ทาสปรารถนา

คืนบาปของทาส2

“อย่า...”

เธอห้ามปรามเสียงสะอื้นร่างบางสั่นเทาอย่างคนหมดแรงดิ้นรนเพราะก่อนหน้านั้นเธอได้ทุ่มกำลังทั้งหมดที่มีฝืนตัวต่อสู้ออกจากการกอดรัดและหนีการผูกมัดแบบสุดแรงเกิด

มือใหญ่ที่บีบขยำก้อนเนื้อหน้าอกคู่อวบข้างหนึ่งเลื่อนต่ำลงมาลูบไล้เนินเนื้ออูมใต้ผ้าผืนน้อย กรีดท้องนิ้วแข็งแรงถูไถเบาๆ ตรงรอยแยกหวามใจของเธอ ก่อนจะสอดฝ่ามือหนาล้วงเข้าตะปบความสาวสดแล้วคลึงเคล้นเธอด้วยจังหวะอันยั่วยวนแบบคนมีประสบการณ์รักแสนช่ำชอง

“คุณเปียกมาก...ร่องของคุณ มันสารภาพว่าอยากโดนเสียบใจจะขาด”

นิ้วร้ายที่กรีดวนอยู่รอบแอ่งน้ำเล็กจิ๋ว เกร็งข้อแข็งและกดลงบนผนังเนื้ออ่อนนุ่มที่ปิดสนิทมายี่สิบเอ็ดปีอย่างแช่มช้ากระทั่งสุดโคนนิ้วยาว เขาชักเข้าชักออกในร่องเล็กจิ๋วล้นน้ำหวานลื่นด้วยจังหวะที่เร่งเร็วขึ้นเรื่อยๆ 

“ไม่นะ!...อย่า! อย่า! อ๊าาา...!!! ”

นาริณแผดเสียงร้องห้ามคนเลวที่กำลังรังแกเธออยู่แบบเมามันส์ เธอห่อไหล่บอบบางหนีปากลิ้นร้อนรุ่มที่ตามติดไล่จูบฟัดดูดกัดยอดอกสีหวานจนเปียกชุ่ม เขาหวดฝ่ามือหยาบใหญ่กระแทกใส่กลีบอูมที่ตรงรอยแยกสดฉ่ำถูกนิ้วยาวแข็งแรงแทรกสอดเข้าออกในรูฟิตด้วยความรัวเร็วถี่ยิบ

“หยะ...อย่าๆ...อ๊าาา...!!! ”

ร่างบางอ้อนแอ้นผวาเยือกสุดตัวและผนังเนื้อนุ่มที่โอบกระชับลำนิ้วแข็งกระตุกรัดเขาเป็นจังหวะระรัว 

เธออ่อนเปลี้ยจากอาการขมวดเกร็งและยอมเลิกราจากการดิ้นรนขัดขืนโดยสิ้นเชิง รับรู้ว่าสิ่งที่พึ่งเกิดกับตัวเองคือสภาวะที่ร่างกายอยู่ในจุดไคลแมกซ์ ซึ่งมันกำลังดำเนินไปอย่างต่อเนื่องเช่นเดียวกับการเล้าโลมจากผู้ชายแปลกหน้า น้ำใสที่เอ่อล้นหน่วยตาได้ไหลออกมาไม่หยุดด้วยอารมณ์หลากหลาย ทั้งกลียดชัง อับอาย และอัปยศอดสู กับร่างกายของตัวเองที่สนองตอบการถูกคนโฉดขืนใจอย่างปรีเปรม 

ชั้นในตัวจิ๋วถูกกระชากขาดอย่างง่ายดายด้วยแรงอารมณ์กระสันที่พล่านเดือดของเขา มิหนำซ้ำเนื้อแท้ของเธอยังสมยอมให้คนสารเลวใช้ปากลิ้นกับความสาวอย่างย่ามใจโดยไม่ฮึดสู้ขัดขืนทั้งที่ขาสองข้างนั้นถูกปล่อยเป็นอิสระ กระทั่งสำเหนียกได้ว่าร่างกายของเธอถูกเล้าโลมด้วยนิ้วร้ายกาจและลิ้นสากชื้นจนเสร็จสมแบบรุนแรงอีกครั้ง

