นายดินขยับกายกำยำออกจากกลางเรียวขาขาว ปลายจมูกโด่งยังคงคลอเคลียลำคอระหง มือหยาบขยับออกจากเต้านมอวบอิ่ม และลูบไล้ลงมาตามหน้าท้องแบนราบ จากนั้นจึงสอดแทรกนิ้วแข็งแรงลงภายใต้กางเกงชั้นในตัวบาง
"ไว้ใจผมใช่ไหมครับ ที่จะให้ผมทำ" เขาขยับขึ้นมากระซิบแนบใบหู ศสาลินเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสปลายนิ้วเหนือจุดที่หวงแหนที่สุดในชีวิต ชายหนุ่มรับรู้ได้ถึงความเปียกฉ่ำ เขาจึงกระชากแพนตี้ผืนเล็กลงผ่านต้นขาอ่อน
"นายดินไม่ได้มีใครใช่ไหม..." เขาซุกใบหน้าแนบลำคอขาว แล้วจึงส่ายหัวเล็กน้อยแทนคำตอบ
"ไม่มีใครมานานแล้วครับ" แม้จะรู้ถึงความผิดชอบชั่วดี ทว่าความงดงามของหญิงสาวในอ้อมแขนกลับมีอนุภาคเหนือกว่า นายดินไม่สามารถหยุดอารมณ์ปรารถนาของตนเองได้ มันมีแต่ความโหยหาที่เพิ่มมากยิ่งขึ้นในทุกวินาที
ศสาลินเป็นฝ่ายขยับเท้าขึ้นมา เพื่อคีบเอาเครื่องนุ่งห่มชิ้นสุดท้ายผ่านเรียวขาสวยของตนลงไปจนสุดปลายเท้า เป็นการให้คำตอบที่ชัดเจ
