“หนูหายใจแรงมาก” เจี๊ยบหลุดปากออกมาน้ำเสียงของเธอสั่นพร่าอย่างไม่สามารถควบคุม
“ผมก็ตื่นเต้นครับ คุณเจี๊ยบผ่อนคลายบ้างไหมครับ ผมไม่กล้าสัมผัสแรงมากนัก”
“ค่ะ เริ่มร้อน”
“ดีครับ”
การมีชุดขวางกั้น แต่สามารถสัมผัสได้อย่างเต็มไม้เต็มมือกับเนินสามเหลี่ยมกลางลำตัวของเธอ สำหรับรปภ.วิชิตในเวลานี้ต้องถือว่า เกินคุ้มกับที่อุตส่าห์ไปเรียนมา แน่นอนละว่า เขาไปเรียนมาจริง ๆ ไม่อย่างนั้นคงไม่รู้จุดสำคัญ
เขาใช้นิ้วค่อย ๆ ไล่ไปตามจุดรอบ ๆ เนินฐานสามเหลี่ยมของเธอ โหนกนูนถูกตรวจด้วยนิ้ว ถูกทำให้ผ่อนคลายและทวีความร้อนขึ้นเรื่อย ๆ จากมือกร้านของเขา
เวลานี้ เจี๊ยบถึงกับต้องเอามือจับศีรษะของรปภ.วิชิตเอาไว้
สีหน้าของเธอแดงเข้มขึ้น เช่นเดียวกับลมหายใจที่กระชั้นถี่ขึ้นมาเอง เธอกำลังควบคุมตัวเองไม่ได้จากสัมผัสภายนอกด้วยมือหยาบกร้าน
ยามเถื่อนกลืนน้ำลาย อยากจะลงลิ้นเหลือเกิน แม้ว่าจะเพียงแค่ภายนอกก็ตาม
“คุณเ