ในความขมุกขมัวของแสง นาริณเริ่มคุ้นชินกับความมืดมิดโดยรอบเพียงพอจะสามารถมองเค้าลางใบหน้าของคนโฉดที่คร่อมร่างกายใหญ่โตอยู่เหนือร่างเล็กของเธอได้บ้าง รับรู้ถึงสรีระใบหน้าอันหล่อเหลาและความแข็งแกร่งของเขาที่แผ่อำนาจข่มขวัญเหยื่อให้ยอมสยบได้อย่างอุกอาจ

เขาหยัดหลังตรงนั่งซ้อนเข่าใต้ต้นขาสองข้างของเธอที่เกยอยู่บนหมอนหนานุ่มใบเดียวกับสะโพกผายซึ่งลอยเด่นได้ระดับเหมาะเจาะ มือข้างหนึ่งดันต้นขาอวบแบะออก มืออีกข้างประคองส่วนปลายบานหยักของอวัยวะไร้กระดูกที่แผ่ขยายออกคล้ายลูกศรกดคลึงเม็ดเสียวของเธอแบบยั่วเย้าอย่างเร้าอารมณ์

“อาาา...”

เสียงครางสุดหื่นของคนโฉดปลุกขนอ่อนทุกเส้นบนร่างกายของเธอลุกชันตั้งแต่หัวจรดเท้า เขาถูไถปลายทู่หนากดลงรูเนื้อที่หดตัวปิดสนิทแม้จะเคยถูกนิ้วยาวแข็งแรงเสียบแทงลงลึกจนขับน้ำหวานลื่นออกมาเลอะเปื้อนทั่วทั้งซอกขาพับก่อนหน้านี้ไม่ถึงครึ่งนาที ร่างสูงใหญ่ทิ้งน้ำหนักช่วงล่างทั้งหมดส่งลำเนื้อหนาเบียดอัดเข้าสู่ความสาวสดของเธอจนสำเร็จ

“อย่า... ฉันเจ็บ!...เอามันออกไป กรี๊ดดดด...”

ร่างน้อยผวาเยือก เมื่อความเจ็บปวดบุกรุกเข้ามาพร้อมกับเสียงขาดปุด!ลั่นในแก้วหูที่บอกให้นาริณรู้ว่าเยื่อบอบบางของความสาวได้ถูกผู้ชายสารเลวฉีกทำลายจนขาดสะบั้นไปแล้ว แม้มันจะพึ่งเริ่มต้นและอวัยวะของคนโฉดซึ่งคร่อมขี่อยู่เหนือระหว่างขาของเธอยังเข้ามาได้ไม่ถึงครึ่งความเหยียดยาวชวนหวาดผวานั้นก็ตามที 

“ซี๊ดด อูยยย...”

เสียงครางชวนขนลุกลากยาวอย่างคนทรมาน ร่างสูงใหญ่ขบฟันกรามแรงจนดังกรอด เมื่อต้องอดทนกับความรู้สึกเสียวปนปวดหนึบที่มอบความสุขล้ำให้แก่เขาอย่างแสนวิเศษเป็นที่สุด หัวใจของผู้ชายสารเลวพองคับอกด้วยความภูมิใจที่ได้ครอบครองสาวบริสุทธ์ เธอคับแน่นเหมือนจะบีบบดตัวตนของเขาให้แหลกละเอียด 

ร่างเล็กกระถดสะโพกผายหลีกหนีการรุกรานแต่มวลกล้ามเนื้อนุ่มแน่นด้านในกลับดูดดึงลำหนาให้เข้ามาลึกซึ้งยิ่งกว่าเก่า ร่องฉ่ำจิกตอดความใหญ่โตของเขาเร็วระริก

