ร้ายรัก คุณหมอสูติฯ

Chapter 1 “… เคยมีเพศสัมพันธ์ไหมครับ?” เสียงทุ้มถามอย่างสุภาพ จากเก้าอี้เหล็กกลมที่นั่งของคุณหมอหนุ่ม ถัดไปทางฝั่งขวาเป็นโต๊ะวางอุปกรณ์รายเรียงกันอย่างเป็นระเบียบสะดวกแก่การหยิบใช้ รวมถึงแผ่นงานออนไลน์ข้อมูลคนไข้ในแท็บเล็ตของเขา “ผู้หญิงนับไหมคะ? ผู้ชายยังไม่เคย...” “หมอกำลังหมายถึงการสอดใส่องคชาตกับช่องคลอด ถ้าเป็นการร่วมเพศมันไม่ได้หมายถึงการสอดใส่มีเพศสัมพันธ์เท่านั้นนะครับ คุณใส่ข้อมูลมาไม่ละเอียด หมอเลยต้องมาถามอีกรอบ...” “ไม่เคยค่ะ... น้องสาวฉันยังเวอร์จิ้นสุด ๆ ขออันเล็ก ๆ นะหมอ” ตอบทันที สองมือประสานเข้าหากันบีบแน่น ยิ่งโดนดุจากคุณหมอไม่รู้ว่าไปโกรธอะไรใครมาคงได้ใจเบาหวิว บนเตียงนอนแบบพิเศษสำหรับการตรวจภายในเพื่อสุขภาพของสุภาพสตรี เสียงกระทบกันของอุปกรณ์ และเพดานสีขาวเบื้องหน้าสายตาพาให้หญิงสาวลุ้นระลึกตลอดเวลา ยิ่งคุณหมอหนุ่มหน้าตาดีดูจะทำงานนานเหลือเกิน... สูตินรีแพทย์ร่างสูงกำยำในห้องตรวจขยับเก้าอี้มาใกล้ ๆ พิจารณาจับจ้องดูน้องสาวเธออย่างละเอียด อันนาคงได้แค่ลอบกลืนน้ำลายอย่างอับอายขายขี้หน้า จากนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มประกายใต้คิ้วเข้มหนาเรียงตัวอย่างสวยงามพอดี ผ่านหน้ากากอนามัยสีดำที่ได้เห็นหน้ากันไม่ชัดนักตอนถูกสัมภาษณ์สองสามคำ พ่อคุณก็เรียกขึ้นเตียงอย่างรวดเร็ว ได้เกิดเป็นชะนี ขึ้นเตียงขาหยั่งนอนแหกขาให้หมอหล่อ ๆ ดูสักชาติ! เธอได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าใช้ชีวิตได้คุ้มค่าแล้ว “ตามประวัติคนไข้มาตรวจมะเร็งปากมดลูกทุกปีนะ” “ค่ะ ทุกปี...” เธอตอบและด้วยความอดความอยากรู้ไว้ไม่ไหว ใบหน้าหวานงามชะเง้อมองกลุ่มผมขยับไหวไปมาผ่านผ้าห่มคลุมเหนือผ้าถุงสีเขียวของโรงพยาบาลของคนที่หลบหน้าอยู่ตรงนั้น ฉันจะต้องเย็นจิ๋มอีกนานไหม!? เมื่อไรอีหมอนี่จะทำสักที “รอสักครู่นะครับ” ในน้ำเสียงนิ่งเรียบบอกอย่างรู้ใจ ดวงตาคู่คมใต้แว่นกรอบหนาไล่มองเครื่องมือหลายขนาดบนโต๊ะเหล็ก เพื่อเลือกหยิบอุปกรณ์ที่เหมาะสมกับสรีระคนไข้สาว ก่อนหันหน้าไปเผชิญกับงานมหาโหด... “ทำตัวสบาย ๆ นะ อย่าเกร็งครับ...” นายแพทย์หนุ่มเตือนเพื่อการทำงานที่สะดวกขึ้น ขณะดึงถุงมือยางให้กระชับตึง อีกคนก็พริ้มตาปิดลงกัดฟันแน่น รอรับสิ่งที่กำลังจะเกิด “เบา ๆ นะหมอ...” “ไม่ต้องกลัวนะ แป้บเดียวครับ” คุณหมอหนุ่มปลอบประโลมตามหน้าที่ ที่จะต้องเจอคนไข้สาวขี้กลัวอยู่หลายคนในแต่ละวัน