเสียงทุ้มและประคองร่างเล็กเดินเข้าบ้าน เมื่อเข้ามาด้านในแล้วเธอก็เดินไปทิ้งตัวนั่งที่โซฟา โดยมีร่างหนาของพีระนั่งลงข้าง ๆ
“อิง ต่อไปแกห้ามดื่มเยอะจนเมาแบบนี้อีกนะ นอกจากจะมีฉันอยู่ด้วย แกถึงจะสามารถเมาได้เข้าใจไหม เข้าใจไหมอิง “พีระเอ่ยสั่งเสียงเข้มและจ้องใบหน้าสวยที่นั่งหลับตานิ่งอยู่ในตอนนี้
“หลับแล้วหรือไง ฮึ “
พีระได้นิ่งมองใบหน้าสวย อยู่เป็นนานสองนาน และชะโงกหน้าเข้าไปมองใกล้ ๆ ใบหน้าสวยของเธอ ที่เขากล้ามองแบบนี้เพราะคิดว่าเธอหลับอยู่นั่นเอง พรึบ จู่ ๆ ดวงตากลมโตก็ตื่นขึ้น
“แต่ว่าทำไมฉันถึงดื่มได้เฉพาะตอนที่แกอยู่ด้วยละ “อิงฟ้าลืมตาเงยหน้ามองเขาตาปรือ ทำให้ตอนนี้ใบหน้าของทั้งสองคน อยู่ห่างกันไม่ถึงคืบด้วยซ้ำ
“เอ่อ ก็อย่างที่เห็น แกเมาที่ไร เป็นอย่างนี้ทุกที “พีระเอ่ยเสียงอึกอัก เพราะเขาไม่คิดว่าเธอจะลืมตาตื่นมาพูดกับเขา
“อย่างนี้นะอย่างไหน พี บอกฉันมาว่าฉันเป็นไง ฮืม “อิงฟ้าถามเสียงเบาและชะโงกหน้ามาใกล้กว่าเดิม ทำให้ พีระได้แต่กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
“จะยังไงก็แล้วแต่ แกจำไว้ ว่าแกอย่าเมาเวลาที่ไม่มีฉัน ก็เป็นพอแล้วอิง เอาละนี่ก็ดึกแล้วฉันกลับบ้านแล้ว แกก็ไปพักผ่อน ซะ “
พีระกำลังจะหันหลังจะลุกขึ้น แต่ก็ต้องถูกมือเล็กของอิงฟ้าดึงชายเสื้อของเขาอย่างแรง ทำให้เสียหลักหันมาตามแรงดึงของมือเล็กอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว และแค่หันมาแล้วท่าน หัวใจเขาก็ต้องเต้นแรง เมื่อตอนนี้ จมูกโด่งของเขา แทบจะชนกับปลายจมูกเล็กของเธอเข้าแล้ว
“ทำไมแกไม่บอกว่าฉันเป็นยังไง “อิงฟ้าถามอีกครั้ง
“อิง แกรู้ตัวไหมว่าตอนนี้สถานการณ์ของฉันกับแกมันล่อแหลม แค่ไหน “พีระเอ่ยเสียงทุ้มและมองจ้องใบหน้าสวย และตอนนี้ความอดทนของเขากำลังจะหมดลงแล้ว
“แกก็บอกฉันมาสิ ว่าฉันเป็นยังไง “
“ก็เป็นแบบนี้ ไม่ได้ แกเมาขนาดนี้ฉันไม่คุยกับแกแล้วฉันกลับละ .....“
“จ๊วบ “
“ไอ้อิง แกทำอะไร “ พีระต้องอุทาน ด้วยความตกใจเมื่อขณะที่เขากำลังบ่นให้กับอิงฟ้า จู่ ๆ ริมฝีปากสวยของเธอ ก็จูบ ที่ริมฝีปากหนาของเขาอย่างรวดเร็ว โดยที่พีระไม่ทันได้ตั้งตัว
“ก็ปากแกน่าจูบจัง ทำไมแกเขินเหรอ เขินทำไมฉันแค่ลองจูบดูแค่นั้น แกไม่ต้องคิดมากและแกน่าจะดีใจนะ นี่เป็นจูบแรกของฉันนะเนี๊ยะ ขนาดพี่ทามพยายามจะขอจูบแรกของฉัน ฉันยังไม่ให้เขาเลย ”อิงฟ้าเอ่ยเสียงเศร้าในตอนท้าย