“ไม่นะ! อย่า... ฉันเจ็บ ได้โปรด...ไม่นะ ไม่! ”

ร่างหนาหนักขยับตามติดร่างอรชรอ้อนแอ้นกระทั่งเธอจนมุมเมื่อแผ่นหลังบางชนกับหัวเตียง เขาฉวยโอกาสในวินาทีที่ทุกอย่างหยุดนิ่งชั่วอึดใจโถมสะโพกสอบผลักดันความเข้มแข็งเข้าสู่ความสาวของเธอจมมิดสุดตัวตน

‘ครืนนน...เปรี้ยง...!!! ’

เสียงเปรี้ยงปร้างดังขึ้นพร้อมกับรอยแตกระแหงของแผ่นฟ้า มีแสงสว่างส่องวาบเข้ามาทางหน้าต่างห้องเพียงชั่วพริบตา แต่สามารถทำลายความมืดลงจนมองเห็นทุกสิ่งได้ชัดเจน มันเนิ่นนานเพียงพอให้ดวงตาซึ่งเบิกกว้างด้วยความเจ็บปวดและตื่นตระหนกจดจำทุกรายละเอียดบนใบหน้าของคนโฉดที่คร่อมอยู่เหนือร่างกายของเธอ

“คุณคอนราร์ด...! ”

ไม่ใช่เพราะการกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งก่อนหน้านี้ที่เป็นสาเหตุให้เสียงของนาริณดังออกมาแบบแห้งเหือดเบาหวิวเหมือนกระซิบ แต่ว่าคนที่เธอร้องเรียกและภาวนาต่อพระเจ้าให้เขายื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากความอัปยศอดสูคือคนคนเดียวกันกับชายชั่วที่กำลังข่มเหงเธอ

“เรียกชื่อผมสิ เรียกผมว่า จอห์น! ” 

เธอสั่นหน้าสวยที่เปื้อนเลอะคราบน้ำตาปฏิเสธเขาด้วยความรู้สึกแปลกแยกหลากหลาย

“เรียกชื่อผม! ”

จอห์นโยกกายถอดถอนเดือยยาวเกินกว่า 9นิ้วฟุต และมีขนาดอวบหนากว่าท่อนแขนนาริณเกือบสองเท่าออกอย่างแช่มช้าจนหมดสิ้น ก่อนจะเสือกสันเอ็นแข็งนูนถากไถรอยแยกที่กำลังแสบร้อนวูบวาบเพราะการฉีกขาดของเนื้อเยื่อบาง 

ถ้าหากตอนนี้มีใครสักคนบอกว่า จอห์น คอนราร์ด คือซาตาน เธอคงเชื่ออย่างสนิทใจเพราะการขัดขืนของนาริณเหมือนเป็นการจุดประกายไฟในดวงตาสีไพลินลุกโชนขึ้นพร้อมกับไฟฟ้าในห้องนอนที่สาดแสงสว่างจ้าขึ้นมาทันที เพื่อเปิดเผยให้เห็นร่างกายเปล่าเปลือยของเธอที่นอนกึ่งนั่งถ่างขาเผชิญหน้ากับจอห์นซึ่งเปิดเปลือยทุกอย่างแม้แต่เนื้อแท้ความต่ำทรามของเขาแบบภาคภูมิใจ

ใบหน้าหล่อร้ายยิ้มยั่วยวนปั่นทอนความเกลียดชังในหัวใจของนาริณที่เคยก่นด่าและสาปแช่งคนที่ข่มเหงตัวเองลดน้อยถอยลงอย่างน่าเจ็บใจ เธอนึกละอายที่ส่วนลึกนั้นแอบหยันเย้ยผู้หญิงกว่าค่อนประเทศฝรั่งเศสซึ่งคลั่งไคล้ จอห์น คอนราร์ด และอยากร่วมหลับนอนกับเขา

