ตอนที่ 2

1216 Words

อีกสองสัปดาห์ต่อมา เอื้องผึ้งได้มาฝึกงานที่ไร่กาแฟของราชิดตามความตั้งใจ ขณะที่อรอนงค์ไปฝึกงานที่กรุงเทพฯ ตามสายงานที่ทั้งสองร่ำเรียนมาต่างกัน “ผึ้ง… เป็นไงบ้างวะ” ตอนเช้าวันศุกร์ อรอนงค์กรอกเสียงมาจากต้นสาย โทรมาจากบริษัทฝึกงานที่กรุงเทพฯ “โอเคมากจ้ะเพื่อน… แล้วแกล่ะอรเป็นไงบ้างเจ้านายดุไหม” เอื้องผึ้งกรอกเสียงกลับไปหาเพื่อนสาว “เจ้านายใจดีว่ะ… ไม่ดุ เรื่องงานไม่มีปัญหา… แต่แม่งรถติดฉิบ… ” อรอนงค์บ่นอุบ ตอนนี้ได้รู้แล้วว่าการที่ต้องมาใช้ชีวิตอยู่ในกรุงเทพฯ ทำให้หล่อนคิดถึงเชียงใหม่เหลือเกิน “นี่แหละที่ฉันสองจิตสองใจที่จะไปกรุงเทพฯ” เอื้องผึ้งว่า “แล้วแกล่ะ… ป๋าบอสของฉันดุไหมวะ” อรอนงค์ถามถึงบิดาของตน “คุณลุงใจดีมาก… น่ารัก” เอื้องผึ้งตอบ “นั่นแน่ะ… พูดแบบนี้แสดงว่าแกหลงรักพ่อฉันเข้าแล้วสินะ” คำพูดที่ได้ยินทำเอาเอื้องผึ้งเขิน ถึงกับไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว “แล้วนี่ป๋าบอสมาหรือยัง” อรอนงค์ถาม “โน่นแนะ… พูดถึงก็มาพอดี” เอื้องผึ้งตอบพลางเหลือบมองออกไปยังหน้าต่างห้องทำงาน แลเห็นรถบีเอ็มดับเบิ้ลยูสีดำคันใหญ่กำลังขับผ่านประตูที่ลุงยามกุลีกุจอเปิดให้ผู้เป็นนายขับรถผ่านไม้กั้นเข้ามา “เฮ้ย… แกตาฝาดหรือเปล่า นี่พ่อฉันมาทำงานเช้าขนาดนี้เชียวหรือ” อรอนงค์กล่าวพลางยกหลังมือขึ้นมองนาฬิกา นี่เพิ่งแปดโมงครึ่ง “ตาไม่ฝาดหรอกเพื่อน… คุณลุงลงรถมาแล้ว แค่นี้ก่อนนะเพื่อน” เอื้องผึ้งกล่าวพลางกดวางสาย อึดใจสั้นๆ ต่อมาราชิดก็เข้ามาในห้องทำงาน “สวัสดีค่ะบอส” หญิงสาวยกมือไหว้ทักทายเจ้าของไร่กาแฟ “ไม่เอา… ไม่ต้องเรียกบอส ลุงชอบให้หนูเรียก ‘ลุง’ เหมือนเดิมมากกว่า มันดูเป็นกันเอง” ราชิดกล่าวพลางจ้องมองเรือนร่างเอิบอิ่มของหญิงสาว ชุดนักศึกษารัดรูปยิ่งคัดเน้นให้เห็นสรีระสาวชัดเจนเด่นตา เข้าตำราที่ว่าตูดเป็นตูดนมเป็นนม “วันนี้หนูเซ็กซี่จัง… ” ราชิดเผลอชมออกมาด้วยความลืมตัว สายตาเจ้าชู้แทบไม่ละจากทรวงอกอวบใหญ่ที่เขารู้ว่าต้องเป็นคัพเอฟอย่างแน่นอน มันดูรัดรึงตึงแน่นอยู่ในเสื้อนักศึกษาสีขาว ความใหญ่ของปทุมถันคู่งามส่งผลให้แนวกระดุมแทบปริกระเด็นออกมาจากสาบเสื้อที่ต้องโอบอุ้มพุ่มทรวงสาวเอาไว้อย่างน่าอึดอัด “คุณลุงว่าอะไรนะคะ… ” หญิงสาวที่กำลังเดินไปชงกาแฟให้เขา หันกลับมาถาม ด้วยหล่อนได้ยินไม่ชัดนัก “ลุงบอกว่าวันนี้หนูน่ารักจัง… ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาลุงรู้สึกว่าตัวเองมีระเบียบมากขึ้นกับการทำงาน ชีวิตไม่วุ่นวายเหมือนตอนที่ไม่มีเลขามาช่วยดูแล” จริงอย่างที่ราชิดว่า ตลอดสัปดาห์แรกที่ผ่านมา เอื้องผึ้งสามารถทำงานในตำแหน่งเลขาได้อย่างดีเยี่ยมจนเขาเอ่ยชมไม่ขาดปาก ทั้งเรื่องภาษาอังกฤษและการเตรียมเอกสาร การประสานงานและต้อนรับลูกค้าที่มาติดต่อรวมถึงจัดการนัดหมายให้เขา “คุณลุงเริ่มเห็นความสำคัญของการมีเลขาแล้วใช่ไหมคะ” “ใช่ครับ… ” ราชิดตอบ “แล้วที่ผ่านๆ มาทำไมลุงไม่จ้างเลขาสักคนล่ะคะ” “ก็ลุงยังไม่รู้สึกถูกใจใครเหมือนอย่างตอนที่เจอหนู” ราชิดกล่าวไม่อ้อมเมื่อได้โอกาส