บทที่ 12
“แต่ไม่ใช่บนเกาะนี้...ผมจะพาคุณไปข้างนอก มีการแสดงแบบโพลีนีเชียนที่รีสอร์ทใกล้ ๆ กันนี่”
ชาลิสาคลายอาการขัดขืนลง เธอมองชายหนุ่มซึ่งอยู่ภายใต้เสื้อยืดกางเกงเดนิมอย่างเคย น่าประหลาดที่ส่วนลึกเธอดีใจบอกไม่ถูกที่เขาคุยกับเธอหลังจากที่เขาไม่เปิดปากพูดอะไรเลยในระยะเวลาหลายวันมานี้
“ผมไม่พาคุณไปฆ่าหรอกน่า”
“ฉันก็ไม่กลัวหรอกถ้าคุณจะฆ่าฉันจริง ๆ “
“หยุดยอกย้อนผมสักวันดีไหม ผมแค่อยากให้คุณเห็นสิ่งที่น่าตื่นตาบนเกาะนี้ก็เท่านั้น”
“คุณตั้งใจจะพาฉันมากักตัวไว้ไม่ใช่หรือคะคุณเคลย์ตัน ฉันขออยู่ในบังกะโลของคุณแบบสงบ ๆ ดีกว่าออกไปข้างนอก เผลอ ๆ คุณจะคิดว่าฉันหาทางหนีคุณซะอีก”
“ถึงคุณหนีผมก็จะตามจนเจอ”
เขากล่าวพร้อมทั้งจ้องลึกลงไปในดวงตาหญิงสาวจนเธอเกิดความประหม่าและใบหน้าเป็นสีระเรื่อขึ้นมาอย่างไร้เหตุผล ทำไมเธอต้องหวั่นไหวเวลาที่เขาจ้องนาน ๆ แบบนี้ เธอไม่อยากอยู่ต่อหน้าเขา ไม่อยากให้เข