“เทพอีเธอร์คงอยากเห็นคุณชัดๆ เหมือนกับผม... ดูสิ นาริณ! คุณสวยเหลือเกิน สะอาดบริสุทธิ์เพื่อผมโดยแท้” (Aether/ อีเธอร์ เทพแห่งแสงสว่าง)

จอห์นกวาดสายตามองผิวขาวเนียนที่มีรอยแดงเป็นปื้นนูนตามเต้าอวบตูม สะโพกผายและช่วงโคนขาพับด้านในซึ่งเปียกลื่นเลอะคราบเลือดสีจาง ติดตามซอกกลีบอูมไร้เส้นขนกับปลอกหมอนที่รองสะโพกผายยืนยันความเป็นสาวเวอร์จิ้นของเธอ 

เขาดันเข่ามนของนาริณกางออกกว้างจนกระดูกเธอลั่นกึกให้รู้ว่าอ้าตึงสุดเหยียดแล้ว มืออีกข้างบังคับท่อนเนื้ออันชูชันตั้งตรงด้วยแรงกำหนัด คลึงกดส่วนปลายบวมบานสีเข้มกับแอ่งน้ำขนาดเล็กจิ๋วซึ่งเกรอะกรังด้วยเมือกลื่นและริ้วคราบเลือดสีแดง เขากดมันลงสู่ร่องฟิตที่ดูยังไงก็ไม่น่าจะเข้าไปในนั้นได้อย่างอ้อยอิ่ง

“อย่า! ฉันเจ็บ! อ๊ะ! ไม่... ไม่นะ..อ๊า...!!! ”

การเบียดแทรกความใหญ่โตเข้าสู่หนทางที่พึ่งถูกบุกรุกเพียงทีเดียวนั้นยากเย็นพอกันกับครั้งแรก จอห์นโหย่งสะโพกสอบลากถอนลำหนากลางหน้าขาแกร่งออกเกือบทั้งหมดก่อนจะขย่มก้นกอยดันทุรังกลับเข้ามาในตัวเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยจังหวะเนิบนาบที่สั่นคลอนร่างเล็กสะท้อนขึ้นลงเหมือนเรือน้อยถูกคลื่นทะเลสาดซัดเข้าฝั่ง

นาริณหลับตาเบือนหน้าหนีความจริง เธอขบเม้มริมฝีปากบนล่างเข้าหากันแน่น ทุกครั้งหัวใจแอบคาดวัดความลึกล้ำของเธอกับเขาซึ่งดำดิ่งอยู่ในกันและกัน สมองอันเคยชาญฉลาดมีเพียงความโง่เขลา คิดวกวนแค่เรื่องเพศสัมพันธ์กับการนับจำนวนครั้งที่ถูกเขาห่มบั้นท้ายบดขยี้ความสาว จอห์นขยับเอวยกบั้นท้ายแกร่งขึ้นสูงและทิ้งน้ำหนักช่วงล่างผนึกแนบเนื้อแท้เข้ากับเธอแน่นสนิทด้วยความแรงเร็วที่เพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ จนเธอนับตามไม่ทันแล้วก็เริ่มต้นทบทวนใหม่วกวนอยู่อย่างนั้น

‘พลั่บ!...พลั่บ!...พลั่บ!...’

ฝ่ามือใหญ่ตะปบขยำเต้าตูมที่ดีดเด้งขึ้นลงตามแรงโน้มถ่วง บีบเคล้นก้อนเนื้อคู่ล้นยกทรงคัพดีเป็นจังหวะเดียวกับยามที่กระหน่ำความเป็นลูกผู้ชายขนาดล่ำสันเกินมาตรฐานเบียดอัดเข้าออกในรูฟิตของเธอ

“อื้ออ อ๊าา...”

