สายพิณเม้มปากแน่นแต่ในใจไม่ยอมแพ้ เจ็บใจที่ยอมถึงขนาดนี้พูดถึงขนาดนี้คิมหันต์ยัง ไม่ยอมใจอ่อนเท่ากับตัวเองหน้าด้านหน้าทนเปิดเผยความรู้สึกมากเกินไป
ในไร่
ลูกอินทร์ขัดถู ทั่วตัวแต่ภาพความทรงจำที่คิมหันต์อุ้มไปอาบน้ำและละเลงลิ้นผ่านแผ่นหลังจนเสียวซ่านยังตราตรึงสะบัดหัวไล่ความรู้สึก
"ฉันจะไม่อ่อนแอ"
พึมพำเบาๆ เปิดน้ำราดรดไปทั้งศรีษะจรดเท้า
"คุณอินทร์ขาอาบน้ำนานจังค่ะ"เสียงน้อยดังแว่วมาข้างใน ลูกอินทร์คว้าผ้าขนหนูมานุ่งแล้วก้าวออกจากห้องน้ำ
"ผู้กองวินยังรอข้างล่าง"
"น้อยบอกเขาว่าฉันหลับไปแล้ว ฉันเพลียมากไม่อยากพบเขา"น้อยยิ้ม
"ค่ะคุณอินทร์พักผ่อนเถอะค่ะ ต่อไปนี้บ้านนี้ก็น่าอยู่เสียทีไม่มีคุณเลขานั่นให้น่ารำคาญ"
"เขาไม่ได้อยู่นี่แล้วหรือ"
"ค่ะได้ยินประกาศปาวๆ ว่าจะเก็บเสื้อผ้าไปอยู่ท้ายไร่กับคุณคิม"
ลูกอินทร์หลุบตามองพื้น
"คุณอินทร์ไม่ห้ามคุณคิมหรือคะ"
"ไม่"
"แต่คุณคิม เขาเคยอยู่ที่
