บอส...เอวดุ

บทที่ 4 เช็คของ

"ชุดชั้นในด้วย ถอดให้หมด"

เตชินพยายามระงับเสียงสั่นของตัวเอง เมื่อเห็นสภาพหญิงสาวที่เกือบเปลือยแม้ว่าเขาจะเคยเห็นผู้หญิงในชุดว่ายน้ำที่แทบจะปิดอะไรไม่มิดมามากมายแต่คนที่มีผลต่ออารมณ์ของเขานั้นกลับกลายเป็นแม่สาวจอมเฮี้ยวคนนี้

กระทั่งเธอถอดเสื้อผ้าออกจนหมด เจ้าแท่งยักษ์ของเตชินแข็งขึ้นมาทันใด เขาแทบจะลืมหายใจเมื่อเห็นขนสีน้ำตาลรำไรอยู่ตรงหน้าขาของเธอ เนื้อสามเหลี่ยมตรงนั้นโหนกนูนและเป็นสีชมพูระเรื่อ ป้านหัวนมของจันทร์เจ้าเป็นสีชมพูและมันก็ใหญ่ล้นเกินร่างกายบอบบางของเธอ

สะโพกของจันทร์เจ้าผายกลมสวย เหมือนนางแบบที่ฟิตร่างกายของตนเป็นอย่างดี แน่นอนเพราะจันทร์เจ้าชอบออกกำลังกายเอวของเธอจึงเล็กคอดกิ่วสะโพกผายสมส่วนจนน่าจะจับขาแยกแล้วกระแทกเข้าไปแรง ๆ พร้อมกับตีสะโพกนั้นให้เธอร้องคราง

เขาอยากจับเธอมัดและจัดการเธอให้สาแก่ใจ ในขณะที่เขาจ้องมองเธอจันทร์เจ้าในตอนนี้ได้แต่หลับตาแน่นเพราะอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี

เขาครางออกมาเบา ๆ ตั้งแต่โตมาจนอายุยี่สิบเก้าปีเตชินไม่เคยรู้สึกว่าใครจะกระตุ้นแรงปรารถนาของเขาได้เหมือนจันทร์เจ้า และลุกขึ้นทันใด เขาเดินช้า ๆ ไปหาร่างงดงามของเธอก่อนจะเดินวนสำรวจแทบจะทุกตารางนิ้วของร่างกายนี้ จันทร์เจ้ารับรู้ได้ถึงลมหายใจที่หอบแรงแม้ว่าเธอจะหลับตา เธอเม้มปากตัวสั่นเล็กน้อยด้วยความเย็นจากแอร์

มือเรียวของเขาสัมผัสเต้าของเธอเบา ๆ จันทร์เจ้าขยับหนีแต่ถูกเขาโอบร่างเอาไว้

"ขอฉันสำรวจของสักครู่ เธอต้องผ่อนคลายให้มากกว่านี้"

ลมหายใจร้อน ๆ เป่ารดเต้านมของเธอ ก่อนจะอ้าปากกว้างแล้วเริ่มต้นดูดนมของเธอข้างหนึ่ง มือที่โอบร่างเล็กของเธอเอาไว้กำลังลูบไล้แผ่นหลังของเธอช้า ๆ

เตชินแลบลิ้นเลียหัวนมของเธออย่างกระหาย มือของเขาช้อนเข้าไปใต้ฐานนมอวบใหญ่เค้นคลึงเฟ้นฟอนอย่างหลงใหล เดิมทีเขาคิดจะชิมไม่กี่คำแต่ตอนนี้เหมือนว่าเขาไม่อาจปล่อยเธอได้อีกต่อไป

"อุ๊ย อ๊ะ"

จันทร์เจ้ากัดริมฝีปาก จู่ ๆ ก็รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วตัว นี่เธอเป็นอะไรเธอสมควรเกลียดเขาไม่ใช่เหรอ แต่เธอกลับเผลอไผลไปกับเขาได้ยังไงกัน ที่ผ่านมาเธอเคยมีคู่หมั้นที่กำลังเรียนอยู่เมืองนอก เจอกันปีละครั้งตอนที่เขากลับมาแต่ทุกครั้งก็มักจะมีสองครอบครัวอยู่ด้วยกระทั่งเตชินเองยังเคยขับรถรับส่งเธอและแฟนหนุ่ม