มือหนาผละจากเต้าอึ๋มเลื่อนต่ำลงมายึดกระชับเอวคอดกิ่ว มืออีกข้างกดนวดท้องนิ้วหัวแม่มือบดบี้เม็ดเสียว ของเธออย่างร้อนแรง จอห์นเจตนาจะทำให้นาริณดิ้นเร่าด้วยความสยิวและส่งเสียงครางแห่งความสุขออกมาให้เขาได้ยินจนพอใจ 

“อาา...อย่าฝืนความสุขนาริณ”

ใบหน้าหล่อร้ายก้มลงดูดเลียยอดอกสีเรื่อที่ไหวสั่นตามแรงเหวี่ยงวนสลับข้างอย่างเอาอกเอาใจ ช่วงล่างขยับยกลำเนื้อหนาหนักรัวสะโพกสอบเสียบซอยใส่ร่องฉ่ำร้อนถี่ยิบ ร่างกายทุกส่วนช่วยกันกระตุ้นเร้าตัณหาฝ่ายต่ำของเหยื่อผู้ไร้เดียงสาอย่างช่ำชองจนเธอเหนื่อยอ่อนกับความสุขสุดยอดที่ถาโถมเข้ามาแบบท่วมท้นและดำเนินต่อเนื่องหลายครั้งหลายหน

ร่างสูงใหญ่ยังรักเธอไม่เสร็จสม แต่เขายอมชะลอการเคลื่อนไหวช้าลงเพื่อจดจ้องริมฝีปากอิ่มย้อยที่ถูกฟันซี่สวยขบกัดเอาไว้ จอห์นต้องการจะลิ้มรสหวานในนั้น เมื่อก่อนเขาทำได้แค่แอบมองคนรักของนาริณครอบครองมันด้วยความริษยา แต่หลังจากวินาทีนี้ไปเขาจะไม่ยอมให้ผู้ชายหน้าไหนได้มีโอกาสสัมผัสแม้แต่ปลายเส้นผมของเธออีกเด็ดขาด

ร่างหนาเคลื่อนทาบทับร่างบางไว้ทั้งตัว จอห์นรู้ดีว่าเนื้อในที่ขมิบดูดลำร้อนไม่ยอมหยุดกำลังปรีเปรมถึงขีดสุดกับรสชาติแปลกใหม่ของบุรุษเพศที่นำพาความรู้สึกเสียวซ่านโจนจ้วงเข้าใส่ความสาว และเธอเองก็กระสันจะได้พบความสุขสุดยอดเช่นเดียวกันกับเขา

“ยะ อย่า...ไม่! อื้อออ...”

ใบหน้าเล็กสะบัดหนีริมฝีปากร้อนที่ตามติดไล่ประกบจูบกับริมฝีปากของเธอ มันยากเย็นเหลือเกินที่จะฝืนความต้องการของร่างกาย ยิ่งผู้ชายใจโฉดซึ่งกำลังขย่มโยกบนตัวเธอคือคนสารเลวที่หล่อเหลาอย่างร้ายกาจแบบจอห์นมันก็ยิ่งลำบากหนักหนาเข้าไปใหญ่ 

“อืมมม...”

เสียงครางในลำคอแกร่งดังงึมงำ นาริณไม่รู้ว่าเป็นเพราะถูกเขาบีบกรามหรือตัวเธอเองที่อ้าปากรับลิ้นร้อนของเขาแทรกเข้ามาสู่โพรงหวาน สมองส่วนดีสั่งการว่าควรผลักไสต่อต้านขณะเดียวกันร่างกายก็เรียกร้องให้เปิดรับและจูบตอบเขา

“หึ่มม! ”

จอห์นคำรามด้วยความโมโห ยอมผละห่างจากใบหน้าสวยที่สะบัดหนีจูบหื่นหลังถูกฟันซี่เล็กคมขบลิ้นของเขาจนได้รสเลือด ความคิดที่จะเล้าโลมให้เหยื่อสมยอมถูกกวาดทิ้ง ไม่เคยมีใครปฏิเสธเขามาก่อน 

 “โอ๊ะ!”

