EP.1 เขาคือรักแรกที่แสนเจ็บปวด
444 Words
EP.1 He is my First (Hurt) love
Plearntar part
วันนี้แล้วสินะ ที่ฉันจะได้แต่งงานกับพี่ทีสอง ผู้ชายที่เป็นรักแรกของฉัน เขาคือทุกสิ่งทุกอย่าง ชีวิตที่เหมือนดั่งความฝัน เชื่อว่าผู้หญิงหลาย ๆ คนก็ฝันอยากจะมีงานแต่งแบบฉัน
งานแต่งถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โต เพราะคุณแม่และคุณพ่อพี่ทีสองก็ไม่ยอมให้ว่าที่ลูกสะใภ้น้อยหน้าใคร วันนี้พี่ทีสองอยู่ในชุดเจ้าบ่าว หล่อสะกดสายตาของฉันได้เสมอ
"พี่ทีสองหล่อมากเลยนะคะวันนี้" ฉันเป็นฝ่ายทักเขาก่อนด้วยคำชม และช่วยจัดสูทและหูกระต่ายให้เขา
"เจ้าสาวของพี่ก็สวยเหมือนกัน" พี่ทีสองหันมาชมฉันเช่นกัน
สักพัก พี่ทีสองยกแขนขึ้นมาให้ฉันคล้องแขนเดินเคียงข้างไปกับเขา "เพลินพร้อมมั้ย"
แล้วเขาก็ค่อย ๆ ยิ้มออกมา พี่ทีสองไม่เคยขัดอะไรในส่วนของงานแต่งงานเลย เขาให้ฉันเป็นคนเลือกและทำเองทุกอย่าง... นี่คงเป็นประโยคปลอบใจตัวเองมากกว่า แต่ยังไงก็ช่าง วันนี้เป็นวันมงคลของเรา ขอให้เราทั้งคู่เจอแต่สิ่งดี ๆ ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชร ให้เราได้อยู่กันไปจนแก่เฒ่า
"เราออกไปสวัสดีแขกกันเถอะ เริ่มทยอยมากันแล้ว" พี่ทีสองดูเปลี่ยนไปในทางที่ดีมากขึ้น หรือว่าเขาจะตัดใจจากโมนาได้แล้วจริง ๆ
"เพลินดีใจนะคะ ที่มีพี่อยู่ตรงนี้" ฉันพูดพลางเดินซบไหล่เขาออกไป
ผู้ชายคนนี้คือความรักของฉัน และฉันยอมทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้เสียเขาไป... และฉันก็ทำมันสำเร็จ ฉันจับมือของพี่ทีสองเดินไปตามทางเดินไปเคียงข้างกัน แต่แล้ว...
"อะไรนะ? โมนาจะฆ่าตัวตาย" เสียงของผู้หญิงคนนึงคุยโทรศัพท์...
ฟุ๊บบบบบ...กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ฉันตื่นขึ้นมาทั้งน้ำตา
ฉันต้องนอนฝันร้ายถึงงานแต่งครั้งนี้ไปอีกนานแค่ไหน...ภาพที่พี่ทีสองเดินจากฉันไปในงานวันแต่งของเรา ฉันไม่เคยลืมมันได้สักครั้ง...
ก๊อก ก๊อก มีเสียงเคาะประตู ก่อนมันจะถูกเปิดออกมา
"เธอโอเคมั้ย ฝันร้ายอีกแล้วหรอ... หรือว่าจะให้ฉันนอนเป็นเพื่อน" แวร์ซายด์ในสภาพไม่ใส่เสื้อด้านบน เดินงัวเงียมาเคาะห้องฉัน
"ไม่... ฉันไม่เป็นไร ฉันสบายดี" ฉันรีบปาดน้ำตาและล้มตัวลงนอน
- Writer
