กลิ่นหอมของอาหารปรุงสุกอบอวลทั่วบ้านพักท้ายน้ำตก ดินนั่งรับลมหนาวอยู่ริมระเบียงพลางจ้องมองไปยังร่างอรชรที่กำลังหยิบจับอุปกรณ์ทำอาหารอย่างช่ำชอง
วันนี้ศสาลินตัดสินใจจะค้างกับดินที่นี่โดยไม่สนใจว่าบิดามารดาจะว่าอย่างไร แม้ชายหนุ่มจะรู้สึกผิดและรู้ดีว่าพ่อเลี้ยงสิงห์อาจจับได้ทว่าเขากลับมีความต้องการหญิงสาวเสียมากกว่า
"ดิน จริงๆ แล้วหนูทำกับข้าวเป็นตั้งหลายอย่างนะ ตอนเรียนอยู่ที่อังกฤษก็ทำกับข้าวกินเองบ่อยๆ แต่ที่นี่ไม่ค่อยมีวัตถุดิบเลย พรุ่งนี้เราออกไปซื้อของมาไว้ดีกว่าไหม หนูจะได้มาทำกับข้าวให้ดินทานบ่อยๆ" ศสาลินตะโกนออกมาจากครัว เขาจึงนึกถึงปิ่นโตที่สร้อยเอามาให้ทุกมื้อ
"พ่อเลี้ยงสิงห์ให้สร้อยเอาอาหารมาส่งผมทุกวันแล้วครับ ตกลงพ่อเลี้ยงสิงห์ไม่ได้เป็นคนจัดการเรื่องนี้ แต่ว่าคุณหนูเป็นคนจัดการใช่ไหมครับ?" เขาถาม ใบหน้าหวานหันมาจ้องมองคนตัวโต รอยยิ้มเจื่อนที่ปรากฏขึ้นเป็นคำตอบที่ชัดเจนที่สุ