เธอไม่เคยต้องมือชายมาก่อนเพราะเก็บเอาไว้ให้คู่หมั้นหนุ่ม จนกระทั่งครอบครัวล้มละลายคู่หมั้นของเธอก็ถอนหมั้นเธอทันที

เพราะไม่เคยเจอหรือเพราะเธอไม่รังเกียจเขาจึงรู้สึกกับเขามากมายและคล้ายจะคล้อยตามไปกับเขาแบบนี้ ด้วยสัญชาตญาณทำให้จันทร์เจ้าดันเต้านมของตัวเองเข้าหาปากของเขา เตชินขยับตัวแล้วเปลี่ยนมาดูดนมของเธออีกข้าง มือของเขาที่ลูบอยู่ด้านหลังเลื่อนลงไปถึงสะโพกผายและตีมันด้วยน้ำหนักอย่างแรงจนเกิดรอยแดง ทว่าจันทร์เจ้ากลับรู้สึกชอบใจเป็นอย่างยิ่ง

"จ๊วบ ๆ "

เสียงดูดนมของเขาชัดเจนและกระตุ้นความรู้สึกอยากลองมากกว่านี้ของจันทร์เจ้า ในที่สุดเธอก็ลืมตาทั้งยังก้มลงมองเขาที่กำลังดูดนมเธออย่างบ้าคลั่ง ผิวของเขาคล้ำกว่าเธออย่างเห็นได้ชัดแม้ว่าเขาจะเป็นคนขาวแต่ว่าจันทร์เจ้านั้นกลับขาวผ่องจนเหมือนผิวน้ำนม ภาพสีผิวที่ตัดกันแบบนั้นทำให้เธอถึงกับสั่นสะท้าน

กระทั่งเขายื่นมือต่ำลงมาลูบที่เนื้อโหนกนูนของเธอเบา ๆ สัมผัสตรงเส้นไหมสีอ่อนนั้นนุ่มนิ่มและเต็มกำมือ กระทั่งโหนกนูนของเธอตรงนี้ยังใหญ่และถูกใจเขานัก

หากได้ลงลิ้นเลียและดูดกินคงจะอร่อยจนลืมหายใจ

ปลายนิ้วของเขาสัมผัสกับความเปียกแฉะของเธอที่ถูกเขากระตุ้น ร่างกายของคุณหนูจอมเฮี้ยวจันทร์เจ้ากำลังตอบรับสัมผัสของเขา เธอก็ต้องการเขาฉับพลันนั้นในใจของเตชินรู้สึกดีเป็นอย่างยิ่ง ในที่สุดวันที่เขาอยู่เหนือร่างของจันทร์เจ้าก็เกิดขึ้นจริง ผู้หญิงที่เขาคิดจะเอาชนะตั้งแต่วันที่เธอลืมตาดูโลกและเขาเห็นเธอในร่างของเด็กทารกที่น่ารักจนใจเขาเจ็บอยู่ในอ้อมแขนของคุณผู้หญิงในตอนนั้น

ผู้หญิงที่คนในบ้านและคนอื่นบอกว่าคือดอกฟ้า คนที่ลูกคนใช้แบบเขาไม่สามารถเอื้อมถึง เขาหัวเราะหึ ๆ แม้ว่าจะเสียดายแค่ไหนแต่เขายังมีประชุมที่ต้องจัดการให้เรียบร้อย

เขามองเธออย่างสำรวจอีกครั้ง ใจอยากจะคุกเข่ากวาดลิ้นไปชิมน้ำหวานที่ไหลหยดออกมาจากรังผึ้งของเธอในตอนนี้ แต่นั่นแหละเขาไม่อยากจะเปิดเผยให้เธอรู้ว่าเขาต้องการเธอขนาดไหน

"ฉันใส่เสื้อผ้าได้หรือยัง"