“แต่แกเป็นเพื่อนรักของฉันไม่นับ “อิงฟ้าพูดต่อ และเงยหน้าเข้าไปใกล้กับใบหน้าหล่ออีกครั้ง
“แกกำลังเล่นกับไฟ ฉันขอเตือน “พีระเอ่ยเสียงทุ้ม และจ้องมองใบหน้าสวยนิ่ง ด้วยสายตาพราว
“อือ ไหนไฟ ไม่เห็นจะมี ฉันเห็นแต่แก แต่ตอนนี้ทำไม หน้าแกมันมีหลายหน้าจังวะ “อิงฟ้าเอ่ยพึมพำ และดวงตากลมโตของเธอก็เริ่มจะหรี่ปรือ จะหลับแหล่มิหลับแหล่ อยู่แล้ว
“ก็ฉันนี่แหละไฟ ที่พร้อมจะเผาไหม้แกถ้าแกไม่ ...........หยุด”
พีระยังพูดไม่ทันจบ ใบหน้าสวยก็ซบลงที่ซอกคอแกร่งของเขาซะแล้ว ใช่ เธอหลับไปแล้วนั่นเอง นิ้วหนาช้อนปลายคางเล็กของเธอให้เงยหน้าขึ้น และริมฝีปากหนาของเขาก็ประกบจูบริมฝีปากสวยของเธอแผ่วเบา และเขาต้องถอนริมฝีปากด้วยความเสียดาย และมองจ้องด้วยสายตาหวานซึ้ง
“ถ้าแกสร่างเมาแกจะจำได้ไหม ว่าแกทำอะไรไอ้อิง “พีระเอ่ยพึมพำ ก่อนจะจับร่างเล็ก นอนไปบนโซฟาหรู พร้อมกับถอดเสื้อสูทคลุมให้กับเธอ พีระได้แต่นั่งคุกเข่ามองจ้องใบหน้าสวยของอิงฟ้า ก่อนจะค่อยก้มไปจูบที่หน้าผากมนอีกครั้ง ก่อนจะสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเอ่ยถามดังมาจากด้านหลัง
“ คุณพี คุณอิง เป็นอะไรหรือเปล่าคะ “
“อ้อ ป้า แมวมาแล้วเหรอครับ พอดีไอ้อิงเมานะครับ เดี๋ยวยังไงก็ปล่อยมันนอนตรงนี้ก่อนก็แล้วกันครับ พอมันตื่นค่อยพาขึ้นบนบ้านครับ แล้วนี้ คุณลุงอรรถ ไม่อยู่เหรอครับ บ้านเงียบเชียว “พีระเอ่ยกับป้าแมวแม่บ้านเก่าแก่ของอิงฟ้า
“คุณท่านไปงานเลี้ยงยังไม่กลับค่ะ คุณพี “ป้าแมวเอ่ยรายงาน
“ถ้าอย่างนั้นฝากป้าแมวดูแลอิงด้วยนะครับ ผมต้องกลับก่อน “
“ค่ะคุณพี ขับรถปลอดภัยนะคะ”
“ครับป้าแมว สวัสดีครับ”
พีระหันมามองร่างเล็กที่นอนอยู่บนโซฟาอีกครั้ง จากนั้นก็เดินออกไปขึ้นรถและขับกลับบ้านทันทีด้วยความเร็ว
......................................
เมื่อมาถึงเพนท์เฮ้าต์ สุดหรูของเขา พีระต้องเดินเข้าห้องเพื่อที่จะสงบสติอารมณ์ที่กำลังฟุ้งซ่านเพราะจูบที่ไม่รู้ตัวของอิงฟ้าเมื่อก่อนหน้านั้น
เขายืนนิ่งอยู่ใต้ฝักบัวเพื่อที่จะใช้น้ำเย็น ๆ ดับความร้อนรุ่มภายในกายของเขา พร้อมกับเอ่ยพึมพำ
“ฉันจะทนไม่ไหวแล้วนะอิง ถ้าขืนแกยังทำอะไรที่ล้ำเส้นแบบนี้อีกต่อไปฉันจะไม่ทนแล้วนะ “พีระได้แต่บอกตัวเอง และยืนเกร็งอยู่ภายใต้สายน้ำเย็น ๆ และกว่าเขาจะออกจากห้องน้ำได้ พีระต้องจามเป็นหลายรอบและรู้สึกว่าเขาจะเป็นหวัดซะแล้ว
.......................................
