ตอนนี้ทุกคนรอหมอที่กำลังช่วยคุณตาอยู่ด้านหน้าห้องฉุกเฉิน มาตินอัสจ้องมองกองฟางนั่งกอดคุณยายแน่นๆ เขาพลางขบกรามด้วยความโมโห เขาสั่งให้แกรนิคไปสืบเรื่องราวมาให้เขาแต่เขาก็พอจะเข้าใจคร่าวๆบ้างแล้วว่าคุณตากับคุณยาย ท่านเสียใจกับเรื่องอะไรบ้าง
" คุณยาย เอ่อ...ผม" มาตินอัสเดินมานั่งลงตรงหน้าคุณยายและกองฟางที่กอดกันบนเก้าอี้หน้าห้องฉุกเฉิน คุณยายเงยมาสบตาดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลของมาตินอัสแล้วปล่อยโฮออกมา
" โฮ.ๆๆๆยะ... ยายขอร้องอย่าทิ้งหลานสาวยายเลยน่ะ ยายกับตารักกองฟางเหมือนหลานแท้ ถ้าพ่ออัสทิ้่งหลานสาวของยายเพราะเรื่องความจนไม่มีอะไร ยายกับตาก็คงเสียใจมากตอนนี้ เพราะยายกับตาไม่เหลืออะไรแล้ว โฮๆๆๆ" คุณยายปล่อยโฮออกมาและพูดเสียงสะอื้นท่านกลั้นไว้แล้วพยายามพูดออกมาให้มาตินอัสเข้าใจ มาตินอัสยื่นมือหนาไปจับที่มือเหี่ยวๆกับมือเล็กของกองฟางแล้วบีบเบา เขาส่งยิ้มอ่อนโยนให้ผู้หญิงทั้่งสองคน
" ผมไม่มีทิ้งใค