สัมผัสเสียดสีที่มอบความเสียวซ่านจนเธอเผลอไผลแอ่นรับการชำแรกเข้าออกแสนร้อนแรง ถูกแทนที่ด้วยแรงจ้วงงัดดุดันแบบกักขฬะเอาแต่ได้ จอห์นกำลังสอนให้นาริณเรียนรู้ว่าอย่าบังอาจปฏิเสธหรือแม้แต่คิดจะต่อต้านคนอย่างเขา

ร่างสูงใหญ่หยัดหลังตรง จับขาเรียวพาดบ่าไหลหนา วาดเข่าควบคร่อมต้นขาอีกข้าง ยึดเอวคอดบางเอาไว้ด้วยสองมือทรงพลังแล้วห่มสะโพกสอบอัดกระแทกท่อนเนื้อที่ขยายใหญ่เต็มอัตราเบียดเสยร่องสีแดงสดด้วยความรุนแรงและเร่งเร็วถี่ยิบเพื่อตักตวงความสุขให้ตัวเองฝ่ายเดียวเท่านั้น

“โอววว...อาาา...”

คนสารเลวที่กำลังชำเราเธอด้วยอารมณ์เมามันส์ ส่งเสียงครางโหยหวนดังก้องไปทั้งห้อง ความปวดหน่วงตรงช่วงท้องที่ถูกลอนเอ็นแข็งยาวแทงลึกในแผลสดทำให้นาริณไม่เหลือแม้เรี่ยวแรงกระดิกตัว นอกจากสะดุ้งสะเทือนไหวโยกตามแรงเหวี่ยงและเม้มปากแน่นอย่างขมขื่นต่อชะตากรรมอัปยศอดสู นึกเสียดายที่ไม่ยอมมอบสิ่งสำคัญให้คนรักแทนที่จะถูกเดรัจฉานในร่างเทพบุตรทำลาย

เขาตั้งหน้าตั้งตาบดขยี้ร่างบางด้วยความหื่นผิดมนุษย์แบบไม่ออมแรง นาริณรู้สึกว่าเธอต้องทนเจ็บปวดมาเนิ่นนานและเหมือนเหตุการณ์นี้ได้เกิดขึ้นมาตลอดชั่วชีวิต กว่าร่างสูงใหญ่จะกดส่วนที่ยื่นยาวกลางหน้าขาเน้นหนักและจมลึกในตัวเธอจนสุดแรงเหยียด

“โอ้...นาริณ! อาาา...!!! ”

เสียงกระหึ่มครางของจอห์นดังลั่นแข่งกับเสียงฝนฟ้าถล่มด้านนอก ร่างสูงใหญ่ทิ้งน้ำหนักช่วงล่างทั้งหมดกดฝังความเป็นบุรุษล่ำสันเกร็งค้างในร่างเล็กบอบบางและพวยพุ่งน้ำคาวขุ่นทุกหยดเข้าสู่ความสาวสดที่เขาได้ปล้นชิงมาจากเธอจนสำเร็จ

ข้อมือน้อยถูกจอห์นปลดจากเงื่อนเชือกรัดผ้าม่านซึ่งผูกมัดเธอเอาไว้แต่แรกหลังจากที่นาริณนอนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนเพราะเจ็บร้าวไปทั้งร่าง แต่ก็ใช่ว่าเขาจะรู้สึกเวทนาและยอมปล่อยให้เธอหลับตานอนได้อย่างสบาย 

จอห์นสูดหายใจเอากลิ่นคาวรักที่คละคลุ้งในอากาศเข้าปอด เขากอบโกยทุกความรู้สึกที่ได้รับจากชัยชนะแสนสกปรกอย่างคนละโมบและเริ่มต้นตักตวงรสชาติหอมหวานบนเรือนร่างเย้ายวนของนาริณอีกครั้ง