เสียงนาฬิกาดังปลุกร่างหนาที่นอคู่ตัวภายใต้ผ้าห่ม ก่อนที่เขาจะยื่นมือ ออกมากดนาฬิกาที่ตั้งอยู่ที่โต๊ะหัวเตียงก่อนจะถอนหายใจและ ดึงผ้าห่มออกจากร่างหนาที่สวมเพียงกางเกงนอนตัวเดียว เขาลุกขึ้นนั่งและและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเมื่อเช็คไลน์ หรือเมล์ จากเลขาของเขา
“วันนี้ท่านประธานมีประชุมเวลา 10.30 ครับ เที่ยง นัดทานข้าวกับคุณภิธา บ่ายสองไปตรวจงานที่สาขา ครับ สุดท้าย ทุ่มครึ่งงานเลี้ยง เปิดตัวโรงแรม เจพี ครับ “ พีระอ่านไลน์ของ จักกฤช เลขาคนสนิท ที่ส่งมาให้ก่อนจะหันไปมองนาฬิกา แล้วก็ลุกขึ้นเดินเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว ก่อนจะจาม ติด ๆ กัน 2 ครั้งและเขารู้สึกว่าตัวเองกำลังเป็นหวัดแล้วแน่ ๆ
อิงฟ้า ต้องต้องกุมขมับอยู่ที่โต๊ะทำงาน เพราะดูเหมือนว่าเธอจะแฮงค์ ซะแล้วตอนนี้ และเธอพยายามคิดว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้าง หลังจากงานเลี้ยง และภาพล่าสุดที่เธอจำได้ลาง ๆ คือเธอนั่งอยู่ในรถแล้วก็หลับ ไป และอีกความจำคือ เธอฝันว่า เธออยู่กับพีระ และเธอทำในสิ่งที่ไม่น่าให้อภัย ในฝันนั้นเธอดันไปจูบพีระซะได้ แค่คิดมาถึงตรงนี้ อิงฟ้ารู้สึกว่าใบหน้าของตัวเองร้อนผ่าว ขึ้นมาทันที
“ทำไมเราต้องฝันอะไรบ้า ๆ แบบนั้นด้วยนะ ยัยอิงเอ้ยยัยอิง ดีนะที่เป็นแค่ความฝัน ไม่อย่างนั้นละก็ จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน คงถูกไอ้พี ล้อยันลูกโตแน่ ๆ เฮ้อ ยัยอิงนะยัยอิง แกเสียจูบแรกให้ไอ้พี ถึงแม้จะเป็นแค่ความฝันก็เถอะ เฮ้อ จะบ้าตาย “อิงฟ้าได้แต่บ่นให้ตัวเองพร้อมกับมือกุมขมับ ไปด้วย ก่อนเสียงประตูจะเปิดเข้าและนารินเลขาคนสนิทของเธอก็เดินเข้ามาพร้อมกับเอกสารในมือ
“คุณอิงค่ะ รถพร้อมแล้วค่ะ”นารินเอ่ยบอกเจ้านายสาว
“ค่ะพี่ริน อิงพร้อมแล้วค่ะไปกันเลยค่ะแต่ทำไมต้องนัดคุยธุระในขณะที่ทานข้าวด้วยนะ ”
อิงฟ้าได้แต่บ่น เพราะเธอไม่ชอบที่ตกลงเรื่องธุรกิจในโต๊ะอาหารเลยจริง ๆ อย่างน้อยก็น่าจะคุยกันในห้องประชุม ให้เป็นทางการให้เรียบร้อยก่อนค่อยไปทานข้าว จะได้ท่านให้อร่อยไม่ต้องรู้สึกกังวล ว่าจะสำเร็จหรือไม่สำเร็จ แบบนี้
จากนั้นอิงฟ้าก็เดินออกไปด้านนอก โดยมีนารินเดินตามติด ๆ เพื่อไปพบลูกค้าที่นัดทานข้าวและคุยเรื่อง การลงทุนในธุรกิจร่วมกัน ที่ร้านอาหารชื่อดัง
“จักร ไปที่ร้านอาหาต่อเลยใช่ไหม “ พีระเอ่ยถามขณะที่เดินออกมาจากห้องประชุม
“ครับท่านประธาน คุณภิธาน่าจะถึงแล้วครับ “ จักกฤชรายงานต่อ
“อือ ถ้าอย่างนั้นก็ไปกันเถอะ อ้อวันนี้ ฉันจะขับรถเองนะ “
“ครับท่านประธาน “
เมื่อพูดจบพีระก็เดินตรงออกไปด้านหน้าบริษัทเพื่อไปขึ้นรถหรูของเขาและขับตรงไปที่ร้านอาหารที่นัด แขก คนสำคัญไว้
***********************************
- Writer