ครั้นเมื่อเอื้องผึ้งเหลียวกลับมามอง หล่อนก็เห็นสายตาวามวาวไปด้วยแววเจ้าชู้ของราชิด เอื้องผึ้งเคยได้ยินอรอนงค์บอกว่าบิดาของหล่อนเจ้าชู้มาก เห็นจะจริงก็วันนี้ เอื้องผึ้งชงกาแฟยังไม่ทันเสร็จ จู่ๆ หล่อนก็ตกใจอีกครั้ง เมื่อร่างสูงใหญ่ของราชิดเดินมาประกบหล่อนจากทางด้านหลัง “คนอะไร… ชงกาแฟอร่อยจัง หอมด้วย… ” สองมือของราชิดสวมกอดเอวของหญิงสาวจากทางด้านหลัง ที่ว่าหอมนั้นคือกลิ่นสาบสาวของหล่อน ไม่ใช่กลิ่นกาแฟ “อุ๊ย… ” หญิงสาวตกใจ! ราชิดเอื้อมโอบด้วยสองแขนพร้อมกับจับมือหล่อนช่วยกันคนกาแฟในถ้วย ‘งือออ… ’ เอื้องผึ้งอุทานในใจ เมื่อกายหนาของบอสแนบชิดเข้ามาทางด้านหลัง และกลิ่นโคโลญจน์อ่อนๆ จากร่างกายของเขาทำเอาหล่อนถึงกับมือสั่น กาแฟหกออกมานอกถ้วย “ว้าย… ” หญิงสาวอุทาน! ทำให้ราชิดต้องรีบขยับออกมา คลายกอดจากเอวคอดเหมือนรู้ว่าเป็นความผิดของเขาที่ทำให้หญิงหล่อนมือสั่น ราชิดรีบคว้าทิชชู่มาเช็ดกาแฟที่หก “หนูผึ้งจ๋า… ลุงขอถามอะไรหน่อยได้ไหม” ราชิดเริ่มเปิดประเด็นที่ตัวเองครุ่นคิดมาตลอดสัปดาห์ “คุณลุงอยากถามอะไรคะ” “หนูมีแฟนหรือยังจ๊ะ… อยู่มหาลัยมีหนุ่มๆ มาจีบบ้างไหมจ๊ะ” โคแก่ลองโยนหินถามทาง ก็หญ้าอ่อนตรงหน้านี้เสน่ห์แรงนัก “ก็มีหนุ่มๆ มาจีบเยอะค่ะ… แต่หนูไม่สนใจใคร ช่วงนี้ขอโฟกัสไปที่เรื่องเรียนอย่างเดียวค่ะ” หญิงสาวตอบ คนที่รอฟังคำตอบแอบยิ้มดีใจ “มีหนุ่มๆ มาจีบแต่หนูไม่ชอบ… แล้วถ้าคนแก่อย่างลุงจะขอจีบบ้างล่ะ… อิอิ… พอจะมีหวังไหมเอ่ย” ทั้งสุ้มเสียง รอยยิ้ม และสีหน้ากรุ้มกริ่มของราชิดไม่ได้บอกว่าเขาพูดเล่น “คุณลุงอ่ะ… แกล้งพูดเล่นอีกแล้ว” หญิงสาวว่า แต่ประโยคที่ได้ยินก็ทำเอาหล่อนใจเต้น ไม่รู้ว่าทำไมจึงต้องหวั่นไหวกับคำพูดของราชิด “แล้วหนูมีผู้ชายในสเปคไหมจ๊ะ” “มีค่ะ… หนูชอบผู้ใหญ่ค่ะ อบอุ่นดี” “แล้วผู้ใหญ่อย่างลุงล่ะ… แก่ไปไหมสำหรับหนู” ราชิดอยากรู้ “คุณลุงอ่ะพูดเล่นอีกแล้วนะคะ” หญิงสาวอายจนหน้าแดง รีบยกถ้วยกาแฟมาวางไว้ที่โต๊ะทำงานของเขา ราชิดก้าวตามมา “หนูจ๋า… ลุงลืมบอกไปว่าพรุ่งนี้ลุงจะต้องไปสัมมนาผู้ประกอบการกาแฟที่แม่ฮ่องสอน” ราชิดหมายถึงงานที่พาณิชย์จังหวัดและสมาคมกาแฟไทยร่วมเป็นเจ้าภาพจัดขึ้น “ค่ะ… ไปเช้ากลับเย็นใช่ไหมคะ” หญิงสาวถามด้วยความสงสัย “ใช่จ้ะ… และหนูต้องไปกับลุง” ราชิดบอกแผนการเดินทางในวันพรุ่งนี้ เอื้องผึ้งจะต้องไปกับเขา วันรุ่งขึ้น ภายหลังเสร็จจากงานสัมมนาผู้ส่งออกเมล็ดกาแฟที่ดำเนินมาตลอดช่วงบ่าย จู่ๆ ราชิดที่ยังไม่อยากกลับ ก็เปลี่ยนแผนกะทันหัน นึกอยากชวนเลขาสาวไปเที่ยวต่อ เพราะว่าพรุ่งนี้เป็นวันหยุดเสาร์อาทิตย์ “ปาย… หนูเคยได้ยินมาว่าสวยมาก แต่ยังไม่เคยไปสักครั้ง” เอื้องผึ้งตอบด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เมื่อรู้ว่าลุงราชิดจะพาไปเที่ยวต่อ “งั้นเราค้างคืนที่ปายกันนะจ๊ะ” เข้าทางของราชิด เขาเลี้ยวรถไปตามเส้นทางที่มุ่งสู่อำเภอปายในทันที

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more