บทที่ 13
เสียงดนตรีที่ดังขึ้นปลุกชายหนุ่มให้ตื่นจากภวังค์อีกครั้ง นักแสดงในชุดพื้นเมืองซึ่งเป็นชายและหญิงนุ่งผ้าและสวมเครื่องประดับงดงามโดยเฉพาะนักเต้นสาวที่ประดับเรือนผมด้วยดอกการ์ดิเนียร์ ติอาเร่และลีลาวดีออกมาเต้นระบำแบบชาวพื้นเมืองตามจังหวะตื่นเต้นเร้าใจ
ชาลิสามองการแสดงแล้วอดจะคิดถึงตอนที่เธอเป็นแดนเซอร์ให้นักร้องดังอย่างอดาลีนไม่ได้ เมื่อไหร่ที่ได้ยินจังหวะคึกคักเธอก็จะต้องยักย้ายสะโพกตามเสมอ
อเล็กซานเดอร์ซึ่งยืนอยู่ข้างหญิงสาวมองการแสดงตรงหน้าด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มเพียงเล้กน้อย ดวงตาของเขาเป็นประกายวาววาม เพราะแท้จริงการแสดงเต้นรำนั้นหาได้ดึงดูดความรู้สึกของเขาเท่ากับเจ้าของดวงหน้าแสนหวานที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขาแม้แต่น้อย
สักครู่นักเต้นหนุ่มซึ่งตามลำตัวเขียนลวดลายคล้ายรอยสักอย่างชาวโพลีนีเชียนก็เข้ามาเต้นอยู่ตรงหน้าชาลิสา หนุ่มนักเต้นชาวโพลีนีเชียนซึ่งแม้บนใบหน้าจะวาดลวดลายแต่ก
