ไร่พ่อเลี้ยงสิงห์
"คุณหนู ผมขอโทษที่ทำให้เรื่องเป็นแบบนี้" ดินเอ่ยขึ้นระหว่างที่ศสาลินกำลังจะเปิดประตูลงจากรถ เธอหันมามองใบหน้าคมคายด้วยรอยยิ้ม
"เป็นแบบไหนคะ?"
"ถ้าเกิดพ่อเลี้ยงสิงห์รู้เข้า..."
"หนูไม่สนใจหรอกค่ะ คุณพ่อรู้สิคะยิ่งดี เราจะได้ไม่ต้องหลบๆ ซ่อนๆ แบบนี้อีกต่อไป" เธอจ้องมองเขาด้วยแววตาลึกซึ้ง เพราะไม่ได้คิดจะปิดบังเรื่องนี้ตลอดไปอยู่แล้ว
"แต่มันจะไม่ได้เป็นแบบนั้นน่ะสิครับ เพราะถ้าเกิดพ่อเลี้ยงสิงห์ไล่ผมออกเราก็อาจจะไม่เจอกันอีก"
"ทำไมจะไม่ได้เจอกันอีกล่ะคะ ในเมื่อบ้านของดินก็อยู่ที่นี่ คุณพ่อคงไม่กล้าไล่ดินออกจากบ้านตัวเองหรอก" เธอได้โอกาสพูดถึงเรื่องบ้านพอดิบพอดี
"คุณหนูรู้เรื่องบ้านแล้วเหรอครับ อย่าบอกนะว่าทิมเล่าให้ฟัง?" คิ้วเข้มขมวดยุ่ง
"รู้แล้วค่ะ คุณแม่เป็นคนเล่าให้หนูฟังเอง ดินไม่เคยคิดจะเล่าอะไรให้หนูฟังเลย ทุกเรื่องเลยที่ไม่เคยคิดจะเล่า" เธอพูดเสียงตัดพ้อน้อ
