คิมหันต์ยกกระบอกไม้ไผ่ที่ใส่น้ำมากระดกลงคอ
"อ่าาาาชื่นใจจริงๆ "
ลูกอินทร์เม้มปาก เอาน้ำลูบหน้าแล้วนั่งบีบขาบนโขดหิน
"ฉันหิวน้ำ"คิมหันต์เก็บกระบอกไม้ไผ่ที่ข้างเอว
"ได้ยินไหมฉันหิวน้ำ"
"มาบอกฉันทำไม"
"นี่ นายจะมากไปแล้วนะ"
"เราสองคนต่างคนต่างอยู่ น้ำนี่ของฉันตักมาจะให้คนที่ไม่ถูกกันกินได้อย่างไร"
"ไม่กินก็ได้"
หันหน้าหนี บีบขาอ่อนที่เมื่อล้าจากทุกๆ อย่างไม่ว่าจะการเดินหรือ….
คิมหันต์ยื่นกระบอกน้ำให้
"รับไป"ลูกอินทร์ยังนิ่ง
"จองหอง ไม่รีบเอาเดี๋ยวฉันเปลี่ยนใจเก็บคืนแล้วไม่มีทางให้อีกแล้วนะ เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน"
ลูกอินทร์รับเอากระบอกน้ำไม่มองหน้าคิมหันต์แม้แต่น้อย
คิมหันต์ลุกขึ้นบิดขี้เกียจ
"ไปได้แล้วเกือบบ่ายแล้ว"ลูกอินทร์ขมวดคิ้วแต่ฉันเพิ่งได้พัก"
"ห้านาทีครบแล้ว"
"แต่ฉันยังไม่หายเหนื่อย แล้วเพิ่งจะได้กินน้ำ"
"ก็มัวแต่ท่ามากเลยแบบนี้ ไม่ไปก็อยู่นี่แหละ"ก้าวเดินนำไปอีกที ลู