เพียงไม่นานเธอก็สัมผัสรับรู้ได้ถึงเครื่องมือเหล็กเย็นสอดเข้ามาหว่างกลางกายสาวซึ่งมันก็เข้ามาได้อย่างง่ายดายด้วยสารหล่อลื่นเข้าช่วย โล่งใจไปได้เปราะหนึ่งเพราะว่ามันเป็นความเจ็บในระดับที่พอทนได้ “มีตกขาวด้วยนะครับ คันไหม? เดี๋ยวหมอจ่ายยาเพิ่มให้นะ” “ค่ะ... นิดหน่อย” เสียงหวานสั่นกลัว ทั่วทั้งกายมีเม็ดเหงื่อขึ้นจากอาการประหม่าอาย ขณะที่มันเป็นเรื่องปกติกับมืออาชีพอีกคน “งดมีเพศสัมพันธ์นะครับ... ให้หายก่อนนะ นิดเดียวนะครับ” เขาเตือนคนไข้อีกครั้งและใช้ความระมัดระวังมากขึ้นกับช่องทางเล็กแคบ ที่จะต้องเก็บตัวอย่างไปตรวจเพาะเชื้อในห้องแล็บอีกที คนไข้บนเตียงหลับตาปี๋ เกร็งสะโพกจัดตามแรงสะกิดเจ็บ ๆ ในส่วนลึกสุดของช่วงท้องน้อย ครั้งสุดท้ายซึ่งคนเข้าโรงพยาบาลนับครั้งได้อย่างเธอก็ทำได้ดี “เรียบร้อย... เห็นไหม? บอกแล้วว่าไม่เจ็บเท่าไร เก่งมาก ๆ ครับ... คุณอันนา” คำชมเชยของนายแพทย์หนุ่ม ฟังแล้วคงได้ใจชื้นขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ พอได้รับอนุญาตให้ลุกขึ้นนั่ง หลังงานตรวจภายในเสร็จสิ้นดี เจ้าของร่างสูงในชุดกราวน์ลุกขึ้นก้าวขาไปหยุดยืนข้างเตียง ค่อยดึงผ้าปิดปากสีดำออก “อันนา...” ในถ้อยคำเรียกแสนสนิทสนม ตรงข้ามแววตาคู่คมที่ประกาศถึงอารมณ์โกรธ ใบหน้าหวานงามหมดจดราวรูปวาดของลูกครึ่งสาวตะลึงงัน “พะ... พี่อิฐ...!” เสียงเรียกดัง สองมือเท้าวางบนเตียงสูงสั่นระริก องศาความร้อนเห่อขึ้นบนแก้มใส เหตุเพราะคุณหมอที่เพิ่งจะส่องช่องคลอดเธอคืออีพี่อิฐ...! “พี่ควรต้องบอกเรื่องนี้กับแด้ดดี้เราดีไหม? อันนา...” หญิงสาวลอบกลืนน้ำลายลงคอ ก้มหน้าลงมองพื้นอย่างที่เธอนึกสังหรณ์ใจแปลก ๆ อยู่ก่อนหน้านี้ว่าทั้งเสียงและดวงตานั่นเหมือนบางคนเอามาก ๆ ดวงตาคู่คมปลาบที่จับจ้องกันตอนนี้ไม่ต่างจากใบมีดที่คงกรีดเนื้อของเธอได้จริง ๆ เหนือจมูกโด่งเป็นสันคม ด้วยโครงหน้าและสันกรามเข้ารูปกันอย่างเหมาะสมพอดี ใคร ๆ ต่างก็ว่าหมออิฐ หรือคุณหมอครองภพนั้นหน้าตาดุดันอย่างร้ายกาจ! “ไม่ค่ะ...” “วันนี้คนไข้เยอะ พี่เลิกงานดึก... ไว้ค่อยคุยกัน รับโทรศัพท์ด้วย... พรุ่งนี้พี่จะโทรไป” น้ำเสียงเย็นยะเยือกบอก ก่อนจะยกผ้าปิดปากปิดไว้อย่างเดิม คนไข้สาวทำตัวลีบเล็กขณะที่เธอค่อย ๆ ย่องเหยียบพื้นอย่างระวัง “อันนา... ไปนะคะ สวัสดีค่ะ...” แม้ว่าเธอจะยกมือไหว้เขาที่อายุแก่เกือบแปดปีด้วยกริยาสุภาพนอบน้อม ไม่มีปฏิกิริยาใดตอบเสียนอกจากชายตามองด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง ร่างบางในเดรสกระโปรงคลุมไว้ด้วยผ้าถุงของโรงพยาบาลเดินออกจากห้องตรวจไป