อลัน ย่ามใจ ลิงโลดลำพอง รสขมปร่าติดลิ้นแปรเปลี่ยนเป็นหวานละมุน จากจูบดุดันแปรเปลี่ยนเป็นหยอกเย้ายั่วยวนอ่อนหวาน เขาค่อยๆสอดแทรกลิ้นอุ่นเข้าไปดูดชิมความหวานข้างในโพรงอุโมงค์ดอกไม้ เหมือนคนป่วยเบาหวานที่ระดับน้ำตาลกำลังขึ้นสูง ต้องการความหวานอย่างหื่นกระหายในเสี้ยววินาที จากบทลงโทษ...จนเริ่มติดใจ...ที่สุดก็มิอาจหยุดบทลงโทษนี้ได้
“ฉันจะจูบจนลิ้นฉันจะหายขม” อลันเว้นระยะกระซิบเสียงพร่า ก่อนที่จะกดแน่นลงไปอีกครั้ง
เพียงจูบเดียวของชายหนุ่มก็พาเธอล่องลอย เพียงมือข้างเดียวของเขาก็สามารถปิดกั้นการต่อต้านทั้งหมดของเธอ ทั้งที่พยายามปกป้องตัวเองแต่กลับเงอะงะวางไม่ถูกที่ถูกทางเสียดื้อๆ ตื่นกลัวอย่างไม่รู้สาเหตุ
อารมณ์วาบหวามก่อตัวอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนจนเป็นเกลียวคลื่นวนเวียนปั่นป่วนอยู่ในช่องท้อง ที่สุดก็กระเจิงไปตามแรงอารมณ์ที่อลันปรนเปรอ
สติที่หญิงสาวเรียกกลับมาได้ทัน สองมือดันหน้าอกของเขา