เขายังคงจับจ้องแผ่นหลังบางจนลับตา ไม่น่าเชื่อว่าหมอประสบการณ์โชกโชน สำรวจช่องทางลับมาทุกขนาด รูปทรง สีสันคล้ำดำหรือแม้แต่ชมพูผ่องทำเอาหัวใจเต้นระรัว จะต้องใช้ความพยายามเป็นอย่างมากในการแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวออกจากกัน “ใครคะ? หมออิฐ... รู้จักคนไข้ด้วยหรือคะ” เสียงหวานของพยาบาลรุ่นป้าชะโงกคอมาถาม ใต้ต่อมความเผือกนั้นไม่เข้าใครออกใคร คุณกมลหวังว่าจะได้ยินคำตอบจากคุณหมอหนุ่มรูปหล่อประจำโรงพยาบาลที่ร่วมงานกันมากว่าสิบปี อันที่จริงเขาเป็นคนเคร่งขรึมอยู่แต่ไม่ได้มารยาทแย่ขนาดนั้น “อืม... แฟนเก่า จะนินทาก็เอาไปเล่าเบา ๆ ล่ะ” ตอบแล้วครองภพจึงเดินไปที่อ่างล้างมือใกล้ชั้นวางอุปกรณ์ ถอดถุงมือยางออกทิ้งลงถังขยะ โดยมีพยาบาลสาวใหญ่เข้ามาช่วยดูแลความสะอาดของอุปกรณ์บนโต๊ะเหล็ก คงไม่มีใครคิดว่าคนน่าเบื่อ พูดจานับคำได้อย่างเขาจะเคยมีแฟนกับเขาสักคน... “ว้าว... หมออิฐเคยมีแฟนฝรั่ง ลูกครึ่งหรือเปล่านะ? ส้วย สวยเนอะ ผิวขาว หุ่นดี ตาสีฟ้าด้วย...” “...” ไร้คำตอบผ่านเสียงของอุปกรณ์กระทบกัน ขณะที่หล่อนกำลังฆ่าเชื่อ ทำหน้าที่ของตัวเองเป็นกิจวัตร รักษาความสะอาดตามมาตรฐานโรงพยาบาลเอกชนใหญ่ หน้าตาเย็นชาของคุณหมอน้ำแข็งนั้นทำหลายคนขยาด! อย่าว่าแต่สาวน้อยใหญ่หรือใครพยายามจะทอดสะพานให้ไม่มีสักครั้งที่เขาชายตามอง คุณหมอหนุ่มยังไม่ใช่คนไม่พูดจามากมายนัก ส่วนใหญ่แล้วก็ถามคำตอบคำ บางครั้งก็ไม่ตอบ… ทว่าคงไม่มีใครถือสา เพราะเรื่องมดลูก คุณหมอครองภพเรียกได้ว่าฝีมือไม่เป็นรองอาจารย์หมอเก่ง ๆ ส่วนเรื่องครองความโสดคุณหมอวัยสามสิบสามปีคนนี้ก็ไม่แพ้ใคร ความมีระเบียบและขยันมาทำงานไม่เคยหยุด คุณหมอครองภพยังครองรางวัลพนักงานดีเด่นนับสิบปี... เป็นเรื่องที่ทุกคนเข้าใจผิดไปเสียแล้วว่าเขาเป็นผู้ชายตายด้าน ไร้หัวจิตหัวใจ ทั้งที่เขาแค่เป็นคนโลกส่วนตัวสูงเพราะถูกเลี้ยงดูมาในบ้านหลังใหญ่โตตามลำพัง วัน ๆ อยู่แต่ห้องหนังสือ ประกอบกับว่าทั้งพ่อและแม่ของเขาเองก็เป็นหมอ... ที่งานยุ่งมาก ๆ ไม่มีเวลาให้ลูกจนเข้าวัยเกษียร จิตใจเปราะบางของเขาคงเกิดสภาวะความเครียดรุมเร้าในปีอายุย่างเข้าสามสิบสามปี อันนา... อีกครั้งหนึ่งที่เขาพยายามเรียกหญิงสาวให้หันหลังเดินกลับมาแม้ว่าเธอคนนั้นจะตัดสินใจไปจากเขาด้วยตัวเอง ดวงตาคู่คมเอ่อคลอจับจ้องสายน้ำเย็นเฉียบไหลผ่านมือทั้งสอง ที่ไม่มีแม้โอกาสเอื้อมโอบเธอมากอดเอาไว้ในอ้อมแขน อย่างที่เขาอยากจะทำมาตลอด... เขาแค่... อยากอยู่กับอันนานานกว่านี้